زهراي مرضيّه (س) در اثبات حق و مقابله با انحراف در رهبري امت اسلامي از هيچ كوششي فروگذار نكرد و اين امر را تكليف خود ميدانست. گاهي شبها همراه علي(ع) به در خانه مهاجرين و انصار ميرفت و حمايت از ولايت و وصيّت رسول خدا(ص) را در يادها زنده ميكرد و آنان را به دفاع از حق همسرش در مسأله خلافت و حق خودش فرا ميخواند؛اگر چه چيزي جز كلام سرد و بي مهري نميشنيد!
فاطمه(س) عنايت ويژهاي به مسأله دفاع از امامت و ولايت امام علي(ع) داشت و به عنوان يك وظيفه اجتماعي در قالبهاي مختلف روي آن اهتمام و جديّت ميورزيد.در قضيّه « فدك» آن چيزي كه جوهر اصلي كارها و پيگيريهاي دخت گرامي پيامبر بود، همان دفاع از حق ولايت حضرت امير مؤمنان علي(ع) بود.صدّيقه طاهره(س) حركت و هدايت انسانها را بدون امام، سكون و ساكت ميدانست و زمامداري زيان آلود و باطل نااهلان را باعث دور ماندن مردم از مسير «صراط مستقيم» ميدانست. بدين جهت دفاع از مقام امامت را سرلوحه مسؤوليتهاي خويش قرار داده بود و با تمام توان به ارائه رهنمودهاي شايسته و مبارزه با زرمداران و زور محوران ميپرداخت. او فضائل علي(ع) را در پنج محور بنيادين گشود تا فردا و فرداها همگان با مطالعه گفتار گران بار وي پي به حقايق هستي برند و راه را از بي راهها تشخيص دهند.