امام در مورد این سوال که اولین کسی که واژه شیعه را به کار برد به شهادت بزرگان اهل سنت اولین شخصی که از این اصطلاح استفاده کرد وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه واله می باشد .
که در این پست به بیاناتی که از بزرگان اهل سنت رسیده به چند مورد اشاره میکنم:
ابو حاتم رازی
یکی از علمای قرن سوم و چهارم به نام ابوحاتم رازی ،اصطلاحشناس معروف و معتبری است کتابی دارد به نام الزینه. در این کتاب به صراحت بیان میکند که واژه شیعه از نخستین نامهایی است که در روزگار رسول خدا مطرح گردید و آشکار شد و بر گروه خاصی از صحابه پیامبر واژه شیعه اطلاق گشت.
این اعتراف و نظر یک متخصص معتبر در اصطلاحشناسی است. اگر بخواهیم جستجو کنیم و خود این نکته را به دست بیاوریم، میبینیم مطلبی که ابوحاتم گفته، در سراسر کتابهای روایی شیعه و سنی پراکنده است.
سیوطی در تفسیر درالمنثور
از جمله سیوطی از علمای بنام اهل سنت در این باره در کتاب تفسیر الدرالمنثور در ذیل آیهای، روایات متعددی را مطرح میکند که در آنها به صراحت نبی گرامی اسلام، شیعیان امیرالمؤمنین را به عنوان شیعه و شیعه علی یاد کردهاند. ایشان در ذیل آیه «ان الذین آمنوا و عملواالصالحات اولئک هم خیرالبریه» از جابر بن عبدالله انصاری نقل میکند که ما کنار رسول خدا نشسته بودیم. از دور امیر مؤمنان به رسول خدا و به سمت ما آمد. حضرت فرمود: «و الذی نفسی بیده ان هذا و شیعته هم الفائزون یوم القیامه؛ قسم به خدا که جانم به دست اوست! این مرد (علی بن ابیطالب) و شیعهاش کسانی هستند که در روز قیامت رستگار هستند». جابربن عبدالله انصاری میگوید: تا حضرت این نکته را فرمود این آیه نازل شد: «ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیرالبریه». روایات مکرر در این باره هست که می توان ادعا کرد حتی نزد اهل سنت متواتر است، و از زبان رسول خدا تصریح شده «خیر البریة که در آیه شریفه آمده، علی بن ابیطالب شیعهی اوست». شاهد در واژه شیعه علی از زبان رسول خدا است.
ابن حجر در صواعق
ابن حجراز علمای اهل سنت است که حتی نسبت به شیعه بسیار بدرفتاری و بدزبانی دارد و بیمهری میکند. کتاب صواعق از کتبی است که در نقد شیعه و اتهام به تشیع خیلی راه افراط را بعضا در پیش میگیرد.ایشان در همین کتاب از طبرانی(از بزرگان حدیث اهل سنت) نقل میکند که حضرت امیرعلیهالسلام فرمود: رسولالله به من فرمود: «یا علی ستقدم علی الله و شیعتک راضین مرضیین؛ ای علی! در روز قیامت تو و شیعه تو به سوی خدا و در پیشگاه ربوبی میآيید در حالی که راضی و مرضی هستید. از لطف و نعمت خدا راضی هستید و خداوند هم از شما راضی است.» در این روایت هم تعبیر «علی و شیعته یا شیعتک» آمده است. روایات فراوان در این باب وجود دارد که این معنا را افاده میکند.