●●● ابیات ناب شروع شده با حرف الف●●●

[!!SaeeD!!]

آتش دوزخ ز ما، تردامنان رنگی نداشت
آنچه ما را سوخت آنجا، خجلتِ تقصیر بود



آرام دل و مونسِ جانم بودی
رفتی و هر آنچه با تو گفتم، همه رفت



آنچه می جُست از درختِ وادیِ ایمن کلیم
همّتِ منصور، بی زحمت ز چوبِ دار یافت



آنروز که کارِ همه می ساخت خداوند
ما دیر رسیدیم و، به جائی نرسیدیم



​

 

[!!SaeeD!!]

ای شیخ ز میخانه مخوانم سوی مسجد
بیمار دوا یافته، محتاج دعا نیست



از تو ای بدعهد ترک آشنایی زود بود
دیر با ما آشنا گشتی، جدایی زود بود



امروز در اقليم سپيدي و سياهي
از روز من و زلف تو آشفته تري نيست



امشب نيامدي و ز چشمم رميد خواب
اين در، در انتظار تو تا صبح باز بود



​

 

[!!SaeeD!!]

اي بر دلم ز وعده خام تو داغها
شبها در انتظار تو سوزم چراغها



اين تراشيدن ابروي تو از تندي خوست
تا نگويند تا بالاي دو چشمت ابروست



از جرم عشق، پيش کسم گر چه راه نيست
يارب تو آگهي که محبت گناه نيست



از در و ديوار مي بارد بلا در راه عشق
يک سرابم پيش ره نامد که طوفاني نداشت



​

 

[!!SaeeD!!]

اندر دل من بدین عیانی که تویی
وز دیده من بدین نهانی که تویی
وصاف ترا وصف نداند کردن
تو خود به صفات خود چنانی که تویی



الله به فریاد من بی کس رس
فضل و کرمت یار من بی کس بس
هر کسی به کسی و حضرتی مینازد
جز حضرت تو ندارد این بی کس، کس



ای عشق مرا به شطّ خون خواهی بُرد
چون قیس به وادی جنون خواهی بُرد
فرهاد صفت در آرزویی شیرین
دنبال خودت به بیستون خواهی بُرد



ای کـــاش دلـــم اســیـــر و بــیـمار نبود
در بـــنـــد نــــگاه او گــــرفــتــار نــبـود
من عاشق واو زعشق من بی خـبر است
ای کــاش دل و دلــبــــر و دلـــدار نـبود




​

 

[!!SaeeD!!]

ای جمله بی کسان عالم را کس
یک جو کرمت تمام عالم را بس
من بی کسم و تو بی کسان را یاری
یارب تو به فریاد من بی کس رس



ای بی تو زمانه سرد و سنگین در من!
ای حسرت روزهای شیرین در من!
بی مهری انسان معاصر در توست
تنهایی انسان نخستین در من!




افروختن و سوختن و جامه دريدن
پروانه ز من شمع ز من گل زمن آموخت



از دست عزيزان چه بگويم گله اي نيست
گر هم گله اي هست دگر حوصله اي نيست


​

 

[!!SaeeD!!]

اگـر زبـاغ عـبـادت گـلـی بـه دسـت آیـد
غنیمت است که ازعمر ما نمانده بسی



اين همه خنجر دل کس خون نشد
اين همه ليلي کسي مجنون نشد



این چه رسمیست که تو ناز کنی یک طرفه؟
و نشد کار که من ناز کشم یک طرفه!!



اگر پیراهن یوسف علاج درد یعقوب است
علاج درد ما هم دیدن یاران محبوب است



​

 

[!!SaeeD!!]

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن
با مردم بی درد ندانی که چه دردیست



آن ثمر بر شاخه ، نان خامی خود می خورد
ما به جرم پختگی ، از شاخسار افتاده ایم



اي دوست زلف خود را در دست باد مسپار
مگذار هستي ما، بر باد رفته باشد



اسرار غمش گفتم در سينه نهان دارم
رسواي جهانم کرد اين رنگ پريدنها



​

 

[!!SaeeD!!]

ابر هم در ريزشش قصد فداکاري نداشت
عقده بر دل داشت خالي کرد و رفت



اي کاش جان بخواهد معشوق جاني ما
تا مدعي بميرد از جانفشاني ما



آتش بگير تا که بداني چه ميکشم
احساس سوختن به تماشا نمي شود



آن کيست که از راه کرم با چو مني ياري کند
برجاي بدکاري چو من يک دم نکوکاري کند



​

 

[!!SaeeD!!]

اي که منع گريه بي اختيارم ميکني
گر بداني حال من گريان شوي بي اختيار



ابر اگر در وادي ليلي نبارد ، گو مبار
دامن صحرا هنوز از گريه ي مجنون ، تر است



از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش
زده ام فالی و فریاد رسی می آید…



از ضعف چنان شدم كه بر بالينم
صد بار اجل آمد و نشناخت مرا



​

 

[!!SaeeD!!]

از هــر چه غـير اوست،چـرا نگذري
کافر براي خاطرِ بُت،از خدا گذشت



آغشته ايم هر سر خاري به خون دل
قانون باغباني صحرا نوشته ايم



از ازل ايل و تبارم همه عاشق بودند
سخت دلبسته ي اين ايل و تبارم، چه کنم



از غيرت عشق توي دنيا دعواست
گويا همه جا بر سر ليلا دعواست
من نام تو را نمي نويسم هرگز
آخر چه کنم بين الفبا دعواست



اي عشق به نام نامي تو سوگند
كآ نداخته اي عقل و خرد را در بند
ديري ست كه در وادي مدهوشانم
مجنون صفتان زنند بر من لبخند



​