✿ با من غزل بنوش ✿

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

باهمین دست ، به دستان تو عادت كردم

این گناه ست ولی جان تو عادت كردم



جا برای تن گنجشك زیادست اما

به درختان خیابان تو عادت كردم



سالها سخت تر از باور من خط خوردند

تابه نه گفتن آسان تو عادت كردم



گرچه گلدان من از خشك شدن می ترسد

به ته خالی لیوان تو عادت كردم



دستم اندازه یك لمس بهاری سبز است

بس كه بی پرده به دستان تو عادت كردم



مانده ام آخر این شعر چه باشد انگار

به ندانستن پایان تو عادت كردم





" علی اكبر رشیدی "



​

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

خیال خــام پلنگ من بـــه سوی ماه جهیدن بود
​

و ماه را ز بلندایش به روی خاک کشیدن بود...
​

پلنگ من ـ دل مغرورم ـ پرید و پنجــه بـــه خالی زد
​

که عشق ـ ماه بلند من ـ ورای دست رسیدن بود
​

گل شکفته! خداحافظ اگـــر چــــه لحــظه دیدارت
​

شروع وسوسه ای در من به نام دیدن و چیدن بود
​

من و تو آن دو خطیـــم آری موازیان بـه ناچاری
​

که هر دو باورمان ز آغاز به یکدگر نرسیدن بود
​

اگر چه هیچ گل مرده دوباره زنده نشد اما
​

بهار در گل شیپوری مدام گــرم دمیدن بود
​

شراب خواستم و عمرم شرنگ ریخت به کام من
​

فریبکار دغــــل پیشه بهـــــانــــه اش نشنیدن بود



​

چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم
​

تمام عمر قفس می بافت ولــی به فکر پریدن بود





​

حسین منزوی
​

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند

سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین
قصه ی تلخ مرا سرسره ها می فهمند

یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند

آنچه از رفتنت آمد به سرم را فردا
مردم از خواندن این تذکره ها می فهمند

نه نفهمید کسی منزلت شمس مرا
قرن ها بعد در آن کنگره ها می فهمند

" کاظم بهمنی "

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

ببین در سطر سطر صفحۀ فالی که می بینم

تو هم پایان تلخی داری ای آغاز شیرینم
​

ببین در فال «حافظ» خواجه با اندوه می گوید:

که من هم انتهای راه را تاریک می بینم
​

تو حالا هرچه می خواهی بگو حتی خرافاتی

برای من که تآثیری ندارد ، هر چه ام اینم
​

چنان دشوار می دانم شب کوچ نگاهت را

که از آغاز، پایان ترا در حال تمرینم
​

نه! تو آئینه ای در دست مردان توانگر باش

که من درویشی از دنیای کشکول و تبرزینم
​

در آن سو سود سرشار و در این سو حافظ و سعدی

تو و سودای شیرینت ، من و یاران دیرینم
​

برو بگذار شاعر را به حال خویشتن ماند

چه فرقی می کند بعد از تو شادم یا که غمگینم
​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]

پس از تو حرفهایت را بگوش سنگ خواهم گفت

تو خواهی بعد از این دیوانه خوانی یا خبر چینم




محمد سلمانی [/FONT]
​

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿


می روم اما مرا با اشک همراهی مکن

بر نخواهم گشت دیگر معذرت خواهی مکن


من که راضی نیستم ای شمع گریان تر شوی

کار سختی می کنی از خویش می کاهی، مکن


صبحدم خاکسترم را با نسیم آغشته کن

داغ را محصور در بزم شبانگاهی مکن


آه! امشب آب نه ، آتش گذشته از سرم

با من آتش گرفته هر چه می خواهی مکن


پیش پای خویش می خواهی که مدفونم کنی

در ادای دین خود این قدر کوتاهی مکن




سید مهدی موسوی

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

​

شکست عهد من و گفت هرچه بود گذشت !
​

بگریه گفتمش آری : ولی چه زود گذشت !
​

بهار بود و تو بودیّ و عشق بود و امید ،
​

بهار رفت و تو رفتیّ و هرچه بود گذشت
​

شبی به عمر ، گرم خوش گذشت آن شب بود ،
​

که در کنار تو با نغمه و سرود گذشت
​

چه خاطرات خوشی در دلم بجای گذاشت ،
​

شبی که با تو مرا در کنار رود گذشت !
​

گشود بس گره آن شب از کارهای بسته ی ما
​

صبا چو از برِ آن زلف مشک سود گذشت
​

مراست عکس تو یادآور سفر ، آری
​

چسان توانم ازین طرفه یادبود گذشت
​

غمین مباش و میندیش ازین سفر که ترا ،
​

اگرچه بر دل نازک غمی فزود گذشت.
​

​

​

ایرج دهقان
​

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

تو را از دست دادم، آی آدمهای بعد از تو!


چه کوچک مینماید پیش تو غمهای بعد از تو





تو را از دست دادم، تو چه خواهی کرد بعد از من؟

چه خواهم کرد بی تو با چه خواهمهای بعد از تو؟




تو را از دست…، دادم از همین زخم است؛ میبینی؟


دهانش را نمیبندند مرهمهای بعد از تو




تو را از یاد خواهم برد کمکم، بارها گفتم


به خود کی میرسم اما به کمکمهای بعد از تو؟



بیا، برگرد، با هم گاه…، با هم راه…، با هم…، آه!


مرا دور از تو خواهد کشت «با هم»های بعد از تو





​

مژگان عباسلو
​

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

​

و عمر شیشه عطر است، پس نمی ماند

پرنده تا به ابد در قفس نمی ماند


مگو که خاطرت از حرف من مکدر شد

که روی آینه جای نفس نمی ماند


طلای اصل و بدل آنچنان یکی شده اند

که عشق جز به هوای هوس نمی ماند


مرا چه دوست چه دشمن ز دست او برهان

که این طبیب به فریادرس نمی ماند


من و تو در سفر عشق دیر فهمیدیم

قطار منتظر هیچ کس نمی ماند



​

فاضل نظری
​

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

قسمت اين بود که من با تو معاصر باشم
​

تا در اين قصه ي پر حادثه حاضر باشم
​

حکم پيشاني ام اين بود که تو گم شوي و
​

من به دنبال تو يک عمر مسافر باشم

​

تو پري باشي و تا آنسوي دريا بروي
​

من به سوداي تو يک مرغ مهاجر باشم
​

قسمت اين بود ، چرا از تو شکايت بکنم ؟!
​

يا در اين قصه به دنبال مقصر باشم ؟

​

شايد اينگونه خدا خواست مرا زجر دهد
​

تا برازنده ي اسم خوش شاعر باشم

​

شايد ابليس تو را شيطنت آموخت که من
​

در پس پرده ي ايمان به تو کافر باشم

​

دردم اين است که بايد پس از اين قسمتها
​

سالها منتظر قسمت آخر باشم !!
​

​

غلامرضا طریقی
​

 

[قاصدک]

پاسخ : ✿ با من غزل بنوش ✿

سكوت، حرف دلت نيست، خاطرت باشد

چـرا ضـمـيـر تـو بـر عـكس ظاهرت باشد؟


بـگـو بـگـو که بـدانـم چـه بـر تـو مى گذرد

مخواه چشم مـن ایـن گونه ناظرت باشد


خموش، هـرچه بمـانى لـبـت گمان نكنم

بـه چـيـره دستى چشمـان ماهرت باشد


چـگـونـه مـدّعـى مـرگ نـفـرتـى، وقـتـى

گـواه مـن نـگـه حـىّ و حـاظـرت بـاشد؟!


پـرنـده اى که به بـام تو انـس دارد و بـس

روا مـــدار که مـــرغ مــهــاجــرت بـــاشــد


تو کعبه اى، حجرالاسود است قلب تو، آه

دگــر چــه جــاى تـمـنـّاى زائـرت بـاشـد؟!


وفـا بـه عشق قدیمت دلـيـل شد که دلـم

هـنوز هم که هـنوز است، شـاعـرت باشد

«حمید رضا حامدی»

​