معاد چیست ؟
معاد از (( عود )) گرفته شده و در لغت به معنی رجوع و بازگشت آمده است . چون اصطلاحا ً اسم زمان و یا اسم مکان است ، به معنای بازگشت و رجوع به زمان و یا مکانی می باشد . درقرآن مجید ، کلمه معاد به معنای مکان رجوع استعمال شده است :
ان الذی فرض علیک القرآن لرادک الی معاد ؛
آن کس که قرآن را برتو فرض کرد،تو را به آن مکان که بودی عودت می دهد و باز می گرداند .
مقصود ، بازگشت رسول خدا ( ص ) پس از بیرون رفتن از مکه و هجرت به مدینه به زادگاه و جایگاه اولیه آن حضرت ، یعنی مکه مکرمه می باشد .
به هرحال ، مشتقات دیگر این کلمه که همان معنای روز قیامت را متضمن است ، درآیات فراوانی ذکر شده است که برخی از آنها را ذکرمی کنیم :
1- کما بداکم تعودون ؛
همان گونه که درآغاز آفریده شده اید ، باز می گردید .
با توجه به آیات ذکرشده ، که درآنها مشتقات (( عود )) به کارگرفته شده ، مراد از معاد همان رجوع وبازگشت می باشد ؛ یعنی زنده شدن پس از مردن ، که درحقیقت ، بازگشت به وضعیت اول است . در روز قیامت ، مردگان مجددا ً زنده می شوند تا جزای اعمالی که در دنیا انجام داده اند ، به آنها داده شود ؛ این زنده شدن پس از مرگ معاد می نامند .
اهمیت معاد
ازجمله ارکان دین و اصول اسلام ، معاد و اعتقاد به عالم آخرت است . برهر مسلمانی لازم است که به آن معتقد باشد و آن را بپذیرد. هرکس آن را انکارنماید ، خارج از اسلام است . اهمیت معاد را می توان در قرآن کریم ، در آیات فراوانی که در این رابطه ذکر شده ، به دست آورد. درسوره ویا صفحه ای از کتاب وحی نیست که مساله و عالم آخرت ، به گونه ای طرح نشده باشد . نزدیک به یک هزار و دویست آیه ، که حدود یک پنجم قرآن را شامل می شود ، درباره مساله معاد و روز قیامت است . این نشانه اهمیت و جایگاه ویژه ای است که مساله معاد و عالم آخرت دارد. بعداز توحید ، هیچ چیزی همانند مساله معاد درقرآن مجید ، در ابعاد گوناگون ،مورد توجه قرار نگرفته است . در موارد زیادی که قرآن از ایمان به خدا سخن می گوید ، که ایمان به پروردگار ، بدون ایمان به معاد کامل نیست و در حقیقت ، ایمان به معاد ضامن اجرای تمام سنن و قوانین الهی است . دریک جمله، ایمان به معاد و روز قیامت به اضافه ایمان به خدا ومبداء عالم وجود ، حد فاصل بین الاهیان و مادیان است .
رابطه تربیت معاد
بدون تردید ، ایمان به معاد نقش بسزایی در اعمال آدمی دارد ؛ زیرا اعمال و افعال انسان ، در حقیقت ،از عقاید و ایمان او سرچشمه می گیرند و به تعبیر دیگر، روش و سلوک انسان ارتباط محکمی با دیدگاه و نظر او نسبت به جهان و هستی دارد. کسی که معتقد است تمام اعمال او ، بدون استثناء ، در محکمه عدل پروردگار ،که عالم به همه امور است ، مورد بررسی قرار خواهد گرفت و براساس آنچه کرده است ، خوب یا بد ، نتیجه اعمال خود را دریافت می کند ، و همچنین اعتقاد دارد کارهایی که انجام داده است ، محفوظ و در روز قیامت با او خواهد بود ، تنها درصدد اصلاح نفس خود نیست ، بلکه دقت کافی و مراقبت لازم را نسبت به روش و اعمال خویش خواهد داشت . همان گونه که در دنیا آدمی از چیزی که مسموم کننده است پرهیز می کند و هرگز اقدام به خوردن آن نمی نماید و تلاش می کند از چیزی استفاده کند که برای او نافع باشد ، کسی که به حیات پس از مرگ و عالم آخرت معتقد است و می داند که در آن روز ، اعمال و کرده هایش مورد بررسی و مداقه قرار می گیرد و بلکه هر آنچه کرده است ، از نیک یا بد ، درآنجا حاضر است ، بنابراین ایمان به روز قیامت بیشترین نقش را در اصلاح ساختار روحی و اخلاقی ، و همچنین اعمال و افعال انسان ایفا کند . گذشته ازاین ،ایمان به معاد فواید و آثار مثبت و خوبی را به دنبال دارد