اثر طبیعی و ملی غار یخکان با مساحتی بالغ بر1217 هکتار در سال1381 طی مصوبه شماره 225 مورخ 21/3/81شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان پیوست.
موقعیت جغرافیایی:
اثر طبیعی و ملیغار یخکان با 4118768تا 4113293 عرض جغرافیایی و315500تا 309843 طول جغرافیایی در منتهی الیه جنوب شرقی استان اردبیل واقع گردیده است.
ویژگیهای منطقه:
غار یخکان در ارتفاع 2500 متری و با ارتفاع حدود 60 متر فاصله از نوک قله قرار گرفته است و جنس زمین آهکی میباشد در دهانه ورودی آن که رو به شرق واقع است آثار هوازدگی فیزیکی و خرد شدن سنگها، ناشی از یخبندان به صورت واریزه به خوبی قابل مشاهده است که گاه تا حدود یکصد و پنجاه متری تا پای رودخانه نیز واریزه
گسترش یافته است. دهانه ورودی آن بسیار کوچک (40 ´ 50 سانتیمتر) می باشد که از طریق یک راهرو تنگ و باریک به طول 10 متر و به قطر حداکثر 50 سانتیمتر به تالار وسیعی منتهی می شود. ابعاد این تالار 36 * 15 متر و حداکثر ارتفاع 20-15 متر می باشد. هوای داخل غار سرد و به شدت مرطوب و نمناک می باشد. حوضچه آبی در ضلع شرقی و در ارتفاع 1.5 متری از کف غار تشکیل شده است. آب آن از جمع شدن قطرات آب ناشی از تقطیر در اثر برخورد بخار آب با دیواره سرد تأمین می شود. این حوضچه دارای آب بسیار گوارا و فوق العاده سرد می باشد. تالار اصلی از جانب ضلع غربی به وسیله راهروهایی پیچ در پیچ به تالارهای کوچک مربوط می شود. از خصوصیات ویژه این بخش از غار جریان مداوم هوای مرطوب و تشکیل بلورهای یخ به صورت قندیل و ورقه های نازک در قسمتهایی از سطوح دیوارها و سقف می باشد و به لحاظ خاصیت یخچالی آن است که به نام یخکان یا معدن یخ نامیده می شود. جالب اینکه در مواقعی که هوای بیرون گرم است انجماد صورت می گیرد و با سرد شدن هوای خارج علاوه بر اینکه یخ تشکیل نمی شود بلکه یخهای موجود نیز شروع به ذوب شدن می نمایند. روستائیان به ویژه سکنه قراء گندم آباد و جلال آباد، رکن آباد در تابستان یخ مصرفی خود را از این غار تأمین می نمایند و اعتقاد دارند که یخ غار شفا بخش است.
این غار از ارزشهای ویژه ای چون زمین شناسی واکوتوریسم وآموزشی و بیولوزیکی و باستان شناسی برخوردار است.
فسیلهای منطقه فسیلی مراغه قدمت هفت میلیون ساله این منطقه را به عنوان نخستین اثر ملی، طبیعی و فسیلی ایران بازگو می کنند.
این منطقه یکی از غنیترین مناطق سنگوارهای جهان بوده [نیازمند منبع] و در آخرین مطالعات صورت گرفته فسیل های اجداد ماموت، زرافه و آهو در این منطقه کشف شده است. لایههای فسیلی موجود در مراغه مربوط به اواخر دوران نوزیستی زمینشناسی یعنی چهار تا هفت میلیون سال قبل هستند که با انجام کاوش های علمی می توان اطلاعات بسیار دقیقی را از زندگی جانوران غولپیکر در این منطقه به دست آورد. منطقه فسیلی مراغه به دلیل دارا بودن فسیل ماستادون و ماموتها (سنگوارههای پیش از تاریخ) دارای شهرت جهانی بوده و هم اکنون مورد حفاظت ویژه سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد. منطقه فسیلی مراغه به عنوان نخستین اثر ملی، طبیعی و فسیلی ایران از بالاترین ردههای حفاظتی سازمان محیط زیست است. به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی این منطقه در شورای عالی حفاظت محیط زیست ایران به عنوان اثر ملی و طبیعی به تصویب رسیده است[نیازمند منبع].
در حدود یک قرن پیش استخوانهای منطقه فسیلی مراغه را به بقایای آدم های قویهیکل، آدمهای شاخدار، اسب شاخدار و دیو نسبت می دادند. مطالعات انجام شده طی یک قرن اخیر توسط حفاران و مکتشفان داخلی و خارجی نشان داد که در این منطقه فسیل های مهره داران نیز وجود دارد.
«بهشت فسیلی مراغه» عنوانی است که از سوی فسیلشناسان به این منطقه داده شده است. فسیلهای مهرهدار مراغه از مدتها پیش نظر زمین شناسان را به خود جلب کرده و از همین رو محققان زیادی از روسیه، آمریکا، فرانسه و ژاپن در این ناحیه کار کردهاند، به گونهای که بخشی از نمونههای فسیلی در موزههای تاریخ طبیعی وین، پاریس، لندن و لسآنجلس در معرض نمایش قرار دارند.
سازمان محیط زیست نیز نظر به اهمیت این منطقه برنامههایی چون ادامه مطالعات جامع دیرینشناسی، شروع عملیات اجرایی و ساختمانی مرکز تحقیقات و موزه فسیل شناسی و ایجاد اولین موزه صحرایی (field museum) را آغاز کرده است. نماینده موزه تاریخ طبیعی تهران در مراغه به ایسنا میگوید: با توجه به اهمیت این منطقه در فسیل شناسی در نظر داریم تا در قالب یک طرح بزرگ، ژئوتوریسم این منطقه را احیا کنیم، به ویژه در غارهایی چون غار کبوتر که از اعجوبههای آفرینش محسوب میشوند.
منطقه فسیلی مراغه به عنوان اولین اثر ملی-طبیعی فسیلی به مساحت ۱۰۲۶ هکتار ثبت شده و بالاترین رده حفاظتی را اخذ کرده است. اکنون دانشگاه تبریز سرپرستی پروژه کاوش و تحقیقات منطقه فسیلی مراغه را به عهده داشته و تاکنون بقایای ارزشمندی از این ناحیه کشف شده است.
در خصوص نگهداری این آثار اولین موزه دیرینه شناسی و سنگواره ایران به مساحت ۵ هزار متر مربع در مراغه احداث میشود تا آثار مکشوفه در آن نگهداری شوند. هم چنین قرار است تا آثاری که قبل از انقلاب توسط آمریکاییها برای مرمّت از ایران خارج شده، طبق رای دادگاه لاهه به ایران عودت داده شده و در این موزه به نمایش درآیند
اثر طبیعی و ملی قله بینالود با مساحت یک هزار و 600 هکتار و منطقه حفاظت شده بینالود که 67 هزار هکتار آن متعلق به نیشابور است، به مناطق حفاظت شده این شهرستان اضافه شد. هدف از این اقدام حفاظت هر چه بهتر از تنوع محیط زیست منطقه بوده است. بلندترین نقطه رشته کوه بینالود، قله شیرباد با بلندی ۳۴۲۰متر است که در شمال روستای بوژان(شمال شرقی شهر نیشابور)قرار گرفتهاست. ولی قله بینالود با وجود ارتفاع کمتر از آن معروفیت بیشتری دارد. رشته کوه بینالود به طول تقریبی ۱۳۰ کیلومتر از شمال شهر نیشابور تا جنوب غربی شهر قوچان کشیده شدهاست. و جلگه و دشت نیشابور را از دشت مشهد و قوچان جدا مینماید. سه رود خانه دائمی کشف رود، اترک و کال شور از این رشته کوه سرچشمه میگیرند. افزون بر این رودخانههای نسبتاً کم آبی همچون رودخانههای میرآباد، زشک و طرقبه، اخلمد، بوژان، خرو علیا، بار، و دیزباد علیا در درههای خرم این منطقه جریان دارند که بخش اعظم آب آنها صرف آبیاری باغها و زمینهای کشاورزی میشود. ریواس از معروفترین و مرغوبترین گیاهان خودروی این رشته کوه بشمار میرود. و در بخش شمال غربی رشته کوه بینالود پوشش درختچههای ارس بشکل تنگ دیده میشود.برف و یخ حاصل از بارشهای زمستانه و بهاره غالباً تا اواسط فصل تابستان در قلهها باقی میماند. روستاها و تابستانگاههای زیبایی همچون بوژان، اخلمد، زشک و طرقبه، خرو، بار و دیزباد در دامنه این رشته کوه از چشم اندازههای بی مانند و بدیعی برخوردارند. مشهورترین کوه استان خراسان به بلندی ۳۲۱۱ متر که در چند کیلومتری شمال شهر نیشابور قرار دارد. این کوه بخشی از رشتهکوه البرز است و به بام خراسان شهرت دارد.∗ این کوه بین نیشابور و مشهد واقع شدهاست. با توجه به گرم خشک بودن منطقه دارای بارندگی قابل توجهی است (تقریباً ۴۰۰_۵۰۰) میلیمتر در سال. از دیگر قلل این رشته کوه میتوان به شیرباد (۳۲۵۰) فلسکه (۳۱۰۰) قوچگر (۳۰۵۰) نام برد. در بخش شمالی این رشته کوه رشته کوه فرعی وجود دارد که دارای درههای صخرهای با ارتفاع ۲۰۰-۳۰۰متر میباشد. که معروفترین و پر آبترین آن اخلمد میباشد که داری چندین آبشار میباشد که آبشار اصلی ۴۰متر ارتفاع دارد. دلیل آب و هوای خوش و معتدل، منطقه از پوشش گیاهی مناسبی برخوردار است، و گیاهان خودروی زیادی در منطقه وجود دارند، از قبیل: گون، ریواس ، آویشن ، زرشک کوهی، تمشک دم گاو ، زیره کوهی ، گلپر، و موسیر. بدلیل وجود همین تنوع گیاهی، منطقه دارای پوشش جانوری مناسبی نیز هست، و از جمله حیواناتی مانند قوچ، میش، عقاب، پلنگ، گرگ، شغال و روباه را می توان در این ناحیه مشاهده کرد.
موقعیت جغرافیایی: قله مخروطی شکل و بلند قامت تخت سلیمان در منطقه ای عمومی به همین نام قرار گرفته است. بررسی توپوگرافی قله: تخت سلیمان که یکی از مهمترین ارتفاعات علم کوه به شمار می آید. به صورت مخروطی مجزا از سایر قلل منطقه به نظر می رسد. تیغه مضُرس شمال یقله توسط برج های مرتفع 4400 متری به خط الرأس دندان اژدها و تیغه رستم نیش جنوبی متصل واز سمت غرب و جنوب توسط یال های با شیب بسیار تند وریزشی به یخچال های هفت خوان ورودخانه ای به همین نام منتهی می گردد.قله از طریق برج های حدفاصله شانه کوه تا علم کوه توسط گرده آلمان ها به دیگر ارتفاعات این منطقه متصل می باشد. این اتصال توسط گردنه شانه کوه در جناح تغه جنوب شرقی قله امتداد می یابد. ویژگی های خاصی :تخت سیلمان سر چشمه رودخانه ای است به همین نام که از ضلع شمالی آن سر چشمه می گیردوبه دره سه هزارسرا زیر می شود.روی قله تا مدت ها قبل الوارهایی از چوب وجودداشته است که گویای روشنی از گذشته های دور قله وسرانجام آن به حساب می آید.قله دارهای چندین برفچال کوچک ویک یخچال بزرگ در جناح شمالی خود می باشد ومخروط اصلی آن توسط قلل فرعی کوتاهتری احاطه گردیده است. یخچال بزرگ پایتخت در جناح شرقی و جنوبی شرقی یخچال بزرگ تر هفت خوان در جناح جنوبی آن امتداد دارد. همچنین دیواره مرتفعی به نام تخت سیلمان نیز به چشم می خورد. مسیر صعود به قله: با توجه به آنچه در گزارش قبل در خصوص مسیرهای صعود به علم کوه گفته شد. پس از پشت سر گذاردن رودبارک، ونداربن، دره بریر وکنگلک ها لیزونک به پناهگاه بزرگ سرچال در ارتفاع3800متری می رسیم وشبی را در این مکان سردسیر به سر می بریم.مسیر روز بعدمان در پای دامنه های پر از گل وگیاه پایتخت واز روی یخچال پر سنگلاخ آن به سمت گردنه شانه کوه امتداد می یابد. این مسیر در پشت یخچالی زیبایی به پیش می رود که میان سه چال در سمت چپ و دیواره تخت سیلمان در سمت راست ما واقع گردیده است.مسیر را با انحراف به سمت چپ با صعود به بر فچال کوچکی به سمت گردنه ای بین شانه کوه ومیان سه چال ارتفاع گرفته وبه یکباره در روبه روی دیواره و قله علم کوه قرار می گیریم. منظره دیواره ویخچال آن به حدی زیباست که مدت ها ما را به خود مشغول می سازد. مسیر را از طریق شیب تندی که پوشیده از تکه های سنگ است، تا نزدیکی قله شانه کوه بالا رفته و از نزدیکی قله به پشت برج های آن می رسیم. از اینجا یخچال بزرگ هفت خوان قلل آن و همچنین یخچال چند شاخه ای اسپیلت به خوبی به چشم می خورد. و مجدداً مسیر را به سمت شمال غربی بر روی یال پای تخت سلیمان و با تروارس قلل فرعی سرراه از حدود 50 تا 100 متری آنها سپری کرده و پس از پشت سرگذاردن یک شیب تند سنگلاخی به لبه جنوبی قله می رسیم.سپس با کمی افت و خیز از کنار سنگ های عظیم فراز آن به قله اصلی آن تخت سلیمان صعود می کنیم. قله دارای چند فراز ونشیب فرعی است که برای خود در کفی نسبتاً وسیع به حالت یک قله فرعی جلوه گرند. هم اکنون در فراز قله به اطراف می نگریم. دیواره علم کوه و شاخکها، رشته هفت خوان خراسانها وهمچنین دره سه هزاررادر زیر پایمان داریم. استراحتی ودیداری وسپس با احتیاط از مسیر صعود شده به یخچال پایتخت باز می گردیم.زمان مناسب برای صعود به قله تیرماه می باشد. وضعیت قله در زمستان:با توجه به اشاراتی که در خصوص قلل منطقه سلیمان شدناگفته پیداست که پس از صعودهای دشواری چون مسیر دیواره ای علم کوه وخراسان نوبت به صعود به قللی چون تخت سلیمان می رسد. بهترین مسیر دستیابی به این قله در زمستان درواقع همان مسیر تابستانی آن می باشد که البته دارای خطرات زیادی است از جمله چگونگی قرار گرفتن بر روی قله شانه کوه از اهمیت خاصی برخوردار است که بهتر است این مسیر از طریق یخچال علم چال انتخاب شود. در این نقطه در ضلع شمالی شانه کوه بهمن بزرگی قراردارد که در زمستان می باید با تکه بر تجارب زمستان آن را دور زده و سپس برروی مسیرتابستان آن قرار گرفت.قله در زمستان در معرض ورزش شدید باد های غربی است.
اثر طبیعی ملی تفتان با مساحتی بالغ بر 218 هکتار در سال 1381 طی مصوبه شماره 224 مورخ 21/3/81 شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان پیوست.
موقعیت جغراقیایی :
این اثر با 3164342 تا 3166636 عرض جغرافیایی و 316204 تا 318168 طول جغرافیایی در استان سیستان و بلوچستان واقع گردیده است.
ویژگیهای منطقه:
رشته کوه تفتان به طول 12 کیلو متر و دارای قله های متعدد میباشد. سه دهانه اتشفشانی نیمه فعال که از دهانه های آن بخار؛ گازهای گوگردی دائماً در حال تصاعد می باشد چشم انداز خیره کننده ای را بوجود آورده است. گوگردی بودن منطقه از پیدایش شرایط زیستی گیاهی و جانوری ممانعت بوجود آورده است.این اثر مورد احترام اهالی منطقه بوده وکوهنوردان زیادی را همه ساله به سوی خود جلب مینماید.
تفتان قله اي با ارتفاع 4050 متر در 150 كيلومتري زاهدان واقع است اين كوه آتشفشاني نيمه فعال است كه همچنان گاز گوگرد از آن خارج ميشود .تفتان از چهار مسیر صعود میشود غربی مسیر پناهگاه . شرقی روستایی ترشاب . شمالی روستایی تمین . شمال شرقی دو راهی سنگان و روستایی خنجک
ماده خروجی از قله در صورتی که با آب مخلوط شود تولید اسید سولفوریک میکند so4h2 که ماده بسار خطرناکی است که به تیز آب سلطانی هم معروف است
گیاه خاص منطقه بادام تلخ . پونه. درمنه . آویشن خار گلک و گرمونه که برای دل درد بسیار مفید است و تقریبا تمام ارتفاعات را پوشانده است
قله تفتان معمولا برف زیادی نمی گیرد اما به طور معمول می توان گفت میزان برف آن در زمستان تا زیر زانو می باشد و در طول این سالها مشکل ترین صعود آن در سال 74 بوده به خاطر برف زیادی که منطقه را پوشانده بود
حیواناتی که گهگاهی در این منطقه دیده می شوند روباه شغال گرگ و کبک است
مردم این منطقه زندگی عشایری توام با زندگی روستایی دارند به طوریکه تابستان به این منطقه کوچ می کنند و در چادرهایشان زندگی میکنند جنس این چادرها که پلاس نام دارد از موی بز و کرک ساخته می شود که آب از آنها عبور نمیکند
---دو دیواره به نامهای گراش خان و شصت خدا در این منطقه وجود دارد که سنگنوردان این منطقه از برای تمرینات خود از اینها استفاده می کنند که گراش خان در جاده زاهدان به خاش است و شصت خدا در جمچین.
اثر طبیعی ملی قله دماوند با مساحتی بالغ بر 2950 هکتار در سال 1381طی مصوبه شماره 221 مورخ 21/3/81 شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان پیوست.
موقعیت جغرافیایی:
این اثر با 3976113 تا 3982150 عرض جغرافیایی و 596762 تا 603597 طول جغرافیایی در 90 کیلومتری شمال شرق تهران و در استان مازندران واقع گردیده است.
ویژگیهای منطقه:
این قله با 5671 ارتفاع مرتفع ترین نقطه ایران به حساب می آید. دارای شکلی مخروطی و در دهانه خاموش آن گوگرد فراوان به چشم می خورد . این قله در فرهنگ کشورمان مظهر پایداری و استواری محسوب میگردد . این اثر به دلیل ویژگیهای منحصر به فرد خود پژوهشگران و کوهنوردان فراوانی را از سراسر کشور و جهان بسوی خود جلب می نماید.از گونه های مهم گیاهی میتوان از بومادران وپیر گیاه دماوندی ؛اسپرس کوهی و گون نام برد.
قله دماوند به ارتفاع 5671 متر واقع در استان مازندران و قرار گرافته در جناح شمالي دره رودخانه هراز بخش لاريجان يكي از مخروطهاي عظيم آتشفشاني ايران ميباشد. اين قله از شمال به دره رودخانه نمارستاق از شرق به دره هراز و از غرب و جنوب غربي محاط به دره رودخانه دليچاي و درياچه سد لار ميباشد.
مسير صعود :
قله دماوند داراي 60 مسير اصلي و فرعي و تركيبي صعود از زواياي جغرافيايي مختلف بر روي خود ميباشد كه در اين ميان 4 مسير اصلي و چهار مسير فرعي مجموعا به تعداد 8 مسير صعود را ميتوان بر روي آن نام برد كه عبارتند از :
1- مسير جنوبي 2- مسير شمالي 3- مسير غربي 4– مسير شرقي 5- مسير جنوب غربي 6- مسير جنوب شرقي 7- مسير شمال غربي 8- مسير شمال شرقي
ميباشند كه هر يك با توجه به موقعيت جغرافيايي خاص خود از مسيري مشخص به قله ميرسند.
برنامهريزي و اجرا :
براي صعود به قله دماوند ساده ترين مسير راه جنوبي است كه اين مسير از بخش پلور واقع در جاده هراز آغاز كه توسط يك جاده آسفالته و بخش خاكي تا منطقهاي بنام گوسفندسرا پيش رفته ، سپس پياده روي و صعود از اين نقطه رو به شمال آغاز و با پيمودن 3 ساعت به بارگاه سوم دماوند در ارتفاع 4100 متري ميرسد. از اين نقطه مسير با شيبي بسيار تند بمدت 4 تا 5 ساعت تا قله امتداد مييابد. برنامه ريزي اجراي صعود به قله دماوند از مسير جنوبي بطور متوسط به دو روز زمان يا حداكثر 3 روز با ديداري از آبگرم لاريجان زمان ميطلبد.
آب و هوا :
در بهار هر سال از فروردين تا اواخر ارديبهشت داراي هواي بسيار طوفاني با بارش برف به تناوب و بسيار خطرناك براي صعود است.
از اواسط خرداد تا آخر تيرماه بهترين و جذابترين زمان براي اجراي برنامه به واسطه پايداري نسبي هوا و سرسبزي و طراوت منطقه و وجود آب فراوان در گوسفندسرا و بارگاه سوم و برف چالهاي كوچك و بزرگ.
از اواخر تير تا پايان شهريور ماه هواي پايدار و برف كم و ثابت شدن محدوده يخچالها و كمبود آب در دامنهها و بارگاه سوم.
از اوايل مهرماه تا پايان اسفند ماه داراي هواي ناپايدار طوفاني و بوراني و حجم سنگين برف در دامنهها و نبود آب جاري توام است.
آب مصرفي :
جهت صعود به قله دماوند در فصل گرم وجود آب به ميزان كم در گوسفندسرا و در بارگاه سوم از آب ماحصل از ذوب برفهاي شمال جانپناه كه از 9 صبح شروع و در 5 بعدازظهر هر روز يخ ميزند آب ديگري در مسير صعود يافت نميشود.
اثر طبیعی ملی قله سبلان با مساحتی بالغ بر 6643 هکتار در سال 1381طی مصوبه شماره 223 مورخ 21/3/81 شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان پیوست.
موقعیت جغرافیایی:
این اثر با 4229373 تا 4242388 عرض جغرافیایی و 741942 تا 752127 طول جغرافیایی در استان اردبیل واقع گردیده است.
ویژگیهای منطقه:
این قله دومین قله مرتفع کشور به حساب می آید. این اثر به دلیل ویژگیهای منحصر به فرد از جمله وجود یخچالها؛ آبشارها و دره های زیبا و همچنین وجود دریاچه ای زیبا در دهانه آتشفشان اصلی جذابیت های فراوانی را به آن بخشیده است و از این رو کوهنوردان فراوانی را از سراسر کشور و جهان بسوی خود جلب می نماید.ازتنها گونه مهم جانوری میتوان از نوعی سخت پوست از خانواده کروستاسه نام برد. سبلان (به ترکی آذربایجانی: ساوالان، به تالشی: سفلون) آتشفشانی خاموش است که شکل تقریبا مخروطی دارد و اکثرا از برف و یخ پوشیده شده است و چشمه های آب گرم و سرد معدنی فراوانی دارد و در حقیقت بلندترین کوه استان های آذربایجان غربی و شرقی محسوب می گردد . کوهستان عظیم وآتش فشان سبلان که به زبان آذری ساوالان خوانده می شود از کوه های متعدد بلندی چون صائین ، نرمیق ، قوشه داغ ، و… تشکیل شده است. دامنه های این کوهستان در بخش مرکزی از چهارسو به شهرستان های مشکین شهر و اهر در شمال ، تبریز در مغرب ، سراب درجنوب و اردبیل در شرق مشرف می باشد. سبلان به شکل مخروط زیبائی است و دهانه آتش فشان خاموش آن در حال حاضر به صورت دریاچه ای در آمده است. اطراف این دریاچه در تمام سال پوشیده از برف و یخ است. قله اصلی یا آتش فشان آن به نام سلطان ساوالان بلندترین نقطه آذربایجان و پس از دماوند بلندترین قله ایران است. کوهستان ساوالان از کانون های مهم آبگیر دائمی رودهای آذربایجان می باشد. دامنه های شمالی آن به دره رود قره سو و اهرچایی و دامنه های جنوبی آن به شاخه ها ی آجی چای منتهی می گردد. بنابراین سبلان بخش عمده ای از آب های حوضه رود ارس و دریاچه ارومیه را تامین می کند در دامنه های سبلان چشمه های فراوان آب گرم وآب سرد معدنی وجود دارد از جمله موئیل سویی ، شابیل ، قوتورسویی و ...که در فصول مختلف مورد استفاده اهالی مشکین شهر وگردشگران قرار می گیرد. در بالای قله سبلان حفره ای وجود دارد که دهانه آتش فشان سبلان بوده است و امروزه به صورت دریاچه ای در فصل گرم ظاهر می شود .
سبلان با رودها ، یخچالهای دائمی و طبیعت بکر ، نمونه ای است از هنر بی همتای خلاق آن .این کوه بنا به راوایات محل عبادت زرتشت ، پیامبر ایران باستان ، و جولانگاه بابک خرمدین بوده است .
مسیر صعود :
بمنظور صعود به قله بهترین مسیر از طریق شهرستان اردبیل به لاهرود و از آنجا به آب گرم قتور سویی است از آبگرم جاده ای کوهستانی و خاکی آنرا تا ارتفاع 3500 متری مکان موسوم به پناهگاه شرقی می رساند پناهگاه مکان مناسبی جهت اقامت و شب مانی محسوب می گردد صعود به قله از طریق یال شرقی با عبور از سیب های تند سنگلاخی ارتفاع گرفته در حدود 4700 متری از شیب کلی آن کاسته شده و در محل موسوم به سنگ محراب با شیبی ملایم به دهانه آتشفشان و دریاچه جذاب و با شکوه آن می رسد .
آب و هوا :
در بهار هر سال و بخصوص ماه های فروردین و اردیبهشت قله مواجه با هوای طوفانی است از ماه های خرداد و تیر که فصل حدود آن آغاز می گردد و تا پایان شهریور ماه هوا از پایداری بیشتری برخوردار می گردد ولی در تمامی بعدازظهرها غالباً با هوای ابری و باران در ارتفاعات توام است . و در پائیز و زمستان ها با طوفان برف سنگین آب مصرفی در تابستان و ایام صعود از ماحصل ذوب برف های قله فراهم می گردد و در پائین دست ها آب بسیار کم می باشد این آب ها از 9 صبح شروع به ذوب و جاری شدن و تا ساعت 18 هر روز یخ می زند
موقعیت جغرافیایی: این تکه قله در منطقه عمومی تخت سلیمان و در جناح شمالی آن در کنار سرچشمه رودخانه سرد آبرود واقع گردیده است. بررسی توپوگرافی قله: زیبا سیاه کمان از جمله مهمترین ومرتفع ترین قلل خط الرأسی است که توسط گردنه ای مرتفع به همین نام به قله چالون ازسمت جنوب متصل می باشد. در جناح شرقی قله یخچال کمان چال و در جناح غربی آن در رودخانه نفت چاک یا به قولی نفت چال قراردارد. از شمال با شیب های بسیار تندی به دره رودخانه سردآبرود وبریر می رسد. قله چالون نیز از سمت جنوب به گردنه سیاه سنگ و از سمت شرق توسط چالون کوچک به قله کلاچبند متصل می باشد. مسیر صعود به قله: بهترین مسیر و مناسب ترین راه برای دستیابی به قله سیاه کمان از طریق پناهگاه سرچال است. این پناهگاه درست در روبه روی قله سیاه کمان واقع گردیده است. ما پس از تراورس عرضی از یخچال علم چال خود را به زیر گردنه معرف سیاه سنگ می رسانیم. از این نقطه با احتیاط کافی از طریق زبانه ای از یخچال علم چال و مابقی مسیر سنگلاخی و پر شب آن،خودرابه گردنه مرتفع سیاه سنگ بالا می کشیم. سپس از این نقطه به سمت شمال با پشت سر گذاردن قلل فرعی و عبور از یک شیب تند سنگلاخی به چالون دست می یابیم. قله را با مناظر زیبای آن را پشت سر نهاده، از شیب تند شمالی آن پایین می رویم. مسیر دقیقاً بر روی یال قراردارد. اُفت مسیر در حدود200 متر است و مجدداً ازسوی دیگر، ارتفاع قابل ملاحظه را به سمت قله سیاه کمان ادامه داده تا پس از مدت زمانی به قله آن دست یابیم. دیدگاه های اطراف همچنان بی نظیرند. گرده آلمانها و تخت سلیمان و مسیر را که امروز پیموده ایم. به خوبی می توان مطالعه کنیم. همچنین درشرق قلل ابیدار، دیوچال، پسند کوه، کلاچبند، مارشنو، گله گردنک، کل بزان و در شمال، قله بزرگ کرماکوه مشاهده می شود. برای بازگشت دو مسیر در پیش روی داریم. یکی از بازگشت از طریق مسیر صعود و دیگری از طریق یکی از دهلیزهای غربی قله که با شیب بسیار تندی به کف یخچال علم چال می رسد. این مسیر توأم با ریزش سنگ بوده و عبور از آن می یابد با احتیاط تمام به انجام برسد. زمان مناسب برای صعود به قله تیر ماه است. وضعیت قله در زمستان: هر دو ارتفاع در زمستان زیبا و با شکوهند. برای دستیابی به این قلل یکی از کم خطر ترین مسیرها استفاده از یال دوزه کره یعنی یال شرقی سیاه کمان در ابتدای دره نفت چاک می باشد. و مسیر دوم از طریق مسیر گردنه سیاه سنگ هاست با خطر ریزش بهمن توأم می باشد.
گنبد نمکی گنخک دشتی در فاصله ۱۴۴ کیلومتری جنوب شرق بندر بوشهر در فاصله ۵۵ کیلومتری شهر خورموج و ۱۵ کیلومتری شهر کاکی قرار دارد. وسعت کوه نمک مطابق با نقشه 3 هزار و 666 هکتار است و يکي از جاذبههاي طبيعي استان بوشهر به شمار ميرود. اين گنبد حد فاصل دو شهرستان دشتی و دیر است كه تشکیل گنبد شمال غربی به جنوب شرقی بوده از سمت غرب به روستای ادامه مطلب...
نام انگلیسی: Jashk Salt Dome
نام فارسی : گنبد نمکی جاشک
گنبد نمکی گنخک دشتی در فاصله ۱۴۴ کیلومتری جنوب شرق بندر بوشهر در فاصله ۵۵ کیلومتری شهر خورموج و ۱۵ کیلومتری شهر کاکی قرار دارد. وسعت کوه نمک مطابق با نقشه 3 هزار و 666 هکتار است و يکي از جاذبههاي طبيعي استان بوشهر به شمار ميرود. اين گنبد حد فاصل دو شهرستان دشتی و دیر است كه تشکیل گنبد شمال غربی به جنوب شرقی بوده از سمت غرب به روستای گنخک و روستای جاشک کشیده شده و از سمت شرق از روستای باغان تا روستای درویشی در بخش کاکی ادامه دارد و راه دسترسی به گنبد از سمت شرقی از فاصله ۳ کیلومتری بعد از روستای گنخک از طریق جاده خاکی معدن قدیمی سنگ نمک که در منطقه فعالیت می کرده است و از سمت شرقی گنبد بعد از پل روستای کردلان جاده ی خاکی را به سمت گنبد پیش گرفته تا به پای کوهپایههای گنبد برسیم. اين منطقه کوهستاني بوده و به علت شرايط خاص توپوگرافي و اقليمي فاقد هرگونه چشمههاي آب شيرين، آبشخور و چاه است و تنها غارهاي نمکي و چشمههاي نمکي به تعداد فراوان وجود دارد. کوه نمک جاشک در محدوده درويشي رودخانهمند قرار گرفته است. بخشهايي از گنبد نمکي کاکي که داراي نمک است فاقد هر گونه پوشش گياهي است اما بيشتر لايههاي سازنده آن آهکي است که از ميان کوه نمک سربرآورده و از پوشش گياهي بسيار خوبي برخوردار است و در دامنه هاي کوه نيز گياهان مقاوم به شوري مشاهده ميشود. در کل پوشش گياهي منطقه شامل گون، گيشدار و قيچ است که در فصل زمستان و بهار انواع گياهان يکساله سطح زمين را ميپوشاند و زيبايي خاصي به آن ميبخشد. همچنين در درههايي که از نمکزارهاي نمکي در امان ماندهاند، درختچههاي کنار و اشک به وفور ديده ميشود.
کوه نمک با دارا بودن چشماندازهاي زيباي زمينشناسي، انواع سنگهاي مختلف، غارهاي طبيعي و طبيعت بکر درون آنها، آبشارکوهها و آويزههاي نمکي نه تنها چشم هربينندهاي را براي تفريح و کوهنوردي به طرف خود جلب کرده بلکه بهترين محل مطالعه براي محققان علاقهمند به علم زمينشناسي است. برخي ويژگيهاي گردشگري زمينشناسي گنبد نمکي جاشک به شرح ذيل است: رنگ سفيد نمکهاي طعام گنبد به منطقه جلوهاي زيبا بخشيده است به نحوي که از جاده خورموج دير به صورت يک کوه برفي زيبا در بخش شرقي دشت برهنه ظاهر شده است.
يخچالهاي نمکي از جمله پديدههاي زيباي گنبد نمکي دشتي به شمار ميرود و در ناحيه شمال غربي گنبد به وضوح ديده ميشود. اين يخچالها که حاصل حرکت ثقلي تودههاي نمکي در جهت شيب زمين است در حاشيه کناره گنبد تشکيل ميشود و به دليل مشابهت آن با يخچالهاي يخي به اين نام شهرت يافته است. آبشارهاي زيباي نمکي از ديگر ويژگيهاي گردشگري گنبد نمکي دشتي است که چهرهاي بس زيبا و دلنشين را به آن بخشيده است. اين آبشارها که در واقع مسير طبيعي جريان آب گنبد بوده در فصول کم آبي به واسطه تبخير کامل آب، بلورهاي زيباي نمکي ضخيمي در جهت جريان و به ويژه در مسير آبشارها ايجاد شده است و منظره تماشايي آبشار نمکي را ايجاد کرده است. اين پديده نادر در اواسط بهار تا تابستان و پائيز ديده ميشود.
غارهاي نمکي ديگر از جلوههاي تماشايي گنبد نمکي دشتي است. اين غارها که بر اثر انحلال رسوبات نمکي ايجاد ميشوند در جاي جاي گنبد ديده ميشود. در بخشهاي داخلي اين غارها بلورهاي زيباي نمک به صورت استلاگميت و استلاکتيت جلوهاي ديدني به غارها بخشيده است. تخت ديو يکي از زيباترين پديدههاي زيباي فرسايشي گنبد دشتي است که به دليل اختلاف در ميزان فرسايشپذيري سنگها به صورت ستونهايي در ميان نمکهاي گنبد ظاهر شدهاند.
بلورهاي زيباي نمک و بسياري کانيهاي غير سيليکاته نظير پيريت و فلورين با تنوع رنگ و جلاي فلزي و غير فلزي آنان خيرهکننده چشمان هر بينندهاي است. گنبد نمکي دشتي ميزبان کانيها و بلورهاي زيباي فراواني است که در پهنه گنبد گستردهاند. تنوع رنگ نمکهاي صنعتي گنبد پديدهاي متحير و شگفتانگيز است که در هيچ جاي استان مشابه آن را نميتوان يافت. رنگهاي متنوع قرمز، قهوهاي، سفيد، زرد، سياه و نارنجي نمکها يکي از ويژگي گنبد دشتي است که نقش مهمي در جذب گردشگران به استان ميتواند ايفا کند. پلايا از پديدههاي زيباي فرسايش حاصل از گنبدهاي نمکي است که در دشتهاي دامنهاي پايين دست گنبدها به دليل شور بودن آبهاي فصلي حاصل از اين گنبدها و سيلان آن روي دشت و تمرکز در نواحي خطالقعر آبرفتها به صورت پهنههاي نمکي ايجاد ميشود.
اين جاذبههاي طبيعي در منطقه کوه نمک و ظرفيت فراوان آن براي گردشگري به همراه يک مديريت صحيح زيستمحيطي ميتواند بهترين منطقه گردشگري در آن ناحيه با ترويج فرهنگ زيست محيطي جهت حفاظت از منابع طبيعي با رواج نوع خاصي از گردشگري به نام گردشگري طبيعي باشد، چرا که پيشگامان طبيعتگردي در جهان براين باورند که براي حفظ واقعي محيطهاي طبيعي بايد گردشگران را در اين محيطها پذيرا باشند. اثر طبیعی ملی کوه نمکی جاشک به عنوان تنها اثر طبیعی ملی استان بوشهر در سال 88 به ثبت رسیده و اکنون در اختیار محیط زیست قرار گرفته است. مهمترین خصوصیات بارز و متفاوت کوه نمکی جاشک به نوع نمکهای این کوه نمکی، گنبدها و غارهای منحصر به فرد، آبشارها، بلورها و ... مي توان اشاره داشت. در آینده نزديك محیط بانی آن در روستای جاشک از توابع شهر آبدان شهرستان دیر افتتاح مي شود.
غار خرسین یکی از معدود غارهای نمکی بکر و دست نخوردهي استان هرمزگان میباشد. این غار در بخش سیاهو درشمال شرقی و در فاصله ٨٠ کیلومتری مرکز استان واقع است. محیط کوه غالبا" از سنگهای ناپایدار و نمکی تشکیل شده است از اینرو پیشروی در این غار باید با احتیاط کامل انجام شود. ارتفاع دهانه غار ٣ متر، عرض دهانه ٤ متر و طول غار ١٧٨ متر میباشد.پس از طی چند متر وارد تالاری میشوید که در واقع بزرگترین و تنها تالار این غار است. پس از حدود ١٠ متر پیشروی در تالار به یک حفره و یا به اصطلاح گربه رو واقع در سمت چپ تالار میرسید که شما را وارد راهروی اصلی غار میکند.این راهرو بدون داشتن راههای فرعی و گمراه کننده تا طول ١٧٠ متری داخل غار پیش ميرود. در هنگام ورود به راهرو بسادگی متوجه شیب غار میشوید و این شیب بطرف بالا تا رسیدن به انتهای غار ادامه مییابد. به طور متوسط ارتفاع این راهرو تا پایان غار ٣ متر و عرض آن نیز در عریض ترین قسمتها بين 5 تا ١٠ متر است. در طول مسیر چند گربه رو و راهروی کوتاه و تنگ وجود دارد که پیشروی را قدری کند میکند. در طول مسیر قندیلهای نمکی متعددی دیده می شوند که جزء جدا ناشدنی این غار زیبا و بکر هستند. لازم به ذکر است جریان آب شوری در غار وجود دارد که با توجه به شیب غار در فصل زمستان و بارش های شدید دارای سرعت نسبتا" زیادی به سمت خارج غار میباشد. پس از ١ساعت غار نوردی به انتهای غار میرسید. بهترین فصل برای بازدید از غار اوایل بهار و تابستان است که میزان بارندگی کم میباشد. به علت ریزشی و ناپایدار بودن دیواره های غار و بطور کلی محیط این کوه بازدید از غار در فصل هایی که با بارش شدید همراه میشود به هیچوجه توصیه نمیشود. از آنجائیکه آب آشامیدنی در داخل و همچنین در نزدیکی غار در دسترس نیست میبایست از قبل پیش بینی های لازم بعمل آید و نکات ایمنی را در خصوص غارها رعایت کنید.در سرتاسر مسیر غار قندیل ها و گنبد های نمکی وجود دارند و در میانه غار آبشار نمکی به ارتفاع 12 متر قابل رویت است. در قسمتهایی از مسیر شیب زیاد و پوشیده بودن مسیر از نمک با جریان داشتن آب از زیر پوشش نمکی پیشروی را قدری مشکل میکند.
