خدا قوت
تشکر از نظرات دوستان
هر وقت با وسیله شخصی بودم نماز رو اول وقت و هر مکان ممکن خوندم.با اتوبس هم خدا رو شکر همیشه اینجور بوده که وقت نماز ایستادند.ولی خب اتوبوس کمی دیر و زود میشه معمولا.
خدا برای نماز گذار در سفر تخفیفی داده برا اونا که میگن اوه اوف ....و نماز در سفر رو کوتاهتر کرده.چقدر خوبه اگر ما بدونیم پیام این کوتاهی چیه.
در مورد اول وقت بودنش خیلی حرفا هست.مثلا آیت الله بهجت (ره)فرمودند هر چی میخواهید بگیرید از نماز وقت بگیرید.
یا سرگذشت علما و بزرگانی رو وقتی میخونیم میبینیم نسبت به نماز همت ویژه داشتند.
یا مثلا بعضی از شهدا نسبت نماز دقت و همت داشتند نمونه بارش شهید صیاد شیرازی که ماجرای اذان که در قطار گفتند در انجمن یکی از کاربران گذاشته بودند.
داستانی هم شهید صیاد تعریف کردند که از این قرار بوده:
در يكى از جلسه ها كه حضرت آيه الله خامنه اى نيز به عنوان رئيس جمهور وقت در آن شركت داشتند، آقاى هاشمى رفسنجانى به عنوان رئيس مجلس ، فرماندهان سپاه و ديگر نيروها و من به عنوان فرمانده نيروى زمينى نيز حضور داشتيم . جلسه در اتاق كوچك امام تشكيل شده بود. ايشان بر روى مبل نشسته بودند و ما در برابرشان بر روى زمين حلقه زده و نشسته بوديم . نمى دانم كه نوبت گزارش كدام از ما بود كه امام ناگهان از اتاق خارج شدند. برخورد امام (ره ) براى ما بسيار تكان دهنده بود. فرد گزارش دهنده نتوانست جمله ناتمام خود را تمام كند چرا كه مات و مبهوت مانده بود كه چه بگويد و براى چه كسى بگويد. اولين كسى كه لب به سخن گشود و حرف زد، آقاى هاشمى رفسنجانى بودند. ايشان گفتند: ((آقا! كسالتى ايجاد شده است ؟)) حضرت امام با تندى برگشتند و با قاطعيت جواب دادند: ((خير، وقت نماز است .)) من ناخودآگاه به ساعتم نگاه كردم . افق تهران را از پيش مى دانستم و مى توانم بگويم كه ساعت و وقت بلند شدن امام براى نماز با افق تهران دقيقه اى تفاوت نداشت . در هر صورت اين برخورد امام در ما حال و وضع عجيبى را به وجود آورد. ايشان به طرف سجاده اى كه پهن بود. رفتند. ما از ايشان پرسيديم : ((اجازه مى دهيد در محضرتان نماز بخوانيم ؟)) ايشان فرمودند: مخالفتى ندارم .)) بعد همه ما به سرعت آماده شديم و با حضرت امام نماز را اقامه كرديم . در آن جلسه جنگى ، دائم سوالهاى بسيارى در ذهن من چرخ مى زد: چرا در جلسه به اين مهمى ، جلسه جنگى ، حضرت امام مى توانند جلسه را قطع كنند و به نماز بروند؟ چرا امام به عنوان ولى امر مسلمين با آن همه علم و دانش ، جلسه به آن مهمى را كه مربوط به مسلمين بود قطع كردند، آن هم به خاطر نماز اول وقت ؟ چگونه حتى به آن سخنگو اجازه ندادند كه حرفهاى آن سخنگو تمام بشود؟ در واقع حالت عبادى امام چنان بود كه نمى توانستند از چند لحظه پيش به سخنان سخنگو توجه داشته باشند.
على صياد شيرازى