پاسخ : بحث پیرامون قمه زنی و شکل های عزاداری
- گاهی این تداعی می شه که این اعمال ناشی از عشقه (که بی نفسه دور از این هم نیست)
و خب عشق به امام قابل تقلید نیست و اگر کسی در عشق به این بزرگواران بی اختیار این کار رو بکنه
از نظر شما زیباست یا زشت ؟؟؟ و اگر در خفا این کار رو بکنه یعنی در یک جا تنها که هیچ کس متوجه نشه
(که بخواد از این حرکت سوء استفاده کنه )
همونطور که ذکر شد نفس کار قمه زنی مشکلی نداره.....کلا هرکاری که به عشق و ارادت و از شدت تصور مصیبت بر اهل بیت(ع) انجام بشه ثواب کامل داره...نه اینکه فقط قمه زنی باشه.....ما هیچ حدیثی درباره قمه زنی نداریم اما سیره ائمه اطهار(ع) در نفس اینکار اشکالی نداره.....شما ببینید که حضرت امام رضا(ع) ازبس که از شدت مصیبت جدشون امام حسین(ع) گریه کردن و اشکی دیگه نداشتن با ناله میکردن و میفرمود : اشک که تمام شود باید در این مصیبت خون گریست.....و روایت هم هست که از شدت گریه دور چشمان ایشون کبود میشد......
پس نفس کار در شدت تصور مصیبت امام حسین(ع) در سیره ائمه اطهار(ع) هست.....اما خدای نکرده کاری نمیکردن که وجه دین از بین بره.....
زمانی این مسئله مثل قمه زنی یا جاری کردن رو نباید انجام داد که در دید عموم باشه و وجه دین تخریب بشه... خب اگه کسی نبینه که مشکلی نیست.........ولی خب باید کاملا مراقب دسیسه ها بود..........اما حضور در عزاداری ها و به سر و سینه زدن و تضرع کردن همه اینها رو نباید جلوشونو گرفت.....باید باشه...چرا که حفظ اسلام در گرو حفظ عاشوراست
اما لازم به ذکره که بزرگترین ثوابها برای شیعیان زمانیه که به عشق و ارادت ائمه اطهار(ع) ترک گناه کنن..........اونوقت خود این بزرگواران عجیب نظر میکنن.........
- و یکی لطمه زدن ... نظرتون راجع به لطمه زدن چیه داداش عرفان عزیز ؟؟؟
من کوچکترینم که بخوام نظر بدم عزیز...تمام آنچه که گفته شد در بحث لطمه زدن و نفس آن بود که مشکلی نداره و ثوابم داره..اما نباید لطمه ای زده که اولا دشمنان سوء استفاده کنن و ثانیا حد لطمه زدن نباید طوری باشه که آسیب شدید بخوره..در حد اینکه عزا اقامه بشه و حق عزاداری و مصیبتی که امام حسین(ع) کشیدن بشه کافیه.....گرچه آدمی خون هم بگرید جواب این همه مصیبت را نتوان دهد
- و اینکه آیا این بحث ها موجب ایجاد شبهه می شه ؟؟؟
نه اتفاقا دیدها بازتر میشه......اما به شکلی که عرض میکنم آره ایجاد میشه.....متاسفانه بعضی از شیعیان فکر میکنن که عاشورا منحصرا مربوط به همون دوره هست..تموم شد....دیگه اینکارها معنایی نداره......اما باید عرض کنم این عزیزان در بی بصیرتی طی میکنن........
امام حسین(ع) هدفشون این بود که اسلام زنده بشه....همون دینی که صدر اسلام با حاکمیت پیامبر(ص) بود...اما چون میدانست که اگه کشته نشه و شرایط به همین شکلی که یزید ایجاد کرده بود بمونه ، در آینده ای نه چندان دور، جز نام اسلام چیزی باقی نمیمونه.........خب برای این قضایا رو متوجه نسل های بعد یا افراد همون دوره کنن.....شرایط کشته شدن برای حفظ اسلام رو به شکلی عجیب ایجاد کردن.......
شما ببینید که در کربلا همه طور آدم برای شهادت بود.....واقعا تعجب میکنم که چطور اینطوریه؟ کربلا و نحوه شهادت افراد طوریه که با سلیقه همه آدمها سازگاره......مثلا یکی با شهادت حضرت علی اصغر(ع) دلش به درد میاد و انس بیشتری داره....یکی با حضرت رقیه(س) ....و.........
امام حسین(ع) با همه این سلایق مختلف و شخصیتهای مختلف تن به شهادت داد تا ذکر مصیبت آن برای همه انسانها تلنگری باشه که ای آدمی مسیرت رو عوض کن...و به راه اسلام بیا..........
امام حسین(ع) در تمامی شرایط و جو در آن زمان کاملا آگاه هستن... و میدونن که چه مسیری رو طی کنن تا دین خدا پایدار بمونه.......
زمانی که با برادرشان جناب محمدحنفیه گفتگو میکردن و ایشون امام حسین(ع) رو از رفتن منع میکردن...اما امام خودشون متوجه اوضاع بودن و میدونستن که چه میکنن! اصرار امام بر رفتن طوری بود محمد حنفیه آخرین درخواستش این بود که حداقل اهل بیت(ع) رو نبرن..... وفقط با تعدادی از افرادبه کوفه برن........اما امام(ع) با آگاهی کامل فرمود: در مکه و مدینه هستم و مردم را به راه راست میخوانم و کوفه را با شهادتم هدایت میکنم.... اما شام را چه کنم؟
این جمله یعنی اینکه مهمترین شهرها در اون زمانها همین چندتا بودن که برای رساندن پیام نهضت امام حسین(ع) به شام(پایتخت دولت امویان)نیاز بود که اهل بیت(ع) همراه امام(ع) باشن..........و اونجا ذکر مصیبت کنن.........و بگویند که چه بر سر آل رسول خدا(ص) آمده......
پس عاشورا برای شیعه هیچوقت تمام نمیشه.......هنوز هم میشه در صف یاران امام حسین(ع) با دشمنان جنگید.........اما جنگ امروز جنگ قلم و نرم هست..... در رکاب حسین(ع) زمانه...حضرت امام زمان(عج) با دشمنان با سلاح قلم و فکر و نطق به جنگ دشمنان میریم..........
و همه ما ...تک تک ما در این سنگر انجمن منجی دوازدهم در کنار هم آنقدر با دشمنان میجنگیم تا پیروز بشیم....
الا ان حزب الله هم الغلبون....آگاه باشید که همانا حزب خدا پیروز میشوند.....
لبیک یا حسین(ع)
التماس دعا
- گاهی این تداعی می شه که این اعمال ناشی از عشقه (که بی نفسه دور از این هم نیست)
و خب عشق به امام قابل تقلید نیست و اگر کسی در عشق به این بزرگواران بی اختیار این کار رو بکنه
از نظر شما زیباست یا زشت ؟؟؟ و اگر در خفا این کار رو بکنه یعنی در یک جا تنها که هیچ کس متوجه نشه
(که بخواد از این حرکت سوء استفاده کنه )
همونطور که ذکر شد نفس کار قمه زنی مشکلی نداره.....کلا هرکاری که به عشق و ارادت و از شدت تصور مصیبت بر اهل بیت(ع) انجام بشه ثواب کامل داره...نه اینکه فقط قمه زنی باشه.....ما هیچ حدیثی درباره قمه زنی نداریم اما سیره ائمه اطهار(ع) در نفس اینکار اشکالی نداره.....شما ببینید که حضرت امام رضا(ع) ازبس که از شدت مصیبت جدشون امام حسین(ع) گریه کردن و اشکی دیگه نداشتن با ناله میکردن و میفرمود : اشک که تمام شود باید در این مصیبت خون گریست.....و روایت هم هست که از شدت گریه دور چشمان ایشون کبود میشد......
پس نفس کار در شدت تصور مصیبت امام حسین(ع) در سیره ائمه اطهار(ع) هست.....اما خدای نکرده کاری نمیکردن که وجه دین از بین بره.....
زمانی این مسئله مثل قمه زنی یا جاری کردن رو نباید انجام داد که در دید عموم باشه و وجه دین تخریب بشه... خب اگه کسی نبینه که مشکلی نیست.........ولی خب باید کاملا مراقب دسیسه ها بود..........اما حضور در عزاداری ها و به سر و سینه زدن و تضرع کردن همه اینها رو نباید جلوشونو گرفت.....باید باشه...چرا که حفظ اسلام در گرو حفظ عاشوراست
اما لازم به ذکره که بزرگترین ثوابها برای شیعیان زمانیه که به عشق و ارادت ائمه اطهار(ع) ترک گناه کنن..........اونوقت خود این بزرگواران عجیب نظر میکنن.........
- و یکی لطمه زدن ... نظرتون راجع به لطمه زدن چیه داداش عرفان عزیز ؟؟؟
من کوچکترینم که بخوام نظر بدم عزیز...تمام آنچه که گفته شد در بحث لطمه زدن و نفس آن بود که مشکلی نداره و ثوابم داره..اما نباید لطمه ای زده که اولا دشمنان سوء استفاده کنن و ثانیا حد لطمه زدن نباید طوری باشه که آسیب شدید بخوره..در حد اینکه عزا اقامه بشه و حق عزاداری و مصیبتی که امام حسین(ع) کشیدن بشه کافیه.....گرچه آدمی خون هم بگرید جواب این همه مصیبت را نتوان دهد
- و اینکه آیا این بحث ها موجب ایجاد شبهه می شه ؟؟؟
نه اتفاقا دیدها بازتر میشه......اما به شکلی که عرض میکنم آره ایجاد میشه.....متاسفانه بعضی از شیعیان فکر میکنن که عاشورا منحصرا مربوط به همون دوره هست..تموم شد....دیگه اینکارها معنایی نداره......اما باید عرض کنم این عزیزان در بی بصیرتی طی میکنن........
امام حسین(ع) هدفشون این بود که اسلام زنده بشه....همون دینی که صدر اسلام با حاکمیت پیامبر(ص) بود...اما چون میدانست که اگه کشته نشه و شرایط به همین شکلی که یزید ایجاد کرده بود بمونه ، در آینده ای نه چندان دور، جز نام اسلام چیزی باقی نمیمونه.........خب برای این قضایا رو متوجه نسل های بعد یا افراد همون دوره کنن.....شرایط کشته شدن برای حفظ اسلام رو به شکلی عجیب ایجاد کردن.......
شما ببینید که در کربلا همه طور آدم برای شهادت بود.....واقعا تعجب میکنم که چطور اینطوریه؟ کربلا و نحوه شهادت افراد طوریه که با سلیقه همه آدمها سازگاره......مثلا یکی با شهادت حضرت علی اصغر(ع) دلش به درد میاد و انس بیشتری داره....یکی با حضرت رقیه(س) ....و.........
امام حسین(ع) با همه این سلایق مختلف و شخصیتهای مختلف تن به شهادت داد تا ذکر مصیبت آن برای همه انسانها تلنگری باشه که ای آدمی مسیرت رو عوض کن...و به راه اسلام بیا..........
امام حسین(ع) در تمامی شرایط و جو در آن زمان کاملا آگاه هستن... و میدونن که چه مسیری رو طی کنن تا دین خدا پایدار بمونه.......
زمانی که با برادرشان جناب محمدحنفیه گفتگو میکردن و ایشون امام حسین(ع) رو از رفتن منع میکردن...اما امام خودشون متوجه اوضاع بودن و میدونستن که چه میکنن! اصرار امام بر رفتن طوری بود محمد حنفیه آخرین درخواستش این بود که حداقل اهل بیت(ع) رو نبرن..... وفقط با تعدادی از افرادبه کوفه برن........اما امام(ع) با آگاهی کامل فرمود: در مکه و مدینه هستم و مردم را به راه راست میخوانم و کوفه را با شهادتم هدایت میکنم.... اما شام را چه کنم؟
این جمله یعنی اینکه مهمترین شهرها در اون زمانها همین چندتا بودن که برای رساندن پیام نهضت امام حسین(ع) به شام(پایتخت دولت امویان)نیاز بود که اهل بیت(ع) همراه امام(ع) باشن..........و اونجا ذکر مصیبت کنن.........و بگویند که چه بر سر آل رسول خدا(ص) آمده......
پس عاشورا برای شیعه هیچوقت تمام نمیشه.......هنوز هم میشه در صف یاران امام حسین(ع) با دشمنان جنگید.........اما جنگ امروز جنگ قلم و نرم هست..... در رکاب حسین(ع) زمانه...حضرت امام زمان(عج) با دشمنان با سلاح قلم و فکر و نطق به جنگ دشمنان میریم..........
و همه ما ...تک تک ما در این سنگر انجمن منجی دوازدهم در کنار هم آنقدر با دشمنان میجنگیم تا پیروز بشیم....
الا ان حزب الله هم الغلبون....آگاه باشید که همانا حزب خدا پیروز میشوند.....
لبیک یا حسین(ع)
التماس دعا