شهید مطهری در این باره بیانی دارند: "اسلام دینی حکیمانه است. دستوری خالی از مصلحت و راز و رمز، مخصوصاً راز و رمز اجتماعی ندارد. یکی از دستورهای اسلامی این است که هر فرد مسلمان که میمیرد، بر دیگران واجب است که بدن او را به ترتیب مخصوص غسل دهند و شستشو نمایند. در جامه هایی پاک به ترتیب مخصوص کف کنند و سپس نماز بخوانند و دفن نمایند. همه اینها حکمتها و راز و رمزها دارد که فعلاً در مقام بحث از آنها نیستیم، ولی این دستور یک استثنا دارد. آن استثنا شهید است. از این دستورها فقط نماز و دفن در مورد شهید اجرا میشود، اما غسل و شستشو یا کندن لباسهای دوران زندگی و پیچیدن در جامهای دیگر به ترتیب خاص؟ ابداً (هرگز) این استثنا خود راز و رمزی دارد. نشانه این است که روح و شخصیت شهید آن چنان پاک و وارسته شده که در بدنش و در خونش و حتی در جامهاش اثر گذاشته است. بدن شهید یک "جسد متروح" است، یعنی جسدی است که احکام روح بر آن جاری شده است. هم چنان که جامه شهادتش "لباس متجسّد" است، یعنی حکم روح بر بدن جاری شده و حکم جاری شده بر بدن، بر لباس و جامه جاری شده است".[۸]
فتوای فقیه درباره شهید چنین است: "کسانی که در جبهه جنگ کشته شوند، غسل و کفن ندارند."[۹] این حکم بر گرفته از احکام اسلامی و دستور صریح شرع مقدس اسلام است.خون شهید آن قدر مقدّس میشود که با خارج شدن از بدن شهید او را غسل میدهد و به جای آب تطهریش میکند و همان جامه خونین که بدن او را در بر گرفته، کفنش میشود و با آن کیفیت به خاک سپرده میشود. این ارزش بالا، پاداش خدا به انسانی است که از جان شرین خود گذشته و آن را در طبق اخلاص نهاده و به خدا تقدیم کرده است.
[۸] شهید مطهری، قیام و انقلاب مهدی به ضمیمه بحث شهید، ص ۸۰.
[۹] امام خمینی، استفتائات، ج ۱، ص ۵۰۶، مسئله ۴۶.
