عزاداری هاتون قبول باشه.
یکی از سوالاتی که ممکنه تو ذهن بعضیا باشه اینه که چرا امام حسین(علیه السلام) در شب عاشورا، به اصحابشون اذن رفتن دادن؟ امام که می دونستن در مقابل دشمنی هستن که هیچ رحمی در دلشون نیست، چطوری به اصحابشون اجازه می دن که عرصه جهاد رو ترک کنن و با استفاده از تاریکی شب، برن و ایشون رو تنها بذارن؟
به نظر شما این اذن بدین معنی هست که کسی که تو اون موقعیت خطیر امام زمانش رو تنها بذاره، هیچ مسئولیتی به گردن نداره؟ یا که نه...در این اذن راز و سِری نهفته هست؟