[۱۷] برخى از تألیفات او نزد امام حسن عسکرى(علیه السلام) مقبول واقع شده است و امام عمل به آن را روا شمرده و فرموده است: هذا صحیح ینبغى أن یعمل به; این کتاب صحیح است و سزاوار است که به آن عمل شود.[۱۸] در موردى دیگر، امام به یکى از کتاب هاى وى نظر افکند و براى او طلب مغفرت کرد و فرمود: أغبط اهل خراسان بمکان الفضل بن شاذان و کونه بین أظهرهم; خوشحالم که فضل بن شاذان با آن مقام، در میان مردم خراسان است.[۱۹] از آنچه که بیان شد، این نتیجه به دست مى آید: با همه سختگیرى هایى که بنى عباس نسبت به امام عسکرى(علیه السلام) و شیعیان آن حضرت روا داشتند، نتوانستند جلو نشر معارف و فرهنگ ناب اسلام و فضائل اهل بیت() را بگیرند. و هرکدام از شاگردان آن حضرت، پس از بهره گیرى و خوشه چینى از خرمن علوم آن امام، در گوشه اى از جهان اسلام مشعلى پرفروغ براى نشر اندیشه و معارف اهل بیت() به شمار مى آمدند; آنان همچون ستارگانى در آسمان تشیع مى درخشیدند و شیعیان را در ظلمت ستم و گمراهى عباسیان که قصد کرده بودند، روز روشن را همانند شب، تاریک جلوه دهند، راهنمایى مى کردند. [۱]. مهدى پیشوایى، سیره ى پیشوایان، ص ۶۱۶٫ [۲]. اربلى، کشف الغمّه، ج ۲، ص ۴۱۲; شیخ مفید، الارشاد، ج ۱۱، ص ۳۳۶ و ابن شهر آشوب، مناقب آل ابى طالب، ج ۴، ص ۴۲۲٫ [۳]. شیخ طوسى، کتاب الغیبه، ص ۲۱۵٫ [۴]. طبرسى، اعلام الورى، ج ۲، ص ۱۴۰٫ [۵]. طبرسى، همان، ص ۱۴۰; اربلى، همان، ص ۴۱۲; کلینى، کافى، ج ۱، ص ۵۰۸، ح ۱۰; مسعودى، اثبات الوصیه، ص ۲۶۳ ـ ۲۶۴; شیخ طوسى، الثاقب فى المناقب، ص ۵۷۶، ح ۱۰٫ [۶]. راوندى، الخرائج و الجرائح، ج ۱، ص ۴۳۱، ح ۹ و مسعودى، همان، ص ۲۶۸٫ [۷]. شیخ طوسى، همان، ص ۵۷۷، ح ۱۱; راوندى، همان، ج ۲، ص ۶۸۲، ح ۱ و اربلى، همان، ج ۲، ص ۴۳۲٫ [۸]. نجاشى، رجال النجاشى، ج ۲، ص ۶۶ ، ش ۶۵۱٫ [۹]. اربلى، همان، ج ۲، ص ۴۱۷٫ [۱۰]. مسعودى، همان، ص ۲۶۵; کلینى، همان، ج۱، ص ۵۱۰، ح ۱۶ و اربلى، همان، ج ۲، ص ۴۱۴٫ [۱۱]. ابن فندق، لباب الأنساب، ج ۱، ص ۴۱۹; ابوالفرج اصفهانى، مقاتل الطالبین، ص ۴۳۷ ـ ۴۳۸ و مسعودى، مروج الذهب، ج ۴، ص ۱۸۱٫ [۱۲]. ابن فندق، همان و ابوالفرج اصفهانى، همان. [۱۳]. نجاشى، همان، ج ۱، ص ۲۳۷، ش ۲۲۸٫ [۱۴]. همان، ص ۳۶۲، ش ۴۰۹٫ [۱۵]. شیخ عباس قمى، الکنى و الالقاب، ج ۱، ص ۱۷۴٫ [۱۶]. نجاشى، همان، ج ۲، ص ۳۶، ش ۶۰۶٫ [۱۷]. شیخ طوسى، اختیار معرفه الرجال و رجال الکشى، ج ۲، ص ۸۲۲٫ [۱۸]. شیخ طوسى، همان، ص ۸۱۸٫ [۱۹]. همان، ص ۸۲۰٫ رسول رضوی- مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه