ضمن بررسی پیوند آغازین و نهایی «حج و ولایت » ، و «کعبه و امامت » به جلوه هایی از پیوند آن سرزمین مقدس با امامت خصوصا امام زمان (علیه السلام)، پرداخته خواهد شد.
ای حریم کعبه، محرم بر طواف کوی تو
من به گرد کعبه می گردم به یاد روی تو
گرچه بر محرم بود بوییدن گل ها، حرام
زنده ام من ای گل زهرا زفیض بوی تو
اشک ها از هجر تو نم نم چو زمزم شد روان
کی رسد این تشنگان را قطره ای از جوی تو (1)
من به گرد کعبه می گردم به یاد روی تو
گرچه بر محرم بود بوییدن گل ها، حرام
زنده ام من ای گل زهرا زفیض بوی تو
اشک ها از هجر تو نم نم چو زمزم شد روان
کی رسد این تشنگان را قطره ای از جوی تو (1)
حج که از فرایض بزرگ اسلام (2) و اعظم شعائر دین و ارزش مندترین اعمال برای قرب به خدا است، (3) رکن وثیق و حبل متینی است که میراث فرشتگان و پیامبران (4) و شجره ی طوبای ابراهیم در طور سینای مکه است (5) و فرزند برومندش اسماعیل (علیه السلام) نیز عهده دار وظیفه ای می شود (6) تا همگان به این میقات آیند و در جای جای آن حرم و حریم پاک و کانون نور، با پیوند با روح آن، یعنی «ولایت » (7) ، ضمن پذیرفته شدن اعمال، و نائل شدن به کمال، جان تشنه را سیراب، و رخسار خسته را طراوت بخشند . حج، که با وجود یک عبادت بودن، جامع چندین عبادت است(8) و هیچ عمل و عبادتی همپایه ی او نیست (9) و بهایی جز رضوان و بهشت جاوید ندارد، (10) با این حال، اگر شخصی، همه ی عمرش را در به جا آوردن آن سپری کند، ولی به روح آن، آگاه نباشد، حج او فاقد ارزش و اعتبار است . (11)
اصولا ارکان و احکام دین، دارای شرایطی است . که رعایت آن ها، سبب صحت آن ها می شود . حج نیز چنین است . انسان، برای صحیح بودن حج اش باید شرایط آن را رعایت کند، ولی نسبت به روح آن، یعنی معرفت امام، همواره باید ملتزم بود . (12)