این راسته، پرندگانی شکاری وشب پروازند که برخی از گونه های آن در روز نیز شکار می کنند. بال ها بلند و گرد، دم کوتاه، پاها پردار، سر بزرگ با چشمان بزرگی در جلو صورت، منقار قوی و قلاب مانند و نیم پیدا و چنگال ها تیز و قوی اند. معمولا نر و ماده همشکل، اما ماده بزرگتر است. از پستانداران، پرندگان، خزندگان، دوزیستان، ماهی ها ، حشرات و خرچنگ ها تغذیه می کنند. در ایران 2 تیره با 6 جنس یافت می شود.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 53 تا 66 سانتیمتر طول دارد و پرنده ی ماده ازپرنده ی نر بسیار بزرگتر است. جغدی بزرگ و سفید رنگ است که عموما پرنده ی نر سفید یکدست است. پرنده ی ماده و پرنده ی جوان با خال های سیاه در روتنه و رگه رگه ی سیاه در زیر تنه دیده می شوند. صفحه ی صورت سفید و چشمانش زرد است. این پرنده روز پرواز بوده و پروازی پرتوان، طولانی و با شکوه دارد که در این حالت، بال هایش اندکی خمیده به نظر می رسد. زیستگاه: این پرنده در دشت ها و استپ ها به سر می برد. در ایران به ندرت، به صورت مهاجر زمستانی در ترکمن صحرا دیده می شود. حفاظت: اگرچه بوف، برفی به صورت مهاجر در ایران دیده شده، اما جلوگیری از تخریب محل های تولید مثل این پرنده برای حفاظتش کافی به نظر می رسد.
مشخصات ظاهری: این پرنده ، 35 سانتیمتر طول دارد و اندازه اش متوسط است، پرو بال کمرنگ، زیرتنه و پرواز و در حالت نشسته سفید، دور صورت حلقه ای قلب مانند با چشمان سیاه، روتنه گل اخرایی از پرهای نخودی سفید است. به سایر جغدها شباهت ندارد. به حالت قائم نشسته اما د رپرواز به صورت موج دار حرکت می کند. هنگام غروب شبح مانند به نظر می آید. صدا: صدای این پرنده متنوع است و هنگام ترسیدن شبیه «هیس » شنیده می شود. زیستگاه: این پرنده در مناطق باز با درختان پراکنده (درمناطق نیمه بیابانی) . و حاشیه ی جنگل ها به سر برده و اغلب نزدیک سکوت گاه های انسانی دیده می شود. در ایران، به تعداد اندک، در مناطق غربی یا جنوب غربی دیده می شود. درسال های اخیر تعداد اندکی در باغ های اطراف شهریار دیده شده که در همانجا نیز تولید مثل می کنند. حفاظت: این پرنده نیازی به حفاظت ویژه ندارد. اگرچه باید محل های تولید مثلش تحت کنترل باشد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 38 سانتیمتر طول دارد و شبیه جغد شاخدار است. و در مناطق باز دیده می شود. پروازش موج دا رو بال زدن هایش آرام و باشکوه است. اغلب، در حالی که بال ها را اندکی بالا گرفته است. به شکل« 7» بالباز روی می کند. تفاوتش با جغد شاخدار، رنگ خاکستری کمرنگ صفحه ی صورت (نه سفید نخودی) با رگه های سیاه در اطراف چشم ها که به زردی (به نارنجی) می زند و گوشپرهای کوتاه است. قاعده ی شاهپرهای پرواز خاکستری مایل به قهوه ای نخودی است. که رگه های مشخصی روی پرهای پرواز و دمش دیده می شود. درزیر خم بال هایش لکه ی سیاهی به چشم میخورد. روتنه رگه رگه ی طولی سیاه با زمینه ی نخودی، زیر تنه با لکه های سیاه باریکتر از آن، و گوشپرها کوتاه است که به دشواری می توان آن را دید و پاها از پرهای سفید پوشیده شده است. این پرنده اغلب درروز شکار می کند. صدا: صدای پرنده ی نر د رهنگام قلمرو سازی شبیه «یوو-یوو- یوو- یوو-یوو» شنیده می شود که پرنده ی ماده با صدای جیغ مانندی شبیه «گه اک» یا «گه ووی ک» پاسخ می دهد. زیستگاه: این پرنده در مناطق باز و وسیع حاشیه ی تالاب ها،تپه های شنی و علفزار به سر برده و روی زمین در لابلای پوشش گیاهی کنار باتلاق ها آشیانه می سازد. در ایران بومی و نسبتا فراوان است. حفاظت: این پرنده، در حال حاضر، نیازی به برنامه ی ویژه حفاظتی ندارد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 38 سانتیمتر طول دارد. اندازه اش متوسط، فاقد گوش، سر بزرگ و پر جثه و چشم ها سیاه است. در دو شکل خاکستری و قرمز قهوه ای دیده می شود. روتنه نقطه نقطه ای سیاه که در پایین خط دار است. در پرهای پرواز و دم رگه های به رنگ تیره، که معمولا یکدست است. مشاهده می شود. خط بالی سفید و پرهای پوششی، هنگام نشستن، به شکل مشخصی با دو رگه ی کمرنگ سفید دیده می شود. صفحه ی صورت، در شکل خاکستری آن نیمه گرد با زمینه ی خاکستری و در شکل قهوه ای، قرمز آجری رنگ است. بال ها به نسبت کوتاه به نظر می آید. در پرواز، سر بزرگ و بال ها گرد، به رنگ تیره دیده می شود. صدا: صدای این پرنده ی نر،هنگام انجد قلمرو خواهی، شبیه «هو-اوه-هوو-هوو-هوو-و-و-و-و» و در پرنده ی ماده ، در پاسخ ، صدایی تیز و شبیه «کی- ویک» شنیده می شود. زیستگاه: این پرنده د رجنگل های قدیمی، پارک ها و باغ های بزرگ به سر برده و حتی د رشهرها نیز دیده می شود و در سراخ درختان یا آشیانه های متروک پرندگان بزرگ، آشیانه ساخته و تولید مثل می کند. در مناطق جنوبی دریای خزر، شمال غرب و غرب مرکزی به صورت بومی و نسبتا فراوان دیده می شود. حفاظت: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه ی حفاظتی ندارد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 36 سانتیمتر طول دارد و در حالت نشسته، به واسطه ی گوشپرهای بلندش، به آسانی شناخته می شود. گاهی اوقات، در هنگام استراحت گوشپرها را جمع می کند. از جغد جنگلی کوچکتر، صفحه ی صورت نخودی و به شکل خاصی، صورت به دو قسمت تقسیم شده و رنگ چشم ها نارنجی است. پروازش پیچ و تاب دار، با بال زدن های نسبتا تالابی به واسطه ی شکل سر تمیز داده می شود. زیرتنه خط دار و زیر بال ها نخودی با رگه های قهوه ای تیره است. صدا: صدای پرنده نر، هنگام تعیین قلمرو تکرار است و در سایر موقع، دو سیلابی و شبیه «که ویک- که ویک- که ویک» شنیده می شود. زیستگاه: این پرنده در مناطق جنگلی به سر برده و در آشیانه های متروک با روی زمین تخمگذاری می کند. در ایران، احتمالا در جنگل های شمال تولید مثل کرده و زمستان ها، به صورت مهاجر در نواحی شمال شرق و مناطق مرکزی تا جنوب و فارس دیده می شود. حفاظت: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه حفاظتی ندارد، اما بررسی وضیعت پراکندگی و تولید مثلش ضروری است.
مشخصات ظاهری: این پرنده هماننند جغد جنگلی، کمرنگ، کوچک با چشمان زرد نارنجی دیده می شود که در مناطق بیابانی به سر می برد. سر نسبتا گرد و در پرواز شبیه جغد جنگلی است. صفحه ی صورت سفید چرکی با نوار تیره ای در وسط پیشانی، زیر تنه سفید نخودر با رنگ نامشخص گل اخرایی است (کهدر جغد جنگلی؛ به صورت فشرده،رگه های تیره ای دیده می شود). روتنه و بال ها شبیه جغد جنگلی است و روی دم و بالای ا« رگه ها یکمرنگ طلایی دیده می شود. این پرنده شب زی است. صدا: صدای این پرنده د رهنگام تعیین قلمرو شبیه«وهووو-وهو- وهو-هو-هو» است. زیستگاه: این پرنده در نواحی بیابانی صخره ای با شکاف ها و صخره های با فرسایش بادی، کناره ی خکی بیابان، چشمه ها و نواحی مسکونی به سر برده و در سوراخ ها یا شکاف صخره ها آشیانه می سازد. وضیعت آن در ایران ناشمخص بوده و احتمال می رود که به تعداد کم، در سواحل خلیج فارس و جنوب بلوچستان وجود داشته باشد. حفاظت: ابتدا باید وضیعت پراکندگی این پرنده مشخص شود، تا براساس آن، مناطق تولید مثلش تحت حفاظت قرار گیرد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 55 سانتیمتر طول دارد و گوشپرهایش بزرگ وافقی است. شبیه شاه بوف است و این تفاوت که سرش صاف تر و پرهایش زبرتر است. اغلب گوشپرهایش ، به حالت آویخته و صفحه ی صورتش به رنگ قهوه ای کدر است، که حدود آن، کاملا مشخص نیست. پر و بال شل و روتنه قهوه ای با نقطه های سیاه است و لکه های نخودی با قهوه ای روی حاشیه ی بال ها و شانه هایش دیده می شود. همچنین عنبیه زرد روشن، گلو سفید و پاهایش بدون پر است. این پرنده اساسا ا زماهی تغذیه می کند. صدا: صدای این پرنده بلند و شبیه« کو،کو، کو، کو،کو،» شنیده می شود. زیستگاه: این پرنده در نزدیکی آب، سواحل دریا، جنگل های پست کنار رودخانه و جویبارها به سر برده و در میان سنگ ها، سوراخ درختان و لانه های متروک آشیان می سازد. در ایران، در اطراف بندرعباس دیده می شود. حفاظت: این پرنده بندرت در جنوب غربی سواحل خلیج فارس دیده می شود. بنابراین حفاظت از مناطق تولید مثلش اهمیت بسزایی دارد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 22 سانتیمتر طول دارد و جغدی کوچک است. سرگرد، تارک صاف و پاهایش بلند است. در طول روز غالبا روی ساختمان ها و پایه ها ی برق و تلگراف، در فضای باز، می نشیند، تارک و پس سر، به صورت مشخصی، با خال های سفید و روتنه و بال ها با خال های سفید چرکی دیده می شود. همچنین، زیر تنه به شکل آشکاری با لکه های بزرگ تیره، به صورت راه راه طولی، مشاهده می شود. چشم ها زرد و حاشیه ی آن سفید است. برخلاف مرغ حق، که مستقیم پرواز می کند. به شکل شکاری، به صورت موجی ، بالا و پایین می رود( به تناوب با بال زدن سریع و بسته نگه داشتن آن). هنگام ترس، جمع شده و بدن را راست نگه می دارد. نوع کمرنگ آن با خال های سفید در سر و روتنه، اما زیر تنه ی کمتر خط دار دیده می شود. وجه تشخیص آن از جغد خالدار کوچک، خال های سینه و شکم عرضی است. صدا: صدای این پرنده در هنگام قلمرو خواهی، شبیه «کوووا- » که در انتها «کیو» شنیده می شود و در هنگام احساس خطر، یک سری نت، شبیه «کیپ- کیپ- کیپ» را تکرار می کند. زیستگاه: زیستگاه این پرنده متغیر است و در خرابه ها، کشتزارهای وسیع، زمین های بایر و سنگلاخی وشکاف درختان به سر برده و در سوراخ های ایجاد شده در زمین، دیوارها با سوراخ درختان آشیانه می سازد. در ایران، بومی و فراوان است. حفاظت: این پرنده، در حال حاضر، نیازی به برناه ی ویژه حفاظتی ندارد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 21 سانتیمتر طول دارد و از نظر شکلی ظاهر شبیه جغد کوچک است. روتنه خاکستری مایل ب قهوه ای ، تیره تر از جغد کوچک، با خال های سفید کوچک، صفحه ی صورت دودی با لکه ی سفید در بالا و پایین چشم ها، که تشکیل نوار ابرویی سفید سربی رنگ و پهنی را می دهد، دیده می شود. همچنین در تارک و پس سر خال های س فید ریزی به چشم می خورد ( در جغد کوچک این خال ها درشت ترند) و طوق سفید پهنی در قسمت جلوی گردن دارد که در حالت نشسته به خوبی مشخص است. زیر تنه خط دار با لکه های قهوه ای تیره ی عرضی دیده می شود. پرنده ی جوان بیشتر به رنگ قرمز قهوه ای با رگه های نامشخص زیرتنه است. پروازش موجی و مانند جغد کوچک بالا و پایین می رود در هوای گرم و میش جنب و جوش دارد اگرچه در روز نیز دیده می شود. صدا: این پرنده در هنگام تولید مثل بسیار پر سر و صداست و صدایش شبیه تکرار «کورک- کوورک- کوورک- » و مانند صدای گربه ها هنگام نزاع است. زیستگاه:زیستگاه این پرنده همانند جغد کوچک است، اما بیشتر د رباغ ها به سر می برد. در ایران، در مناطق جنوبی تا جنوب شرقی ایران دیده می شود. حفاظت: چنین به نظر می رسد که این پرنده، د رحال حاضر، نیازی به حفاظت ویژه ندارد. اگرچه بررسی جمعیت و پاکنش آن اهمیت بسزایی دارد.
تیره ی جغد انباریان
