گاهی به اندازه یه دنیا حرف داری ولی...
بذار همین شعر رو فقط بنویسم ...
بگو حافظ دل خسته ز شیراز بیاید
بنویسد که هنوزم که هنوز است
چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است
چرا کلبه ی احزان به گلستان نرسیده است
دل عشق ترک خورد گل زخم نمک خورد
زمین مرد زمان بر سر دوشش
غم و اندوه به انبوه فقط بود
زمین مرد زمین مرد
خداوند گواه است دلم چشم به راه است
و در حسرت یک پلک نگاه است
ولی حیف نصیبم فقط آه است
چو آیینه روی من بیچاره سیاه است
و جا دارد از این شهر بمیرم که بمیرم که بمیرم
عصر این جمعه دلگیر
وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس
و کجایی گل نرگس
به خدای نفس های غریب تو که آغشته به حزن است
ز جنس غم و ماتم زده آتش به دل عالم و آدم
بذار همین شعر رو فقط بنویسم ...
بگو حافظ دل خسته ز شیراز بیاید
بنویسد که هنوزم که هنوز است
چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است
چرا کلبه ی احزان به گلستان نرسیده است
دل عشق ترک خورد گل زخم نمک خورد
زمین مرد زمان بر سر دوشش
غم و اندوه به انبوه فقط بود
زمین مرد زمین مرد
خداوند گواه است دلم چشم به راه است
و در حسرت یک پلک نگاه است
ولی حیف نصیبم فقط آه است
چو آیینه روی من بیچاره سیاه است
و جا دارد از این شهر بمیرم که بمیرم که بمیرم
عصر این جمعه دلگیر
وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس
و کجایی گل نرگس
به خدای نفس های غریب تو که آغشته به حزن است
ز جنس غم و ماتم زده آتش به دل عالم و آدم