این منطقه در 10 کیلومتری شهرکرد و 21600 هکتار مساحت دارد و پارک ملی تنگ صیاد را با وسعتی معادل 5400 هکتار در دل خود جای داده است. دستیابی به این منطقه از طریق محور مواصلاتی شهرکرد- اصفهان میسر و نزدیکترین شهر به منطقه تنگ صیاد نیز فرخشهر است. جنب ایستگاه پليس راه و همچنین ايستگاه محيط زيست در ورودي شهر شهركرد ( مرکز استان چهارمحال و بختیاری ) ، منطقه حفاظت شده تنگ صياد ، چشمانداز زيبايي است كه توجه مسافران را به خود جلب می کند. گله آهویی در بلنداي تنگ صياد ، نظارهگر اتومبيلهايي هستند كه از چند قدمي آنها در جاده آسفالت عبور ميكنند. با توقف کوتاهی در این ایستگاه ، می توان منظره شگفتانگيز و زیبای تنگ صیاد با گونه های متنوع و منحصر به فرد جانوری و گیاهی را تماشا كرد ؛ گلههاي آهو، انواع قوچ، ميش ،كل و بز كه آرام آرام به طرف آبخورها حركت كرده و مسافرانی كه از جاده عبور ميكنند، براحتي ميتوانند آنها را نظاره نمایند. * ویژگیهای منطقه : تنگ صیاد بواسطه دارا بودن تعداد زیادی تپه ماهور زیستگاه مناسبی برای گونه قوچ و میش است. کوهستانهای جنوبی منطقه دارای صخره های صعب العبور است که زیستگاه پلنگ، آهو ، کل ، بز و پازن با جمعیتی قابل توجه است. گرگ، روباه، شغال، كفتار ، رودک عسل خوار ، گربه وحشي و پرندگاني همچون كبك دري، كبك چيل، کبک ، تيهو ، عقاب ، باقرقره , قرقي, سارگپه , دارکوب ، کرکس ، دال, شاهين و خزندگانی چون انواع مارها و لاك پشت از ديگر گونه های مهم جانوری منطقه هستند. در این منطقه حدود 223 گونه گیاهی نیز شناسایی گردیده که از گونه های مهم آن میتوان ؛ انواع گندميان ، گون ، دم اسبيان ،كنگر ، ريواس ، آويشن ، بابونه ، شاه تره ، بارهنگ، رازيانه، خاكشير، كاسني، شيرين بيان، داغداغان، بنه ، گل گندم ، میخک ، فرفیون ، بادام كوهي ، مو وحشي ، انجير و آلبالوي كوهي را نام برد. در اين منطقه امكان شكار با كسب مجوز لازم از سازمان حفاظت محيط زيست وجود دارد. ضمناً استان چهارمحال و بختياري با موقعيت ممتاز خود داراي تنوع زيستي و منابع طبيعي خاصي است. مناطق حفاظت شده تنگ صياد، سبز كوه، پارك ملي، منطقه جنگلي« هلن » و تالابهاي زيبايي مانند چغاخور زيبايي خاصي به اين استان بخشيده است. در مناطق تحت پوشش محيط زيست اين استان انواع پلنگ، خرس، كفتار، كبك، قوچ، ميش، كل، بز، گرگ، روباه، شغال و انواع پرندههاي مهاجر وجود دارند و در برخي سالها فقط در تالاب چغاخور بيش از 50 هزار پرنده مهاجر توقف داشتهاند. امکانات و تسهيلات تفريحی، گردشگری، حمل و نقل، اسکان و ... : راه دسترسی آسفالته، آب آشامیدنی، سرویس بهداشتی، فضای سبز، سکوی نشیمن، دسترسی به واحدهای پذیرایی و اقامتی شهرکرد، پارکینگ. در اين منطقه امكان شكار با كسب مجوز لازم از سازمان حفاظت محيط زيست وجود دارد. آب و هوا : سرد و کوهستانی آدرس : استان چهارمحال و بختیاری ـ شهرکرد ـ فرخشهر ـ کیلومتر 10 محور مواصلاتی شهرکرد به اصفهان ـ ایستگاه پليس راه و ايستگاه محيط زيست ورودي شهر شهركرد فاصله تا مرکز : 10کیلومتر
اين منطقه که از مناطق تحت حفاظت محيط زيست استان است، در انتهاى منطقه بوانات واقع شده و وسعتى نزديک به ۲۰ هزار هکتار دارد. اين محل، زيستگاه گونههاى گياهى و جانورى است. در حال حاضر، از قابليتها و امکانات گردشگاهى و پژوهشى اين شکارگاه استفاده نمىشود. اين منطقه در چهار کيلومترى جنوب آباده قرار دارد و منطقهاى گسترده است که به خاطر گونههاى نادر گياهى و جانورى مورد حفاظت قرار گرفته است. اين منطقه يکى از ارزشمندترين زيستگاههاى حياتوحش کشور و استان است.
منطقه خارتوران در منتهی الیه شرق استان سمنان و در250 کیلومتری جنوب شرق شهرستان شاهرود در مجاورت استان خراسان واقع شده است. روستای رضا آباد با جمعیتی بالغ بر 63 خانوار و 320 نفر ( سال 1377) در این منطقه ودر مجاورت تپه های ماسه ای قرار دارد و توسط دو جاده خاکی به طول 35و50 کیلومتر به احمدآباد در جنوب و مزینان در شمال ارتباط دارد. پوشش گیاهی این منطقه و تپه های ماسه ای حاشیه ان بعلت چرای بی رویه و بوته کنی شدید بشدت تخریب شده بطوریکه حدود 850 هکتار از تپه های ماسه ای اطراف روستا کاملاً بدون پوشش گیاهی گردیده است و به صورت تپه های ماسه ای فعال روستا را تهدید می نماید ، این مسائل و مشکلات دیگر نیاز به انجام عملیات تثبیت شن را درمنطقه ضروری می نماید. منطقه خارتوران شاهرود با یک میلیون و ۴۰۰هزار هکتار وسعت بزرگترین ذخیرهگاه زیست کره کشور است و گونههای نادر جانوری و گیاهی را در خود جای داده است.
منطقه خارتوران در منتهی الیه شرق استان سمنان ودر250 کیلومتری جنوب شرق شهرستان شاهرود در مجاورت استان خراسان واقع شده است. که به روستای اسب کشان آخرین روستای استان منتهی میگردد.
خارتوران را آفریقای ایران لقب دادهاند. ذخیرهگاه زیست کره توران با مساحت 1،470،640 هکتار بزرگترین ذخیره گاه زیست کره ایران است که بعد از سرنگتی آفریقا واقع در کشور تانزانیا دومین منطقه بیوسفر جهان به شمار می آید که در فاصله 140 کیلومتری جنوب شرقی شهر شاهرود و 28 کیلومتری جنوب شرقی مرکز بخش بیارجمند و درشمال مرکزی کویر ایران واقع است. این منطقه در حد فاصل 3 سلسله کوه به نام های شترکوه در غرب با ارتفاع 2281 متر، و کوه قلعه بالا در شمال غربی با ارتفاع 2265 متر و کوه پیغمبر با ارتفاع 2411 متر قرار گرفته است. منطقه خارتوران با کویر شنزار و پستی و بلندیهای جذاب شن های روان کویر مرکزی هم مرز است و در شرق، این منطقه به روستای طرود و سهل و کوه کفتری و از آنجا به شرق بیارجمند محدود می شود. منطقه خارتوران به دلیل وجود ویژگیهای منحصر به فرد، پوشش گیاهی خاص، عوارض جغرافیایی پست و بلند اقالیم و غیره باعث به وجود آمدن یک اکوسیستم متنوع و مملوء از گیاهان، جانوران و حشرات شده است . در حال حاضر می توان این منطقه را به عنوان یکی از ذخیره گاههای ژنی کشور دانست. پستانداران ذخیره گاه زیست کره خارتوران شامل گرگ، شغال، روباه معمولی، کفتار، یوزپلنگ، کاراکال، پلنگ، گربه وحشی یا دشتی، جبیر، آهو، پازن، (زیر گونه ایرانی) قوچ وحشی و گورخر (زیرگونه ایرانی) است. هوبره، زاغ بور، بحری، دلیجه، کبک، تیهو، بلدرچین، عقاب دشتی، چاخ لق، کبوتر چاهی، یاکریم، شاه بوف، سبزه قبا هندی، دم جنبانک ابلق، سنگ چشم دم سرخ و گنجشک معمولی از جمله پرندگان این منطقه هستند. انواعی گوناگونی از رده خزندگان در این منطقه به چشم میخوردکه شامل راسته لاکپشتها و نیز خانواده آگاماها، سمندرها و اسکینک ها است. از دیگر خانواده خزندگان می توان به بزمجه ها اشاره کرد. همچنین از راسته مارها در ایران هفت خانواده و کلا 72 گونه مار شامل 63 گونه خشکزی و 9 گونه دریایی در آبهای جنوب وجود دارد. با تمام این اوصافی که ذکر شد منطقه خارتوران را باید دشت فراموششده در ایران دانست.
منطقه حفاظت شده جاجرود در استان تهران، بين 47/35 تا 31/35 عرض شمالي و 57/51 طول شرقي، واقع شده و مساحت آن 55 هزار و 77 هكتار است.
پوشش گياهي: خارشتر، گز، تاغ، اسكنبيل، كاروانكش، جغجغه، گون، درمنه، زالزالك، گوجه وحشي، زرشك، انجير
پستانداران: كل و بز، قوچ و ميش، آهو، پلنگ، خوك، كاراكال، سياه گوش
پرندگان: كبك، تيهو، باقرقره، اردك سرسبز
گونهٔ جنگلى حرا (مانگرو) از ويژگىهاى اکوسيستم سواحل جنوبى ايران است که به طور پراکنده، از تنگهٔ هرمز به سمت شرق و اقيانوس هند، در سواحل عمان، پديد آمدهاند. اين جنگلها در سواحل خليجفارس، در اطراف بندر لافت، شمال جزيرهٔ قشم، بندر خمير و در کانونهاى متراکم ديده مىشوند. ابوعلىسينا، دانشمند بزرگ ايرانى، درخت اين جنگلها را حرا ناميده است.
جنگل حرا در اطراف جزيرهٔ قشم، در نوارى به عرض ۵۰ تا ۵۰۰ متر کشيده شده و محدودهاى برابر با ۱۵۰ کيلومتر و مساحتى معادل ۸۲۳۶ هکتار را در بر گرفته است. اگر آبهاى نواحى باتلاقى و مساحت نقاط خالى منظور نشود، مساحت واقعى اين جنگل در حدود ۶۰۱۲ هکتار مىباشد. وسيعترين قسمت جنگلهاى حرا در آبهاى بندر لافت و بندر پل در شمال غربى جزيرهٔ قشم، و در فاصلهٔ ۱۴۰ کيلومترى غرب بندرعباس قرار دارد.
اين جنگلهاى ماندابى بر روى خاکهاى لجنى ناشى از رسوب خاکهاى حاصل از فرسايش سواحل رشد يافتهاند و دائماً در معرض جزر و مد آب قرار دارند؛ به طورى که در زمان جزر، درختان و بستر لجنى آنها از آب بيرون آمده و به صورت جزايرى پراکنده نمايان مىشوند و در واقع مد، تمامى جنگل حرا به زير آب رفته و ناپديد مىشود. اصولاً درخت حرا در نقاطى مىرويد که در مواقع مد دريا به زير آب بروند. در نقاط مرتفعتر بستر دريا از اين گونه درخت مشاهده نمىشود.
درختان حرا آب شور دريا را شيرين کرده و از آن تغذيه مىکنند. اين درختان يک دورهٔ رويشى منظم دارند و معمولاً در اواخر تيرماه و اواسط مردادماه به گل مىنشينند و ميوه مىدهند. گل آنها زرد روشن است و ميوهٔ آنها شيرين و گواراست. ميوهٔ اين درختان بادامى شکل است و پس از مدتى بر روى پايهٔ مادرى شکفته شده و دانهٔ آن جوانه مىزند و سپس به داخل آب مىافتد. جريان شديد امواج، بذر گياه را به نواحى کمتحرکتر دريا مىبرد. بذر حرا پس از تثبيت بر روى لايههاى خاک دريا، رشد و نمو مىکند. در فاصلهٔ بين قشم و بندر خمير، جريان امواج بسيار اندک است و بدين جهت، اکثر بذرها در همين نواحى رشد مىکنند.
درخت حرا که ارتفاع آن گاهى به ۴ متر مىرسد و قطر تنهٔ آن تا ۳۰ سانتىمتر است، برگهاى بيضوىشکل و کشيده با قاعدهٔ انتهايى بسيار باريک دارد. برگ حرا علاوه بر خاصيت خوش خوراکى براى دام، ارزش غذايى معادل يونجه و جو دارد. ريشهٔ آنها زانويى، هوايى و اسفنجى و معمولاً سطحى است. البته ريشههاى اين درخت بالاتر از سطح زمين قرار مىگيرند و در عمل تنفس شرکت مىکنند. ريشههاى درخت حرا به علت تراکم زياد نمک در آب دريا و اشباع خاک از آب دريا، معمولاً زياد گسترده نمىشوند.
دامداران سنتى جزيرهٔ قشم از برگ اين درخت براى تغذيهٔ دام و چهارپايان خود استفاده مىکنند. وسعت اين جنگل نسبت به گذشته يک روند کاهش را نشان مىدهد. براى حفظ تعادل اکوسيستم و به منظور جلوگيرى از انهدام اين جنگلهاى نادر جهان، در سال ۱۳۵۱ منطقهٔ مزبور حفاظت شده اعلام شده است.
در مناطق تحت پوشش حرا که در اصطلاح خور ناميده مىشود، عمق آب از ۳ متر تجاوز نمىکند و جنس خاک نيز بسيار شور است و بافت سنگين و قليايى دارد. املاح موجود در خاک نيز عمدتاً از کلريد سديم و کلرورهاى سديم و منيزيم تشکيل شدهاند. با توجه به کيفيت و جنس خاک تصور مىرود که درختان مزبور فقط در چنين شرايطى مىتوانند رشد و نمو کنند.
مساعد بودن شرايط اکولوژيکى، اين جنگلها را به زيستگاه بسيار مناسب پرندگان مهاجر در فصول سرد تبديل کرده است. در ساير فصول نيز که پرندگان بومى محل مناسبى براى زيست نمىيابند، به اين جنگلها پناه مىآورند. غير از پرندگان آبزى و آبچر و مهاجر، خزندگان و ماهىها و حتى برخى از بندپايان و دوکفهاىها نيز در ميان اين جنگلها مشاهده شدهاند. لاکپشتهاى سبز و عقابى و مارهاى دريايى سمى، از جمله جانداران ويژهٔ اکوسيستم جنگلهاى حرا (مانگرو)ى ايران هستند. حواصيل بزرگ هندى، حواصيل سبز و خاکسترى، فلامينگو، پليکان، انواع سليم، عقاب ماهيگير، کفچه نوک، کاکايى و انواع ديگرى از پرندگان در اکوسيستمهاى حراى ايران زندگى مىکنند. نقش مهم ديگر اين جنگلها، مناسب بودن بستر آنها براى تخمريزى ماهيان خليجفارس است.
مقاله 2
جنگلهای مانگرواکوسیتمهای کاملا ویژه ای هستند که اجتماعات گیاهی و جانوری آنها در ارتباط با شرایط خاصی می تواند شکل گیرد.جنگلهای حرا جنوب ایران در نوار ساحلی خایج فارس و دریای عمان آخرین پراکنش جنگلهای مانگرو در جنوب شرقی آسیا به شمار میروند. این جنگلها از یک یا گاهی دوگونه مانگرو تشکیل شده و فراوان ترین گونه آن حرا است که در منطقه حفاظت شده حرا به تنهایی حضور دارد. جذر و مد آب دریا در سواحل که بطور موزون و مستمر هر روز انجام می شود در شکل گیری تنوع حیات این اکوسیستم نقش اساسی دارد.منطقه حفاظت شده حرا که در تنگ خوران بین جزیره قشم ، سواحل حوزه بندر خمیر و در مصب و دلتای رودخانه مهران قرار گرفته از سال 1351 انتخاب و تحت حفاظت قرار گرفته است .
بندر خمیر در شمال غرب منطقه حفاظت شده مهمترین شهر اطراف منطقه محسوب می شود بنادر پل - لافت کهنه و لافت نو نیز آبادیهای مهم حاشیه این منطقه محسوب میشوند که پل در نوار ساحلی شمالی و بنادر لافت در شرق منطقه واقع شده اند. جاده اصلی بندرعباس به بندر خمیر از شمال منطقه عبور می کند و تمامی قسمتهای منطقه بویژه از طریق دو بندر لافت و پل توسط قایق قابل دسترسی است . این جنگلها نه تنها در سطح ملی حائز اهمیت هستند. بلکه دارای دو نوع ذخیرگاه زیستکره (MAB) و تالاب بین المللی نیز می باشند . این جنگلها با محیط زیست پویا ، ساز و کارهای پیچیده ، پرندگان نادر، آبزیان غیر متعارف ، کارکردهای مختلف ، ارزشها و زیباییهای سحرانگیز، خود پدیده های شگفت انگیزی می باشند که برای طیق گسترده ای از مردم از جذابیت های خاصی برخوردارند.قابلیتهای پژوهشی و آموزشی این نظام اکولوژیک استثنایی و منحصر به فرد همانقدر برای دانشجویان جذابیت دارد که دیدن غروب سحرانگیز جنگلهای نیمه شناور آن برای مردم عادی . این جنگلها کانون دیدنیهای غیر متعارف و حیرت آور است .
دیدن ماهی خزنده ، پرندگان نادر همچون اگرت بزرگ ، گیلان شاه و حواصیل هندی در کنار عقاب ماهیگیر، نوک قاشقی ، پلیکانها و فلامینگوها همیشه امکان پذیر نیست اما جنگلها همیشه بهار دریایی حرا همه این دیدنیها را یکجا به بازدید کنندگان خود سخاوتمندانه عرضه می کنند. بی دلیل نیست که امروز مناطق حفاظت شده در کل نوار ساحلی جنوب کشور و بویژه در عرصه مانگروها این میراثهای طبیعی بی همتا را برای نسل حاضر و اتی حفظ کنیم .
منطقه حفاظت شده جهانما در استان گلستان بين42/36 عرض شمالي و 12/54 طول شرقي واقع شده است. مساحت آن در حدود 38403 هكتار مي باشد.
پوشش گياهي: جامعه سرخدار و ارس.
پستانداران: پلنگ ,مرال,خرس قهوه اي , گرگ و شوكا.
منطقه حفاظت شده "جهان نما" در استان گلستان با چشماندازهاي زيبا و در عين حال ناشناخته ميتواند در همه فصول پذيراي ايرانگردان و گردشگران باشد.
اين منطقه با وسعتي بيش از ۳۰هزار هكتار در جنوب شرقي شهرستان كردكوي در ارتفاعي بين ۶۰۰تا سه هزار و ۸۶متري از سطح دريا واقع شده است.
وجود دهكدههاي ييلاقي قديمي، آثار تاريخي و باستاني، وضعيت جغرافيايي و آب و هوايي، وجود كوه، رودخانه، چشمه، انواع وحوش و پرندگان كمياب و نوع پوشش گياهي از جمله جاذبههاي اين منطقه است.
"مزدك دريابيگي" در دانشنامه گلستان درباره منطقه نوشته است: در اين منطقه كه خود در قالب دشت جهان نما قرار دارد دهكدههاي ييلاقي قديمي وجود دارد كه از جمله دو روستاي كفشگيري و سعدآباد است.
كفشگيري محله و سعدآبادمحله در شمال غربي منطقه حفاظت شده جهان نما هنوز داراي منازلي با معماري سنتي است.
شغل مردم روستاهاي منطقه عمدتا دامداري وكشاورزي بوده و گليم، پاپيچهاي سنتي و وسايل تزئيني كوچك از جمله صنايع دستي آنان به شمار ميرود.
همچنين وجود برج ۳۵متري رادكان معروف به "ميل رادكان" درحاشيه اين منطقه ارزش گردشگري آن را دو چندان كرده است.
اين منطقه كه در جنوب شهرستان كردكوي واقع است، گفته ميشود مدفن يكي از اسپهبدان خاندان باوند طبرستان به نام ابوجعفر محمدبن وندرين باوندي است.
آثار باستاني زيادي نيز در روستاهاي حاجيآباد، چهارباغ، شاهكوه، چمن ساور، زيارت و ديگر محدودههاي منطقه حفاظت شده جهان نما جود دارد.
از نظر وضعيت جغرافيايي بيشتر منطقه جهان نما كوهستاني بوده و ارتفاع منطقه آن از ۶۰۰متر در مرز شمالي اطراف شصت كلا تا سه هزار و ۸۶متر در كوه تل انبار در شرق منطقه و جنوب روستاي زيارت ميباشد.
كوههاي معروف اين منطقه دوكالي درغرب، شاهپسند، كالت و چلستان در مركز، زبله، تلمبار و لنده كوه در شرق بوده و درههاي مهم آن شامل مغزي در غرب ، جلينك بلينگ در جنوب، سفيددره در مركز و تركت در شمال است.
با وجود كوهستاني بودن اين منطقه چشمههاي زيادي در آن وجود دارد كه از جمله نخودچشمه، سرخ چشمه، پيرزن چشمه، شربت، تول بنه، سوته، مازوكش، والديگاه، امام وردي، چهارسرا، چشمههاي اطراف محلات جلينگ بلينگ، حاجي آباد، مرادچشمه، تاجين چشمه و چشمه آبگرم زيارت است.
همچنين رودخانههايي دراين منطقه جاري است كه از جمله ميتوان به چهارباغ در جنوب اشاره كرد كه در ادامه مسير به نام رادكان وارد استان مازندران ميشود، رودخانه فصلي سفيددره نيز در مركز اين منطقه قرار دارد.
در درون منطقه حفاظت شده جهان نما همچنين آبشار زيارت وجود دارد كه در حدود پنج كيلومتري روستاي زيارت و در شمال شرقي اين منطقه است.
جهاننما در طبقه بندي جغرافيايي گياهي ايران جز بخش فرعي هيركان قرار گرفته كه اين بخش جنگلهاي شمال كشور را در برگرفته است.
پوشش گياهي منطقه شامل درختان پهن برگ، درختچه و بوتهزار است.
مهمترين گونههاي گياهي آن سرخدار، ارس، سروكوهي، پيرو، مازو،راش، ممرز، آلوچه، زرشك، آزاد، بيد، هفت كول، نمدار، سياهتلو وگونههاي علفي وبوتهاي گل گاوزبان، سريش، فستوك، يونجه، گل قاصد، مريم گلي، شكرتيغال، اسپرس بوتهاي، چوبك و درمنه است.
منطقه تركت و پيرامون آن در منطقه حفاظت شده جهان نما بهترين زيستگاه حيات وحش ازجمله مرال، شوكا، خرس و گرگ است.
اين منطقه به دليل شرايط خاص داراي حيات وحش غني شامل گونههاي كمياب و درمعرض خطر است كه برخي گونههاي مهم آن خرس قهوهاي، روباه، شوكا، خوك وحشي، گربه جنگلي. سياه گوش و پلنگ است.
پرندگان بومي و مهاجر اين منطقه نيز از ديگر زيباييها بوده كه از جمله انواع دليجه، عقاب، سارگيه، قرقي، كبك، تيهو، بلدرچين، قرقاول، كركس، هما، كبوتر جنگلي، شاهين، فاخته و توكا ميباشد.
از سوي ديگر براساس آمارهاي ارايه شده متوسط بارندگي در منطقه جهان نما حدود ۴۴۰ميلي متر اعلام شده است.
براين اساس زمستان اين منطقه سرد و در تابستان هواي مطبوع و خنكي دارد و وجود مه در فصول مختلف به خصوص تابستان يكي از عوامل تلطيف هواي است.
گفتني است ميل رادكان، جاده شاه عباسي، شهر باستاني تميشه، امامزاده روشنآباد، ابراهيم و چهاركوه، دهكدههاي ييلاقي درازنو و جهان نما و پارك جنگلي امام رضا(ع) از ديگر مناطق گردشگري شهرستان كردكوي است.
بخش شمال اين شهرستان از زمينهاي جلگهاي هموار با شيب ملايم تشكيل شده و به زمينهاي بندرتركمن، رودخانه قرهسو و خليج گرگان منتهي ميشود.
بخش جنوبي آن نيز از ارتفاعات البرز شرقي تشكيل شده كه حداكثر ارتفاع آن از سطح دريا در برخي از مناطق به سه هزار و ۵۰۰متر ميرسد.
پوشش گياهي اين شهرستان متنوع است، در كوهپايهها زمينهاي زراعتي همراه با چمنزارها گسترش يافته و تا ارتفاع دو هزار و ۴۰۰متري را هم جنگلهاي انبوه پوشانده است.
شهرستان كردكوي با يك بخش مركزي و سه دهستان بيش از ۷۰هزار نفر دارد و كشاورزي در اقتصاد اين شهرستان نقش عمدهاي دارا ميباشد.
كردكوي در غرب استان گلستان با مساحتي حدود ۸۱۵كيلومترمربع از شمال به بندرتركمن، از غرب به بندرگز، از شرق به گرگان و از جنوب به استان سمنان محدود است.
در مجموع ۱۹۲هزار و ۹۳۲هكتار ، معادل ، ۹/۴۴درصد مساحت كل استان را مناطق حفاظت شده تشكيل ميدهد .
بخشي از اين مناطق شامل پارك ملي گلستان، منطقه حفاظت شده لووه، زاو، تالابهاي بينالمللي "آلاگل"، "آلماگل"، "آجيگل" و "گميشان" هستند كه در جاي جاي استان گسترده شده است.
منطقه حفاظت شده چهار باغ در حوالي منطقه سياه بيشه در كيلومتر 90 محور كرج ـ چالوس واقع است. منطقه جنگلي چهار باغ با مساحتي بالغ بر 19 هزار هكتار كه شامل اكوسيستمي جنگلي كوهستاني و رودخانهاي و در برگيرنده روستاهاي زيادي از جمله دلير، ايلت، مچر، نوكرس، واسپول، دزماكوي، كيجان، انگورن، چهار باغ، پولاد كوه و است. همچنين داراي گونهاي جانوري از جمله پازن (كل و بز)، خرس، پلنگ، مرال، شوكا، روباه، گرگ، خوك، كب دري، كبك معمولي، عقاب طلايي، است و از نظر زيست محيطي از اهميت فراواني برخوردار است. در اين منطقه 2 محيطبان وظيفه حفاظت و حراست از مواهب طبيعي و محيط زيست را عهده دار هستند. اين منطقه با مساحت 19482 هكتار كه در استان مازندران قرار دارد در سال 1380 تحت حفاظت قرار گرفت.داراي اقليم نيمه مرطوب سرد است منطقه اي است كاملاً كوهستاني با دره هاي عميق و پر آب ،جنگلهاي نيمه انبوه و كم نظير هيركاني و مراتع ييلاقي چهار باغ در غرب منطقه حفاظت شده البرز مركزي قرار دارد و رودخانه هاي چالوس ،مكا رود و انگوران در آن جار ي هستند گونه هاي اصلي جانوري منطقه عبارتند از: مرال،شوكا،خرس قهوه اي ،پلنگ ،گراز،بز و پازن،گربه جنگلي،گرگ،تشي،روباه معمولي،شغال،سمور جنگلي،كبوتر جنگلي،جي جاغ،انواع سنگ چشم،انواع سارگپه و عقاب جنگلي و جود تنوع زيستي بالا جنگلهاي كم نظير هيركاني ،گونه هاي باارزش شوكا و مرال زمينه فعاليتهاي علمي را در منطقه فراهم آورده است.
اين تالاب ساحلي-دريايي هم سطح دريا متشكل از جنگلهاي حرا،سواحل شني و كفه هاي گلي است داراي اقليم فرا خشك گرم است .توده هاي جنگلي حرا به مساحتي حدود 900 هكتار به همراه تك درختان چندل پوشش گياهي عمده اين ناحيه را تشكيل مي دهند .
حرا رود گز محل مناسبي براي زمستان گذراني بسياري از پرندگان مهاجر محسوب ميشود .از جمله گونه هاي جانوري منطقه مي توان به:خرگوش،خدنگ،صدف خور،گيلانشاه حنايي،گيلانشاه بزرگ،عقاب ماهي گير،عقاب دريايي دم سفيد و حواصيل هندي .سواحل و جنگلهاي زيباي حرا و پرندگان متنوع زمينه فعاليتهاي گردشگري را در منطقه فراهم ساخته است. پوشش گیاهی:
توده جنگلی از درختان حرا به همراه معدودی از تک درختان چندل در دهانه رود حرا که احتمالا یکی از شاخص ترین توده درختان از نظر بلندی وتراکم درختان حرا در ایران محسوب می شود.
پوشش جانوری:
مصب رودخانه های گز وحرا مکان زمستان گذرانی با ارزشی برای پرندگان آبزیی و کنار آبزی مخصوصا صدف خور .گیلانشاه حنایی . گیلانشاه بزرگ و چندین گونه پرنده دیگر محسوب می شود در این مکان احتمالا پرنده هایی از تیره حواصیل همانند حواصیل بزرگ و حواصیل هندی جوجه آوری می کنند .از پرندگان شکاری زمستان گذران در تالاب می توان به عقاب دریایی دم سفید اشاره کرد. تاکنون در این تالاب هجده گونه پرنده شناسایی شده که از ان چهار گونه بومی وبقیه اغلب مهاجر زمستان گذران می باشند.
دسترسی:این منطقه براحتی قابل دسترسی است تا نزدیکی ساحل جاده آسفالته موجودمی باشد.در ساحل نیز با وجود اسکله ای که قایقها به راحتی در ان پهلو می گیرند دسترسی به جنگل را به راحتی امکان پذیر می کند.
موقعیت : 70 کیلومتری شرق بندرعباس در ساحل شمالی خورهای هرمز. مساحت:45000 هکتار ارتفاع : همتراز با سطح دریا از دسته تالابهای ساحلی – دریایی بوده که شامل پهنه وسیعی از کفه های گلی جزرومدی،جنگلهای حرا و سواحل شنی می باشد ودر میان شش رودخانه شور،جلابی ،حسن لنگی،تیاب ،میناب و زرانی قرار گرفته است. به دلیل داشتن معیارهای لازم در فهرست کنوانسیون رامسر جای گرفته است. خصوصیات اکولوژیکی : گیاهان: توده های انبوه درختان حرا جنگلهای تنکی از آکاسیا ،کهور ،کنار و گز تعدادی درخت نخل نیز در منطقه یافت می شود. جانوران: از مهمترین سایتهای زمستان گذرانی پرندگان در استان بوده ، همچنین از زیستگاههای جوجه آوری گونه هایی از تیره حواصیلها نظیر حواصیل بزرگ و حواصیل هندی نیز محسوب می گردد. وجود درختان حرا وسواحل کم عمق در منطقه، زیستگاه مناسبی را جهت تخم ریزی و پرورش مراحل نوزادی آبزیانی از گونه های سخت پوستان وماهیان فراهم آورده است. تاکنون 14 گونه از پرندگان در این تاالاب شناسایی شده اند که دراین میا ن تنها یک گونه با نام ماهی خورک سینه سفید بومی منطقه و بقیه پرندگان مهاجر وعموما زمستان گذران می باشند. جنگلهای حرا شرایط زیستی : زمینهای غرقابی بهترین ومناسب ترین شرایط را برای استقرار و رشد مانگرو دارا می باشند. زیرا همیشه مقدار زیادی آب در آنها جریان دارد.اصولا درختان حرا در محل هایی میرویند که در مواقع مد به زیر آب می روند ودر نقاط مرتفع کمتر اثری از این گیاهان مشاهده می شود.عمق آب معمولا از 3 متر تجاوز نکرده و جنس خاک بسیار شور و دارای بافت سنگین ونسبتا قلیایی است. از عوامل اصلی مرگ ومیر در این درختان میتوان به موارد زیر اشاره نمود: مرگ ومیر طبیعی : زمانی که رسوبات ته نشین شده انباشته شود ،سطح آب بالا آمده و درختان حرا به دلیل کمبود اکسیژن دچار خفگی می شوند. مرگ ومیر غیر طبیعی : از عوامل مرگ ومیر مانگرو در کشورهای درحال توسعه یافته: بهره برداری غلط از جنگلها گسترش کشتهای آبی در کشورهای صنعتی: شهرسازی مهاجرت روستائیان و توسعه شهری مناطف ساحلی توسعه بخش صنعتی در مناطق ساحلی آلودگی محیط زیست اکوسیستم مانگرو استفاده های چند جانبه ای برای مردم حواشی سواحل داشته که از آن جمله می توان به تهیه دارو،صمغ،تهیه عسل ،روغن گیاهی،سوخت خانگی،علوفه جهت دام ،تهیه چوب نیز جهت مصارف خانه سازی ،قایق و لنج سازی ، پرورش ماهیان و استفاده تفرجگاهی و.... اشاره نمود. عوامل موثر بر شکل گیری و عدم شکل گیری جنگلهای مانگرو در منطقه تیاب و کلاهی : *راههای آبی اثر رودخانه های دائمی، فصلی و آبراهه ها بر رشد واستقرار جنگل ها در منطقه کاملا مشهود است.آبراها در منطقه تاثیر مثبتی بر کیفیت جنگل می گذارند.همچنین بدلیل رسوب گذاری وتشکیل بستر حاوی مواد آلی زیاد ،شرایط استقرار بسیار خوبی برای جنگل ها پدید آمده است. * رسوب گذاری اگر رسوب گذاری خورها از خاک ریز دانه باشد منطقه جهت استقرار مانگرو ها مساعد میشود.ولی اگر رسوبگذاری از نوع درشت دانه باشد موجب کاهش کیفیت و از بین رفتن اراضی جنگلی می شود. * دوره خشکی طولانی شدن دوره خشکی نیز عاملی در جهت کاهش کیفیت جنگل می باشد. * آب شیرین آب شیرین به صورت آبراهه ها ،رودخانه های فصلی و دائمی ، سیستم انتشاری خورها ،بارندگی ،انواع کانالهای آ بی موجب بهتر شدن کیفیت ارضی جنگلی می گردد. * عرض جغرافیایی عرض جغرافیایی مناسب نیز در شکل گیری جنگل ها موثر است. * جزرومد وآب گرفتگی جزرو مد : جزرومد شرایط مناسب را جهت استقرار و بقا ء جنگلها فراهم می آورند.جزرو مد وسازوکار مناسب آن مواد غذایی را به داخل اکوسیستم مانگروها وارد نموده وخاک محل استقرار را آماده زندگی گیاه می کند. آب گرفتگی (غرقاب) در این منطقه به دلیل جزرومد کامل و طولانی غرقاب کامل بوجود می آید.در هنگام مد بصورت شناور در می آیندولی آب تاج درختان را نمی پوشاند و از طرف دیگر تا آخرین حد جزرو مد درساحل نیز قرار می گیرند. *شوری شوری مناسب یکی از عوامل مهم در استقرار مانگرو ها در همه مناطق به شمار می رود.نمک بهینه برای گونه حرا در منطقه مورد مطالعه در حدود 38 ppt محاسبه شده است.
