[h=2]كرامت و روح الهي[/h]آنجا كه فرمود: «وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَني آدمَ» يعني در خلقت آدم گوهري كريم قرار داديم، فرع او خاك است و اصل او به اللّه برمی گردد و لذا فرمود: «اِني خالِقٌ بَشَراً مِنْ طينٍ، فَاِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوحي فَقَعُوا لَهُ ساجِدين»1 من خالق بشري هستم از خاك، و چون او را متعادل و آماده كردم و از روح خودم در آن دميدم بر او سجده كنيد، در اين آيه ملاحظه میكنيد كه روح را به خود نسبت داد، و جسم را به گل و خاك، پس كرامت نسبت به گوهري است كه در اصل وجودي انسان قرار دارد.
اگر انسان كريم بشود راه طبيعي وجود خويش را پيموده و گوهر اصيل خود را باز يافته و چون اطاعت و صعود مناسب با گوهر اصلي و كرامت انسان است، بنابراين عصيان و سقوط بر جان انسان تحميل است و اگر كسي راه كرامت را طي كند چيز سنگيني بر خود تحميل نكرده. میفرمايد: پيامبران كه معلمين كرامت اند، نه تنها متقي هستند، بلكه كلمه تقوا لازمه وجودي آنهاست: «فَاَنْزَلَ اللَّهُ سَكينَتَهُ عَلي رَسُولِهِ وَ عَلَيالْمُؤمِنينَ وَ اَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوي وَ كانُوا حَقَّ بِها وَ اَهْلَها»2خداوند آرامش را بر رسولش و بر مؤمنين نازل فرمود و همراه كرد بر آنها كلمه تقوي را و به آن شايسته بودند و اهل آن بودند، يعني تقوايي كه لازمه كرامت است، وصف لازم پيامبر(ص) است.
پس بايد همهی تعاليم الهي بهگونهاي تنظيم شود كه نه تنها با كرامت انساني منافي نباشد، بلكه در صدد تكميل كرامت او باشد و بهمين جهت از بدوْ تا خَتم، سير انسان بايد كريمانه باشد و با كريمان باشد و به كرامت ختم شود.
1 - سوره ی ص، آيه ی 71.
2 - سوره ی، فتح آيه ی 26.
اگر انسان كريم بشود راه طبيعي وجود خويش را پيموده و گوهر اصيل خود را باز يافته و چون اطاعت و صعود مناسب با گوهر اصلي و كرامت انسان است، بنابراين عصيان و سقوط بر جان انسان تحميل است و اگر كسي راه كرامت را طي كند چيز سنگيني بر خود تحميل نكرده. میفرمايد: پيامبران كه معلمين كرامت اند، نه تنها متقي هستند، بلكه كلمه تقوا لازمه وجودي آنهاست: «فَاَنْزَلَ اللَّهُ سَكينَتَهُ عَلي رَسُولِهِ وَ عَلَيالْمُؤمِنينَ وَ اَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوي وَ كانُوا حَقَّ بِها وَ اَهْلَها»2خداوند آرامش را بر رسولش و بر مؤمنين نازل فرمود و همراه كرد بر آنها كلمه تقوي را و به آن شايسته بودند و اهل آن بودند، يعني تقوايي كه لازمه كرامت است، وصف لازم پيامبر(ص) است.
پس بايد همهی تعاليم الهي بهگونهاي تنظيم شود كه نه تنها با كرامت انساني منافي نباشد، بلكه در صدد تكميل كرامت او باشد و بهمين جهت از بدوْ تا خَتم، سير انسان بايد كريمانه باشد و با كريمان باشد و به كرامت ختم شود.
1 - سوره ی ص، آيه ی 71.
2 - سوره ی، فتح آيه ی 26.