علی تنهاست!
درد علی دو گونه است:
یک درد ، دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می کند ، و درد دیگر دردی است که او را تنها در نیمه شب های خاموش به دل نخلستان های اطراف مدینه کشانده ... و به ناله آورده است.ما تنها بر دردی می گرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می کند.
اما ، درد علی این نیست؛
دردی که چنان روح بزرگی را به ناله آورده است ، "تنهایی" است ، که ما آن را نمی شناسیم !
باید این درد را بشناسیم ، نه آن درد را ؛
که علی درد شمشیر را احساس نمی کند ،
و ... ما
درد علی را احساس نمی کنیم.
دکتر علی شریعتی
روحش شاد