این کار شاید از دیده بنده و امثال من عجیب باشه اما کسی که دل به خدا داد و عاشق شد فقط خدایی می بینه و بهتر اما می دونه که شهدا زنده اند 
قبول دارم شهدا زنده ان .....ولی نمیفهمم ...مادری که ایمان داره پسرش بهشتیه و به گفته ی بعضی از مادران شهید که فکر کنم خیلی کم باشن خوشحال هم هستن از شهادت فرزندشون .......دلیلی برای اینکه پسر شهیدش رو بزاره وسط سفره ی به قولی عقدش با حوری های بهشتی و یه سری بچه یکم سن و سال زل بزنن به یه مرده ......این کار ورای عجیبه ......
میدونم عشق مادری باعث میشه ادم کارای عجیبی بکنه منم مادرم ......گاهی اوقات میگم کاش منم شهید شم .....ولی از بچم مایه نمیزارم ....پسر من امیدوارم و میخوام سرباز امام زمان شه ......در کنارشون باشه منم باشم ....یا حداقل دشمنش نباشیم ....ولی شهادت حرفش ....راحته ......
مادرای شهیدیو دیدم که هنوز که هنوز برا بچشون اشک میریزن .....هنوز اونقدر غم تو چشماشونه که با دیدنشون پر بغض میشی ....اینا قابل قبول تر از مادرایین که حتی اگه به ظاهر ادعای خوشحالی میکنن هیچ مادری مرگ بچشو نمیخواد ...
من همچین کاریو قبول ندارم که یه مرده رو بزاری وسط اتاق یه سری زن که روحشون لطیفه به مرده نگاه کنن که شاید خیلی خیلی براشون عزیز باشه و یه سری بچه که هیچی نمیدونن نه از مرگ و نه از شهادت .....یه مرده رو ببینن ...کسی که نفس نمیکشه ......سرده سرده .....برا بچه شکنجه اس ...
