[h=3]لبریز از تو گفتنم اما نمی شود [/h] [h=3]اصلا زبان برای سخن وا نمی شود[/h] [h=3]لکنت گرفته ام و مانده ام هنوز[/h] [h=3]دم از شما زدن به تقلا نمی شود[/h] [h=3]عمری قلم گرفته و یک خط نوشته ام[/h] [h=3]بر روی دفترم اما نمی شود[/h] [h=3]وصف تو کار من نه، که کارخود شماست[/h] [h=3]مجنون که از قبیلۀ لیلانمی شود[/h] [h=3]فرض محال کردم و دیدم که باز هم[/h] [h=3]دراین خیال وسعت من جا نمی شود[/h] [h=3]ساقی بریز باده که خود را رقم زنم[/h] [h=3]دم از ظهور حضرت صاحب علم زنم[/h] [h=3]جان دوباره ای به شجاعت دمیده اند[/h] [h=3]وقتی حماسه را به تصوّر کشیده اند[/h] [h=3]روز ازل میان تمامیّ واژه ها[/h] [h=3]نامی برای معنی مردی گزیده اند[/h] [h=3]وقتی که نام حضرتتان برده می شود[/h] [h=3]دلها رمیده اند و نفس ها بریده اند[/h] [h=3]زیبایی و وقار و شب و صبح پیش هم[/h] [h=3]در چشمهای مست شما آرمیده اند[/h] [h=3]می خواستند زمین بلرزد تمام قد[/h] [h=3]عباس را شبیه خدا آ فریده اند[/h] [h=3]جبـر است و اخـــتیار شـدم آشنـای تو[/h] [h=3]عشق است اگر که سر بدوانم به پای تو[/h] [h=3]این شام نیست زلف دلارای دلبر است[/h] [h=3]این سرو نیست قامت شمشاد پرور است[/h] [h=3]این تیغ نیست، ابروی پیوسته ای ، کمان[/h] [h=3]این شانه نیست اوج هزاران کبوتراست[/h] [h=3]این هیبت که هست که این سان قیامت است؟[/h] [h=3]این بازوی که است که این سان دلاوراست؟[/h] [h=3]مژگان نگرکه قامت دلها گرفته است[/h] [h=3]چشمش نگر که آینه ای مهر گستر است[/h] [h=3]از هرچه بگذریم سخن دوست خوشتراست[/h] [h=3]عباس مرتضی و اباالفضل حیدراست[/h] [h=3]تو انتخاب فاطمه ای بی قرین شدی[/h] [h=3]تو سـرفـرازیِ سـرِ ام البنین شـدی[/h] [h=3]وقتی نبرد تازه نفس گیر می شود[/h] [h=3]لبخند برلبان تو تصویر می شود[/h] [h=3]وقتی به سینۀ خود می زنی گره[/h] [h=3]این شانه ها به هیبت یک شیر می شود[/h] [h=3]تو نعره می کشی و رجز خوانیت عجیب[/h] [h=3]تا هفت آسمان پُرِ تکبیر می شود[/h] [h=3]وقتی که تیغ تیز کمی چرخ می دهی[/h] [h=3]یک دشت پرسپاه زمین گیر می شود[/h] [h=3]هر سو نگاه می کنی از کشته ها پر است[/h] [h=3]انگار ضربه های تو تکثیر می شود[/h] [h=3]موسی بگو عصای خودش را رها کند[/h] [h=3]جایی که کوه را دم تیغت جدا کند[/h] [h=3]پای شریعه چشم به چشم برادرت[/h] [h=3]آمد ولی خمیده کمر پای پیکرت[/h] [h=3]فلان هنوز چشم براه رسیدنت[/h] [h=3]چشم رباب، چشم علی، چشم خواهرت[/h] [h=3]یک دختر سه ساله در خیمه مانده است[/h] [h=3]درانتظار دیدن لبخند آخرت[/h] [h=3]اما زبس که بر بدنت تیر خورده است[/h] [h=3]جایی نمانده است براین جان پرپرت[/h] [h=3]ام البنین نبود بگیرد سر تورا[/h] [h=3]زهرا گرفته رأس تورا جای مادرت[/h] [h=3]با تو کسی به کوچۀ غم ها گذر نکرد[/h] [h=3]با تو کسی به قامت زینب نظر نکرد[/h]
[h=3]کیست این آبشار عاشورا [/h] [h=3]کیست این تکسوار بی همتا[/h] [h=3]سبزی خیمه های آل حسین[/h] [h=3]سرخی آسمان عاشورا[/h] [h=3]روی بازوی او مدد حیدر[/h] [h=3]ناله های شبانه اش زهرا[/h] [h=3]تا که او هست کودکان در خواب[/h] [h=3]مادران گرم گفتن لالا[/h] [h=3]علمی سربلند در دستی[/h] [h=3]مشک در دست دیگر دریا[/h] [h=3]هر که تشویش در دلش دارد[/h] [h=3]می رود سمت خیمه ی سقا[/h] [h=3]تا که او هست می توان بشنید[/h] [h=3]خنده های رباب و اصغر را[/h] [h=3]هیچ چشمی ندیده تا او هست[/h] [h=3]سایه ی دختران نو پا را[/h] [h=3]هیچ چشمی ندیده تا او هست[/h] [h=3]قد و بالای زینب کبری[/h] [h=3]نذر اسفند می کند ملک[/h] [h=3]چشم زخمی نگیردش حتی[/h] [h=3]کودکان روی دامنش هر روز[/h] [h=3]گرم بازی و ناز در اینجا[/h] [h=3]لحظه ای بی عمو خدا نکند[/h] [h=3]بی عمو یک کلام واویلا[/h] [h=3]کیست او مرد تند باد حسین[/h] [h=3]اوست تفسیر ان یکاد حسین[/h] [h=3]این صدای خروش تکبیر است[/h] [h=3]لحظه های حضور یک شیر است[/h] [h=3]در خیال شکار آمده است[/h] [h=3]مثل یک رعد مثل یک تیر است[/h] [h=3]لرزه افتاده بر ستون زمین[/h] [h=3]دیدنش هم عجب نفس گیر است[/h] [h=3]علمش را به دشت می کوبد[/h] [h=3]نوبت تند باد شمشیر است[/h] [h=3]نفس صد سپاه بند آمد[/h] [h=3]هر گلو اسیر زنجیر است[/h] [h=3]لحظه ای روی پا نمی ماند[/h] [h=3]هر که حتی ز عمر خود سیر است[/h] [h=3]آی لشکر فقط فرار کنید[/h] [h=3]ناله ی دشمن زمینگیر است[/h] [h=3]آمده شیر بی مثال علی[/h] [h=3]گرهی زد به دستمال علی[/h] [h=3]آسمان را دوباره حیران کرد[/h] [h=3]دشت را یک نفس پریشان کرد[/h] [h=3]یک نگاهش برای یک لشکر[/h] [h=3]خاک بر چشم گوی و میدان کرد[/h] [h=3]چشم بد دور از قیامت او[/h] [h=3]مثل حیدر به رزم جولان کرد[/h] [h=3]گرهی زد میان ابرویش[/h] [h=3]زهره ها را درید و طوفان کرد[/h] [h=3]تیغ را در میان انگشتش[/h] [h=3]اندکی چرخ داد و رقصان کرد[/h] [h=3]نعره ای زد که مرد آمده است[/h] [h=3]جنگ را مکتب دبستان کرد[/h] [h=3]خانمان همه به ویرانی است[/h] [h=3]تازه هنگامه ی رجز خوانی است[/h] [h=3]تیغ را لحظه ای که می چرخاند[/h] [h=3]آسمان را به خاک می چسباند[/h] [h=3]چشم تا که کار می کند اینجا[/h] [h=3]دست و پا را به سینه می پیچاند[/h] [h=3]تپش قلب آب می آمد[/h] [h=3]گیسوی مشک را که می افشاند[/h] [h=3]ذولفقاری که بین پنجه اوست[/h] [h=3]کوه را با اشاره می سوزاند[/h] [h=3]هیبت چشم او همان اول[/h] [h=3]جنگ را بین دشت می خواباند[/h] [h=3]هر که سر داشت بی سر آمده است[/h] [h=3]همه گفتند حیدر آمده است[/h] [h=3]افق این نگاه را بنگر[/h] [h=3]چشم های سیاه را بنگر[/h] [h=3]شمس را شمع کرد و پنهان کرد[/h] [h=3]نیم روز است و ماه را بنگر[/h] [h=3]همه ی کودکان را بنگر[/h] [h=3]یک حرم یک سپاه را بنگر[/h] [h=3]مادری آمد و اشاره نمود[/h] [h=3]کودک بی گناه را بنگر[/h] [h=3]کودکی دید روی دامانش[/h] [h=3]اشک زد حلقه گرد چشمانش[/h] [h=3]مشک را تا گرفت بر دوشش[/h] [h=3]نهر شد چون همیشه مدهوشش[/h] [h=3]می زد آب موج او تشنه[/h] [h=3]خنده ای بر لبان خاموشش[/h] [h=3]اسب را سمت خیمه ها هی کرد[/h] [h=3]دل غمگین خیمه در جوشش[/h] [h=3]وای تیغی رسید بر دستش[/h] [h=3]مشک را برد بین آغوشش[/h] [h=3]تیر ها می رسید از هر سو[/h] [h=3]پیکرش را نمود گلپوشش[/h] [h=3]گفت دیدی که آبرویم رفت[/h] [h=3]تا صدایی رسید بر گوشش[/h] [h=3]چشم وا کرد دید از مشکش[/h] [h=3]آبرویش چکید از مشکش[/h] [h=3]به دلش تیر غصه ها می خورد[/h] [h=3]شعله بر جان کربلا می خورد[/h] [h=3]چشم خود بست و دید لب تشنه[/h] [h=3]کودکی را که دست و پا می زد[/h] [h=3]مادری در کنار گهواره[/h] [h=3]ساقی خیمه را صدا می زد[/h] [h=3]دید دنبال گوشواره کسی[/h] [h=3]ضرب سیلی به بچه ها می زد[/h] [h=3]از دل حلقه ای نگین افتاد[/h] [h=3]گل ام البنین زمین افتاد[/h]
[h=3]مشک تشنه به روی دوشش بود [/h]
[h=3]بی امان سوی علقمه میرفت[/h]
[h=3]در نگاهش خروش دریا داشت[/h]
[h=3]آسمان سوی علقمه میرفت[/h]
[h=3]چشم ها محو شیوهی رزمش[/h]
[h=3]معرکه از صلابتش پُر بود[/h]
[h=3]قلب سقای تشنه لب اما[/h]
[h=3]از تب سرخ «العطش» پُر بود[/h]
[h=3]خنکای شریعه را حس کرد[/h]
[h=3]چشم خود را به خیمه ها میدوخت[/h]
[h=3]لب او در نهایت ایثار[/h]
[h=3]در کنار فرات هم میسوخت[/h]
[h=3]مشک از شوق گریه پُر میشد[/h]
[h=3]که تو لب تشنه ای و سیراب است[/h]
[h=3]وَ تو از مشک خود پریشان تر[/h]
[h=3]لب خشکت به یاد ارباب است[/h]
[h=3]در هیاهوی موج های فرات[/h]
[h=3]لحظه لحظه سراب میدیدی[/h]
[h=3]لب خشک علی اصغر را[/h]
[h=3]در زلالی آب میدیدی[/h]
[h=3]جرعه جرعه وفا، محبت، عشق[/h]
[h=3]مشک نه این سبوی ساقی بود[/h]
[h=3]تو گمان میکنی که آب ولی[/h]
[h=3]همهی آبروی ساقی بود[/h]
[h=3]پر گشودی دوباره سوی حرم[/h]
[h=3]تیرها نیز پر درآوردند[/h]
[h=3]تا که از راز تشنگیّ تو و[/h]
[h=3]مشک لب تشنه سر درآوردند[/h]
[h=3]ناگهان بغض مشک سر وا کرد[/h]
[h=3]یک سه شعبه رسیده بود از راه[/h]
[h=3]چشم های تو بوسه باران شد[/h]
[h=3]در هجوم سه شعبه ها ناگاه[/h]
[h=3]حاجت دستهای پاک تو را[/h]
[h=3]زودتر از خودت روا کردند[/h]
[h=3]دست های گره گشای تو را[/h]
[h=3]یک به یک از تنت جدا کردند[/h]
[h=3]سنگ ها گرم استلام لبت[/h]
[h=3]حج سرخت چه زود کامل شد[/h]
[h=3]نیزه ها در طواف پیکر تو[/h]
[h=3]بر سر تو عمود نازل شد[/h]
[h=3]رمق از زانوان آقا رفت[/h]
[h=3]بغض أدرک أخا که سر وا کرد[/h]
[h=3]از روی اسب، پرپر و بی دست[/h]
[h=3]سجده ات را که او تماشا کرد[/h]
[h=3]تو به آغوش زخم ها رفتی[/h]
[h=3]سایه ات از سر حرم کم شد[/h]
[h=3]کمر کوه از غم تو شکست[/h]
[h=3]قامت آسمان دگر خم شد[/h]
[h=3]چشم ها در غروب تو میسوخت[/h]
[h=3]دشت از داغ تو لبالب بود[/h]
[h=3]تکیه گاه حرم! فراق تو[/h]
[h=3]اول بی کسی زینب بود[/h]
[h=3]بیپناهی خیمه ها، بی تو[/h]
[h=3]هر دلی را پُر از محن میکرد[/h]
[h=3]همه دیدند بعد تو ارباب[/h]
[h=3]کهنه پیراهنی به تن میکرد[/h]
