●●● ابیات ناب شروع شده با حرف الف●●●

[!!SaeeD!!]

آراسته آمد و چه آراستنی
پیراسته زلف خود چه پیراستنی
بنشست به می خوردن و برخاست به رقص
به به چه نشستنی چه بر خاستنی




انگار که محکوم به ماندن شــده ام
از کیش ترانه ها و خواندن شده ام
انگار که سالیان سال خواهم زیست
مجـــبور به قـــلب را تپاندن شده ام



ابری است تیره و باران نمی رسد
آن اتفاق خوب بهاران نمی رسد
اسپند گونه بر آتش نشسته ایم
این فصل انتظار به پایان نمی رسد



از طعنه جاهلان نخواهم ترسيد
بر خنده اين زمانه خواهم خنديد
من بر سر عشق پاک خود ميمانم
((تا کور شود هر آنکه نتواند ديد))





​

 

[!!SaeeD!!]

این قدر خیـــال هـــــای بیهــوده نبـاف
ماییم و دو خط رباعی و، یک دل صاف
در آینه ی دلم به جز عکس تو نیست
شک داری اگـــــر بیــا دلم را بشکاف



ای کاش محبت اثری داشته باشد
معشوقه ز عاشق خبری داشته باشد
کو خنجر تیزی که شکافد جگرم را
از بحر رفیقی که صفت داشته باشد



امشب به برم شراب ميبايد و نيست
در مردم چشم خواب ميبايد و نيست
بيهوده چه پرسم ز كسي ماه كجاست
در ابر خدا جواب ميبايد و نيست



آمد وجان مرا او سوخـت ورفـت
آتشی اندردلـم افـروخت ورفت
گفت حکیمی نا کسا نرا کس ندان
دانشی بردانشم اندوخت ورفت




​

 

[زهرا]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
​

آیا بود که گوشه ی چشمی به ماکنند
​

__________________________
​

آنکس است هال بشارت که اشارت داند ​

نکته هاست ولی محرم اسرار کجاست
​

_______________________
​

آینه چون نقش تو بنمود راست ​

خود شکن آئینه شکستن خطاست​

_______________________
​

​

از پای تا سرت همه نور خدا شود ​

در راه ذوالجلال چو بی پا و سر شوی​

_____________________________
​

این همه نقش عجب بردر و دیوار وجود ​

هرکه فکرت نکند نقش بود بر دیوار​

 

[زهرا]

او به حسن و جوله ی خود مست گشت

بی خبر کز بام من افتاد طشت

__________________________

اول ای جان دفع شر موش کن
وانگهی در جمع گندم کوش کن
____________________________

آدمی صورت اگر دفع کند شهوت و نفس
آدمی خوی شود ورنه همان جانور است
______________________________

ای پادشاه وقت چووقتت فرارسد
تونیز با گدای محلت برابری
____________________

آنکس که تو را شناخت جان راچه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند
_______________________


از سینه تنگم دل دیوانه گریزد
دیوانه عجب نیست که از خانه گریزد
من از دل و دل از من دیوانه گریزان
دیوانه ندیدم که زدیوانه گریزد

​

 

[زهرا]

ا

ان یکی پرسید اشتررا که هی

از کجا می آیی ای فرخنده پی ​

گفت از حمام گرم کوی تو ​

گفت آن پیداست از زانوی تو ​

______________________
​

ای دیده اگر کور نئی گور ببین ​

وین عالم پر فتنه و پرشور ببین ​

شاهان و سران و سروران زیر گلند ​

روهای چو مه دردهن مور ببین​

_______________________
​

اوضاع جهان که بس مشوش بینی ​

چون طره ی دلبران مهوش بینی ​

گر دیده ی معرفت بدان بگشایی​

آئینه ی حسن آن پریوش بینی​

_______________________
​

آنهمه شوکت و ناموس شهان آخر کار ​

چند سطریست که برصفحه دفتر گذرد​

عاقبت جمع شود در دو سه خط از بد و نیک ​

آنچه یک عمر به دارا و سکندر گذرد

​

 

[زهرا]

این جهان و هر چه در وی است جز افسانه نیست

وین تغافل بین که ما سرگرم این افسانه اییم
_______________________________

آتش ان نیست که از شعله ی او خندد شمع
آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
____________________________

افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است
____________________________

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم سمرقند وبخارا را

_____________________________

ای که از کوچه معشوقه ما می گذری

بر حذر باش که سر میشکند دیوارش

​

 

[زهرا]

ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه ای بر آفتاب انداختی
​

___________________________
​

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم​

​

_____________________________
اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست
حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم
​

______________________________
​

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
​

__________________________
​

ای دل به کوی عشق گذاری نمیکنی
اسباب جمع داری و کاری نمیکنی
​

​

 

[!!SaeeD!!]

اول بــــه وفـــا مـــی وصـــالـــم در داد
چون مست شدم جام جفا را سرداد
پـــر آب دو دیـــده و پـــر از آتــش دل
خــاک ره او شــدم بــه بــادم بــرداد



از غـم خـود بـپـرس کـو بـا دل مـا چـه مـی کند
این هم اگر چه شکوه شحنه به شاه کردنست



اشـــک مـــن و تــوقــع گــلــگــونــه ی اثــر؟
طـفـل یـتـیـم را بـه گـلـسـتان که میبرد؟
جـز مـن که باغ خویشتن از خانه کردهام
در نـوبـهـار سـر بـه گـریـبـان کـه مـیبـرد؟



آه از این حرص جنون جولان که از سعی امل
خــاک دنــیــا بــرده و بــر فــرق عــقـبـا ریـخـتـه



​

 

[!!SaeeD!!]

از چـرخ بـه هـر گـونـه همیدار امید
وز گـردش روزگـار مـیلـرز چـو بید
گـفـتـی کـه پـس از سـیاه رنگی نبود
پس موی سیاه من چرا گشت سفید



ای دل انـدربـنـد زلـفـش از پـریـشـانـی مـنال
مـرغ زیـرک چون به دام افتد تحمل بایدش



انـدر آن بـیـشـه کـه بـا شـیـر دُمـم آفـت نیست
روبـه از بـی جـگـری رم کـنـد از بـیـشه ی ما
کوهکن صنعت ما داشت ولی فرق بسی است
قــوت بــازوی دل مــی طــلــبـد تـیـشـه ی مـا



از عزیزان جهان هر کس به دولت میرسد
آشــنــایــی مــیشــود از آشــنـایـان کـم مـرا



​

 

[!!SaeeD!!]

از حـال چـه مـی جـوئـی و از قـال چه پرسی
مـسـتـیـم و خـرابیم و ندانیم چه حال است



آه از سـتـمـکـشـی کـه دریـن صـیـدگـاه وهـم
عـمـری بـه خـود تـنـیـد ونـفـهـمید دام اوست



ای دلبر عیسی نفس ترسائی
خواهم به برم شبی تو بی ترس آئی
گه پاک کنی با آستین چشم ترم
گه بر لب خشک من لب تر سائی



از تو هم دل کندم و دیگر نپرسیدم ز خویش
چاره معشوق اگر عاشق از او دل کند چیست؟
عشق، نفرت، شوق، بیزاری، تمنا یا گریز
حاصل آغوش گرم آتش و اسفند چیست؟



​