قرآن كریم در آیات متعددی، یكی از مهمترین اهداف بعثت ـ خصوصاً بعثت خاتم پیامبران ـ را، تزكیه نفوس مردم دانسته است
؛ از جمله میفرماید: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْاُمِّیینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یتْلُوا عَلَیهِمْ آیاتِهِ وَیزَكِّیهِمْ وَیعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةِ»؛ (1) «او كسی است كه در میان جمعیت درس نخوانده، رسولی از خودشان برانگیخت كه آیاتش را بر آنها میخواند و آنها را تزكیه میكند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت میآموزد و مسلماً پیش از آن، در گمراهی آشكاری بودند.»
اگر انسان نفس را مهار نكند و آن را تهذیب و تأدیب ننماید، او را به كفر میكشاند، هر چند از نظر علمی و عملی مقام بالا و والایی داشته باشد. قرآن در رابطه با اینگونه افراد میفرماید:
«اَفَرَاَیتَ مَنِ اتَّخَذَ اِلَهَهُ هَوَیهُ وَاَضَلَّهُ الله عَلَی عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَی سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَی بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ یهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللهِ اَفَلَا تَذَكَّرُونَ»؛ (2) «آیا دیدی كسی را كه معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند، او را با آگاهی گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پردهای افكنده است؟! [آیا كسی] غیر از خدا او را هدایت میكند؟ آیا متذكر نمیشوید؟»
؛ از جمله میفرماید: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْاُمِّیینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یتْلُوا عَلَیهِمْ آیاتِهِ وَیزَكِّیهِمْ وَیعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةِ»؛ (1) «او كسی است كه در میان جمعیت درس نخوانده، رسولی از خودشان برانگیخت كه آیاتش را بر آنها میخواند و آنها را تزكیه میكند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت میآموزد و مسلماً پیش از آن، در گمراهی آشكاری بودند.»
اگر انسان نفس را مهار نكند و آن را تهذیب و تأدیب ننماید، او را به كفر میكشاند، هر چند از نظر علمی و عملی مقام بالا و والایی داشته باشد. قرآن در رابطه با اینگونه افراد میفرماید:
«اَفَرَاَیتَ مَنِ اتَّخَذَ اِلَهَهُ هَوَیهُ وَاَضَلَّهُ الله عَلَی عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَی سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَی بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ یهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللهِ اَفَلَا تَذَكَّرُونَ»؛ (2) «آیا دیدی كسی را كه معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند، او را با آگاهی گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پردهای افكنده است؟! [آیا كسی] غیر از خدا او را هدایت میكند؟ آیا متذكر نمیشوید؟»