♦✿♦بسیار مهم: شما در سفر با مقوله نماز چطور برخورد می کنید؟ ♦✿♦
- نویسنده موضوع گمنام
- تاریخ شروع
سلام به همگی.
بحث نماز در سفر با اتوبوس رو ادامه میدیم.
موضوع اصلی در اینگونه موارد بی توجهی شخص نمازگزار هست. اگر کسی واقعا به نمازش مقید باشه، سفر و غیر سفر نداره، اگر توی سفر مواردی مثل به دل نچسبیدن، وسواس نسبت به طهارت و ...مطرح بود، آیا خداوند نسبت به ما آگاهتر نبود؟ پس چرا نماز در سفر از کسی ساقط نمیشه؟ اگر این بهانه ها قابل قبول بود خب یهو امر میشد که توی سفر نماز نخونید.
گاهی سفر طولانی هست و اینطور نیست که ما بتونیم قبل شروع سفر نماز اون نوبتمون رو بخونیم، مثلا گاهی سفر 24 ساعت به طول می انجامه، پس نوبت های متعددی از نماز رو در مسیر هستیم، اگر هر کدوم از ما نسبت به نمازمون حساسیت به خرج بدیم ان شاءالله فرهنگ نمازخوانی در سفر جا میوفته.
بنده گاهی در سفر بودم برای نماز صبح نظر راننده این بوده که " هر کی میخواد نماز بخونه، وقتی رسیدیم بره نمازش رو بخونه"!!! حالا وقتی میرسیم کی بوده؟ زمانی بوده که نماز قضا میشده، خب اینجور مواقع این وظیفه ماست که از راننده بخوایم که چنددقیقه ای توقف کنه، میگن عرضه و تقاضا، وقتی راننده ببینه نماز خوندن مشتری نداره خب پاش رو میذاره رو گاز و میره...اما اگر چندتا نمازخون درست و حسابی پیدا بشه راننده نمی تونه مقاومت کنه.
صحبت در این زمینه زیاد هست، فعلا شما تشریف بیارید نظرتون رو بفرمایید تا ان شاءالله بحث رو ادامه بدیم و به نماز در وسایل نقلیه دیگه هم برسیم.
از حضور همگی شما که باعث پربارتر شدن بحث میشه، سپاسگزارم.
سلام
اگه ماشین شخصی باشه که خوندن نماز اول وقت راحت تر هست اما اتوبوس و بقیه ی وسایل نقلیه یکم سخته چون اکثرا نگه نمیدارن برا نماز مگه ایستگاههای سر راهی اونم برا غذا که مسافر میتونه از فرصت استفادخ کنه برای خوندن نماز البته اون موقع هم که از وقت نماز گذشته متاسفانه
اگه ماشین شخصی باشه که خوندن نماز اول وقت راحت تر هست اما اتوبوس و بقیه ی وسایل نقلیه یکم سخته چون اکثرا نگه نمیدارن برا نماز مگه ایستگاههای سر راهی اونم برا غذا که مسافر میتونه از فرصت استفادخ کنه برای خوندن نماز البته اون موقع هم که از وقت نماز گذشته متاسفانه
خدا قوت
تشکر از نظرات دوستان
هر وقت با وسیله شخصی بودم نماز رو اول وقت و هر مکان ممکن خوندم.با اتوبس هم خدا رو شکر همیشه اینجور بوده که وقت نماز ایستادند.ولی خب اتوبوس کمی دیر و زود میشه معمولا.
خدا برای نماز گذار در سفر تخفیفی داده برا اونا که میگن اوه اوف ....و نماز در سفر رو کوتاهتر کرده.چقدر خوبه اگر ما بدونیم پیام این کوتاهی چیه.
در مورد اول وقت بودنش خیلی حرفا هست.مثلا آیت الله بهجت (ره)فرمودند هر چی میخواهید بگیرید از نماز وقت بگیرید.
یا سرگذشت علما و بزرگانی رو وقتی میخونیم میبینیم نسبت به نماز همت ویژه داشتند.
یا مثلا بعضی از شهدا نسبت نماز دقت و همت داشتند نمونه بارش شهید صیاد شیرازی که ماجرای اذان که در قطار گفتند در انجمن یکی از کاربران گذاشته بودند.
داستانی هم شهید صیاد تعریف کردند که از این قرار بوده:
در يكى از جلسه ها كه حضرت آيه الله خامنه اى نيز به عنوان رئيس جمهور وقت در آن شركت داشتند، آقاى هاشمى رفسنجانى به عنوان رئيس مجلس ، فرماندهان سپاه و ديگر نيروها و من به عنوان فرمانده نيروى زمينى نيز حضور داشتيم . جلسه در اتاق كوچك امام تشكيل شده بود. ايشان بر روى مبل نشسته بودند و ما در برابرشان بر روى زمين حلقه زده و نشسته بوديم . نمى دانم كه نوبت گزارش كدام از ما بود كه امام ناگهان از اتاق خارج شدند. برخورد امام (ره ) براى ما بسيار تكان دهنده بود. فرد گزارش دهنده نتوانست جمله ناتمام خود را تمام كند چرا كه مات و مبهوت مانده بود كه چه بگويد و براى چه كسى بگويد. اولين كسى كه لب به سخن گشود و حرف زد، آقاى هاشمى رفسنجانى بودند. ايشان گفتند: ((آقا! كسالتى ايجاد شده است ؟)) حضرت امام با تندى برگشتند و با قاطعيت جواب دادند: ((خير، وقت نماز است .)) من ناخودآگاه به ساعتم نگاه كردم . افق تهران را از پيش مى دانستم و مى توانم بگويم كه ساعت و وقت بلند شدن امام براى نماز با افق تهران دقيقه اى تفاوت نداشت . در هر صورت اين برخورد امام در ما حال و وضع عجيبى را به وجود آورد. ايشان به طرف سجاده اى كه پهن بود. رفتند. ما از ايشان پرسيديم : ((اجازه مى دهيد در محضرتان نماز بخوانيم ؟)) ايشان فرمودند: مخالفتى ندارم .)) بعد همه ما به سرعت آماده شديم و با حضرت امام نماز را اقامه كرديم . در آن جلسه جنگى ، دائم سوالهاى بسيارى در ذهن من چرخ مى زد: چرا در جلسه به اين مهمى ، جلسه جنگى ، حضرت امام مى توانند جلسه را قطع كنند و به نماز بروند؟ چرا امام به عنوان ولى امر مسلمين با آن همه علم و دانش ، جلسه به آن مهمى را كه مربوط به مسلمين بود قطع كردند، آن هم به خاطر نماز اول وقت ؟ چگونه حتى به آن سخنگو اجازه ندادند كه حرفهاى آن سخنگو تمام بشود؟ در واقع حالت عبادى امام چنان بود كه نمى توانستند از چند لحظه پيش به سخنان سخنگو توجه داشته باشند.
على صياد شيرازى
تشکر از نظرات دوستان
هر وقت با وسیله شخصی بودم نماز رو اول وقت و هر مکان ممکن خوندم.با اتوبس هم خدا رو شکر همیشه اینجور بوده که وقت نماز ایستادند.ولی خب اتوبوس کمی دیر و زود میشه معمولا.
خدا برای نماز گذار در سفر تخفیفی داده برا اونا که میگن اوه اوف ....و نماز در سفر رو کوتاهتر کرده.چقدر خوبه اگر ما بدونیم پیام این کوتاهی چیه.
در مورد اول وقت بودنش خیلی حرفا هست.مثلا آیت الله بهجت (ره)فرمودند هر چی میخواهید بگیرید از نماز وقت بگیرید.
یا سرگذشت علما و بزرگانی رو وقتی میخونیم میبینیم نسبت به نماز همت ویژه داشتند.
یا مثلا بعضی از شهدا نسبت نماز دقت و همت داشتند نمونه بارش شهید صیاد شیرازی که ماجرای اذان که در قطار گفتند در انجمن یکی از کاربران گذاشته بودند.
داستانی هم شهید صیاد تعریف کردند که از این قرار بوده:
در يكى از جلسه ها كه حضرت آيه الله خامنه اى نيز به عنوان رئيس جمهور وقت در آن شركت داشتند، آقاى هاشمى رفسنجانى به عنوان رئيس مجلس ، فرماندهان سپاه و ديگر نيروها و من به عنوان فرمانده نيروى زمينى نيز حضور داشتيم . جلسه در اتاق كوچك امام تشكيل شده بود. ايشان بر روى مبل نشسته بودند و ما در برابرشان بر روى زمين حلقه زده و نشسته بوديم . نمى دانم كه نوبت گزارش كدام از ما بود كه امام ناگهان از اتاق خارج شدند. برخورد امام (ره ) براى ما بسيار تكان دهنده بود. فرد گزارش دهنده نتوانست جمله ناتمام خود را تمام كند چرا كه مات و مبهوت مانده بود كه چه بگويد و براى چه كسى بگويد. اولين كسى كه لب به سخن گشود و حرف زد، آقاى هاشمى رفسنجانى بودند. ايشان گفتند: ((آقا! كسالتى ايجاد شده است ؟)) حضرت امام با تندى برگشتند و با قاطعيت جواب دادند: ((خير، وقت نماز است .)) من ناخودآگاه به ساعتم نگاه كردم . افق تهران را از پيش مى دانستم و مى توانم بگويم كه ساعت و وقت بلند شدن امام براى نماز با افق تهران دقيقه اى تفاوت نداشت . در هر صورت اين برخورد امام در ما حال و وضع عجيبى را به وجود آورد. ايشان به طرف سجاده اى كه پهن بود. رفتند. ما از ايشان پرسيديم : ((اجازه مى دهيد در محضرتان نماز بخوانيم ؟)) ايشان فرمودند: مخالفتى ندارم .)) بعد همه ما به سرعت آماده شديم و با حضرت امام نماز را اقامه كرديم . در آن جلسه جنگى ، دائم سوالهاى بسيارى در ذهن من چرخ مى زد: چرا در جلسه به اين مهمى ، جلسه جنگى ، حضرت امام مى توانند جلسه را قطع كنند و به نماز بروند؟ چرا امام به عنوان ولى امر مسلمين با آن همه علم و دانش ، جلسه به آن مهمى را كه مربوط به مسلمين بود قطع كردند، آن هم به خاطر نماز اول وقت ؟ چگونه حتى به آن سخنگو اجازه ندادند كه حرفهاى آن سخنگو تمام بشود؟ در واقع حالت عبادى امام چنان بود كه نمى توانستند از چند لحظه پيش به سخنان سخنگو توجه داشته باشند.
على صياد شيرازى
سلام
خب بنده عرض کردم در مواردی که راننده عین خیالش نیست، یعنی شما محترمانه درخواست کردید و ایشون بی اهمیت هست. معمولا در اتوبوس ها یه شماره پیامک هست و شماره پلاک اتوبوس شما کافیه که یک پیامک ارسال کنید که راننده این اتوبوس چنین تخلفی داشته، این خودش نوعی امربه معروف و نهی از منکر محسوب میشه.
سلام به همگی.
با توجه به نظرات شما بزرگواران، برا سفر با اتوبوس به این نکات رسیدیم که:
در ادای فرایض الهی خجالت و تعارف و رودربایستی و...معنی نداره، اگر هم راننده بنا به هر دلیلی قصد بی توجهی به فریضه نماز رو داشت، به ایشون متذکر بشیم. تنبلی و سرما و گرما و هم بهونه نکنیم. وسواس هم کنار بذاریم، خیلی ساده است: یه وضو و بعدش تکبیرالحرام...همین
در ضمن نمی ذاریم این موارد که وضوم به دلم نچسبید و فکر می کنم این محل نجس باشه و نکنه لباسم طاهر نباشه و ...مانع ادای امانت الهی بشه.
متاسفانه دیده شده که در سفرها، نماز خیلی ها قضا می شه، حالا سروقت بودنش بماند...
حالا می رسیم به سفر با وسیله شخصی:
کسی می تونه به سوالات زیر جواب بده؟
1. در سفر با وسیله شخصی که اختیار دست خودمونه، پس چرا بعضی از ما کوتاهی می کنیم؟
2. به نظرتون اینکه صبر کنیم به مقصد برسیم چقدر می تونه درست باشه؟
3. ان شاءالله که همه مسافرها سالم به مقصد برسن، اما اصلا شاید این فرصت به همه اونا داده نشه، باید به این چیزا هم فکر کنیم نه؟
سلام بر شماکسی می تونه به سوالات زیر جواب بده؟
1. در سفر با وسیله شخصی که اختیار دست خودمونه، پس چرا بعضی از ما کوتاهی می کنیم؟
2. به نظرتون اینکه صبر کنیم به مقصد برسیم چقدر می تونه درست باشه؟
3. ان شاءالله که همه مسافرها سالم به مقصد برسن، اما اصلا شاید این فرصت به همه اونا داده نشه، باید به این چیزا هم فکر کنیم نه؟
پاسخ به سوالات رو سعی میکنم از دید خودم بگم
1- وقتی سفر با وسیله شخصی باشه خیلی تنظیم کردن وقت راحت تره در کل دست خودمونه
البته مسافرت هایی که دسته جمعی و با چند تا خانواده هست و ... اینها هم میشه تنظیم وقت کرد ...به نظرم کوتاهی کردنهامون گاهی سهل انگاری و رودربایستی های الکی از جمع هست ... نماز ستون دینه و باید براش همت کنیم
2-باید فرهنگ اقامه نماز در اول وقت رو جا بندازیم حالا چه در سفر یه نفر باشیم چه چند نفر چه کل فامیل و چه تعدادی از دوستان ...
اهل تسنن رو من خیلی مواقع دیدم در وقت نماز فرق نمیکنه کجا باشن نگه میدارن نماز میخونن حتی وسط بیابون
حالا من نمیگم حتما وسط بیابون شاید بچه یا فرد مریض و پیر همراهمونه ولی باید رو این فرهنگ بیشتر کار کنیم ...مقصد مهم تر از نماز نیست ...
3- کاش همیشه تو سفرهامون به این فکر کنیم که سفر نهایی ما به کجاست؟
راستش من اگه با اتوبوس بخوام بیام تهران یا بوشهر بیشتر وقتا نمیخونم نمیدونم چرا!!
ولی اگر جای دیگه باشم حتما سروقت میخونم
ولی اگر جای دیگه باشم حتما سروقت میخونم
.gif "گل :gol:")