[h=2]روحانی شهید ایت الله قاضی طباطبایی[/h]
و آن گاه که در نمازت خم ابروی یار به یاد می آید و محاسنت به خون خضاب می شود، هوای هزار ساله عاقلان و عارفان را پایان می بخشی و با گلوی خسته ات می سرایی:
«عاقل ز هست گوید و عارف ز نیستی من در میان آب و گل و هست و نیستم»
و عقل آن گاه که به خون آغشته شد، عشق می شود و فاصله عقل و عشق، خون است. آن گاه که از نماز ظهر عاشورای مولا حسین علیه السلام صحبت می کرد، می دانست راز عاشقان نماز را. که جز با شهادت فاش نمی شود و شهادت، آخرین سجده نمازگزاران حقیقی است. گفت: «سید مظلومان در آن موقع که شمشیرهای دشمن از هر طرف از غلاف کشیده شده بود، نماز اول وقت را بجا آورد.» پرسیدم: پاداش نماز اول وقت؟ و جواب نداد و در چشمش خواندم؛ شهادت. شهادت، میراث ماندگار مولا حسین علیه السلام است و مردان مبارزه را گریزی از مرگ نیست.
آنان که به محاسنشان حنای عشق می زنند پیر نمی شوند و جوان می مانند تا به آرزوی خویش برسند و در روز حشر، در صف شهیدان محشور شوند.
آیتالله حاج سیدمحمد علی قاضی طباطبایی در سال ١٣٣١ هـ . ق در خانوادهای اصیل و روحانی در تبریز به دنیا آمد. پدر وی آیتالله حاج سیدمحمد باقر قاضی طباطبایی از علمای بنام و فقهای طـراز اول آذربایجان بود.
تحصیلات ابتدایی و علوم مقدماتی را از پدر وعموی گرامیش آیتالله سیداسدالله قاضـی طباطبایـی فرا گرفت، سپـس برای تکمیل معارف وارد حوزه علمیه تبریز (مدرسه طالبیه) شد.
وی تا سال ١٣٥٧ هـ . ق، در حوزه تبریز مشغول تحصیل بـود و بعد ازکسب فیض و بهره کامل ازمحضر علمای تبـریز برای تکمیل مبانی علمی در سطـوح عالی به قـم مشـرف شـد و از مکتب اسـاتید طـرازاول حـوزه علمیه قم استفادههای فراوانی كرد.
وی در درس فلسفه و خارج علم اصـول رهبر انقلاب شرکت جسته، علم درایه و رجال را نزد آیتالله العظمی گلپایگانی فـرا گرفت و از پیشگاه پرفیض بزرگانی چون آیتالله حجت و آیتالله صـدر، تـوشههای علمـی گرانقـدری اخذ كرد.
پـس از تکمیل سطـوح در قـم در سال ١٣٦٩ هـ . ق، به نجف اشـرف مهاجرت نمود. در مدت اقامت سه ساله در نجف، ضمـن تشرف به زیارت ائمه معصومین توانست در درس آیات عظام سیدمحسـن حکیم و کاشفالغطا و اساتیدی چـون آیتالله رشتـی، آیتالله زنجانی و آیتالله بجنوردی حضـور یافته و به درجه عالی اجتهاد نـایل شود.
در سال ١٣٧٢ هـ . ق، و در سـن ٤٢ سالگی نجف را به قصد تبریز ترک و با کولهباری سنگین از علم و ایمان و اخلاص و شور وارد آذربایجان شد، کمر خدمت به حل و فصل امور مردم بست و ضمـن امامت نماز جماعت در مسجد مقبره و مسجد شعبان به کار تحقیق و تالیف پرداخت.
مبارزات سیاسی نیز از جمله فصول زندگی آیتالله قاضی طباطبایی محسوب میشود چنانچه در فاصله سالهای ١٣٣١ ـ ١٣٤١ هـ . ق، در تبریز بزرگتریـن فعالیتهای سیاسی را جهت افشـای چهره واقعی حکـومت طاغوت انجام داد و در آبان ماه ١٣٤٢ هـ . ش، دستگیر و به پادگان زرهـی تهران منتقل و پـس از آن به مدت ٥/٢ ماه در زندان قزلقلعه زندانی شد.
پـس از وارد آوردن ضربات و لطمات روحی فراوان، وی را به سلطنتآباد تهران انتقـال دادند و درایـن مـدت وی مخفیانه به قـم جهت دیدار امام، و سپس برای زیارت حضرت ثامـن الائمه به مشهد مقدس مشرف مـیشـود. در بازگشت مدتی در تهران اقامت كرده و بدون اجازه رژیـم به طرف تبریز حرکت میکند و با استقبال باشکـوه مردم تبریز مواجه میشود.
اواخر سال ١٣٤٣ هـ . ش، پـس از دستگیریها و تبعیدها و بـازداشتهـای مكرر به عراق تبعید میشود که در ایـن مدت با امام خمینی(ره) که مدتی قبل از وی به عراق تبعید شده بود، ارتباط نزدیک پیدا میکند.
شهید قاضی پـس از یک سال و نیم اقامت اجباری در عراق به ایران مراجعه كرد تا اینکه در روز سیام آذرماه ١٣٤٧ هـ . ش، مصادف با عیـد فطر به جرم سخنرانی پـرشور و انقلابی علیه اسـراییل غاصب و انتقـاد از دستگـاه حاکم به خاطـر حمایت از صهیـونیستها دستگیر و به شـش ماه تبعید به بافت کرمان، محكوم و پـس ازآن نیز مدتی به زنجان تبعید میشود.
بعد از سپری شدن مدت تبعید در زنجان به تبریز مراجعت میكند و در کنار کارهای علمی و تدریس پرچم مبارزه را همچنان برافراشته نگاه داشته وعلیرغم کارشکنیهای ایادی حکومت و کنترلهایی که از طرف ساواک صـورت میگرفت، همچنان به تبلیغ اسلام و تبیین شخصیت امام(ره) میپردازد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از سـوی رهبر کبیر انقلاب به امامت نماز جمعه تبریز و نماینده ولی فقیه در آذربایجان منصـوب میشود تا اینكه در دهم آبان ١٣٥٨ شمسی، مصادف با عید قربان، پس از اقامه نماز عید و در راه مراجعت به منزل توسط منافقین مورد اصابت گلوله قرار میگیرد و به فیض شهادت نائل میشود.
الاجتهاد و التقلید، الفواید، خاندان عبدالوهاب، کتاب فی علم الکلام از جمله آثار به جامانده از این شهید محراب است.
------------------------------------------
بر گرفته از:سایت تبیان
سبک تر از ابرها
و آن گاه که در نمازت خم ابروی یار به یاد می آید و محاسنت به خون خضاب می شود، هوای هزار ساله عاقلان و عارفان را پایان می بخشی و با گلوی خسته ات می سرایی:
«عاقل ز هست گوید و عارف ز نیستی من در میان آب و گل و هست و نیستم»
و عقل آن گاه که به خون آغشته شد، عشق می شود و فاصله عقل و عشق، خون است. آن گاه که از نماز ظهر عاشورای مولا حسین علیه السلام صحبت می کرد، می دانست راز عاشقان نماز را. که جز با شهادت فاش نمی شود و شهادت، آخرین سجده نمازگزاران حقیقی است. گفت: «سید مظلومان در آن موقع که شمشیرهای دشمن از هر طرف از غلاف کشیده شده بود، نماز اول وقت را بجا آورد.» پرسیدم: پاداش نماز اول وقت؟ و جواب نداد و در چشمش خواندم؛ شهادت. شهادت، میراث ماندگار مولا حسین علیه السلام است و مردان مبارزه را گریزی از مرگ نیست.
آنان که به محاسنشان حنای عشق می زنند پیر نمی شوند و جوان می مانند تا به آرزوی خویش برسند و در روز حشر، در صف شهیدان محشور شوند.
آیتالله حاج سیدمحمد علی قاضی طباطبایی در سال ١٣٣١ هـ . ق در خانوادهای اصیل و روحانی در تبریز به دنیا آمد. پدر وی آیتالله حاج سیدمحمد باقر قاضی طباطبایی از علمای بنام و فقهای طـراز اول آذربایجان بود.
تحصیلات ابتدایی و علوم مقدماتی را از پدر وعموی گرامیش آیتالله سیداسدالله قاضـی طباطبایـی فرا گرفت، سپـس برای تکمیل معارف وارد حوزه علمیه تبریز (مدرسه طالبیه) شد.
وی تا سال ١٣٥٧ هـ . ق، در حوزه تبریز مشغول تحصیل بـود و بعد ازکسب فیض و بهره کامل ازمحضر علمای تبـریز برای تکمیل مبانی علمی در سطـوح عالی به قـم مشـرف شـد و از مکتب اسـاتید طـرازاول حـوزه علمیه قم استفادههای فراوانی كرد.
وی در درس فلسفه و خارج علم اصـول رهبر انقلاب شرکت جسته، علم درایه و رجال را نزد آیتالله العظمی گلپایگانی فـرا گرفت و از پیشگاه پرفیض بزرگانی چون آیتالله حجت و آیتالله صـدر، تـوشههای علمـی گرانقـدری اخذ كرد.
پـس از تکمیل سطـوح در قـم در سال ١٣٦٩ هـ . ق، به نجف اشـرف مهاجرت نمود. در مدت اقامت سه ساله در نجف، ضمـن تشرف به زیارت ائمه معصومین توانست در درس آیات عظام سیدمحسـن حکیم و کاشفالغطا و اساتیدی چـون آیتالله رشتـی، آیتالله زنجانی و آیتالله بجنوردی حضـور یافته و به درجه عالی اجتهاد نـایل شود.
در سال ١٣٧٢ هـ . ق، و در سـن ٤٢ سالگی نجف را به قصد تبریز ترک و با کولهباری سنگین از علم و ایمان و اخلاص و شور وارد آذربایجان شد، کمر خدمت به حل و فصل امور مردم بست و ضمـن امامت نماز جماعت در مسجد مقبره و مسجد شعبان به کار تحقیق و تالیف پرداخت.
مبارزات سیاسی نیز از جمله فصول زندگی آیتالله قاضی طباطبایی محسوب میشود چنانچه در فاصله سالهای ١٣٣١ ـ ١٣٤١ هـ . ق، در تبریز بزرگتریـن فعالیتهای سیاسی را جهت افشـای چهره واقعی حکـومت طاغوت انجام داد و در آبان ماه ١٣٤٢ هـ . ش، دستگیر و به پادگان زرهـی تهران منتقل و پـس از آن به مدت ٥/٢ ماه در زندان قزلقلعه زندانی شد.
پـس از وارد آوردن ضربات و لطمات روحی فراوان، وی را به سلطنتآباد تهران انتقـال دادند و درایـن مـدت وی مخفیانه به قـم جهت دیدار امام، و سپس برای زیارت حضرت ثامـن الائمه به مشهد مقدس مشرف مـیشـود. در بازگشت مدتی در تهران اقامت كرده و بدون اجازه رژیـم به طرف تبریز حرکت میکند و با استقبال باشکـوه مردم تبریز مواجه میشود.
اواخر سال ١٣٤٣ هـ . ش، پـس از دستگیریها و تبعیدها و بـازداشتهـای مكرر به عراق تبعید میشود که در ایـن مدت با امام خمینی(ره) که مدتی قبل از وی به عراق تبعید شده بود، ارتباط نزدیک پیدا میکند.
شهید قاضی پـس از یک سال و نیم اقامت اجباری در عراق به ایران مراجعه كرد تا اینکه در روز سیام آذرماه ١٣٤٧ هـ . ش، مصادف با عیـد فطر به جرم سخنرانی پـرشور و انقلابی علیه اسـراییل غاصب و انتقـاد از دستگـاه حاکم به خاطـر حمایت از صهیـونیستها دستگیر و به شـش ماه تبعید به بافت کرمان، محكوم و پـس ازآن نیز مدتی به زنجان تبعید میشود.
بعد از سپری شدن مدت تبعید در زنجان به تبریز مراجعت میكند و در کنار کارهای علمی و تدریس پرچم مبارزه را همچنان برافراشته نگاه داشته وعلیرغم کارشکنیهای ایادی حکومت و کنترلهایی که از طرف ساواک صـورت میگرفت، همچنان به تبلیغ اسلام و تبیین شخصیت امام(ره) میپردازد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از سـوی رهبر کبیر انقلاب به امامت نماز جمعه تبریز و نماینده ولی فقیه در آذربایجان منصـوب میشود تا اینكه در دهم آبان ١٣٥٨ شمسی، مصادف با عید قربان، پس از اقامه نماز عید و در راه مراجعت به منزل توسط منافقین مورد اصابت گلوله قرار میگیرد و به فیض شهادت نائل میشود.
الاجتهاد و التقلید، الفواید، خاندان عبدالوهاب، کتاب فی علم الکلام از جمله آثار به جامانده از این شهید محراب است.
------------------------------------------
بر گرفته از:سایت تبیان