پاسخ :
پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمودند: به درستي كه من در ميان شما دو امانت گرانبها ميگذارم يكي كتاب خدا و ديگر عترتم و اين دو يادگار من هيچ گاه از همديگر جدا نميشوند، تاحوض (كوثر) به من برسند.
حديث ثقلين از نظر سندي، از احاديث معتبر و متواتر به شمار آمده كه علماء و محدثين بسياري از شيعه و اهل سنت، در منابع خود، آنرا، با عبارات و الفاظ گوناگوني نقل نمودهاند و بنابراين در اين روايت جاي هيچ خدشه و ترديدي باقي نميماند.[1]
مفاد حديث در بردارندة نكات مهم ذيل است:
1. امامت كه از باورها بنيادين و مسلّمات تشيع است از بعد از رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ ، به عنوان مفسِّر و مبيِّن و مؤيِّد قرآن همواره در كنار اين كتاب آسماني قرار گرفته و با عنايت به عصمت امامت، و لزوم تبيين و تفسير احكام قرآن، هيچ گاه از قرآن جدا نگشته است تا به حدي كه امامت را قرآن ناطق ناميدهاند.
2. همراهي و همگامي عترت با قرآن فقط در تفسير و تبيين آن نيست بلكه با توجه به نصوص بين قرآن و عترت مساوات و موازنه برقرار شده است بدين سان كه اين دو در تبيين احكام، برپايي قسط و عدالت در ميان مردم، سازندگيهاي معنوي و اخلاقي و ديگر امور با هم مشاركت دارند و همان گونه كه قرآن ميزان القسط[2]، موعظه[3]، عظيم[4]، منار حكمت[5]، شفيع[6]، نور[7]، عزيز[8] و ريسمان محكم[9] است، اهل بيت نيز چنين ميباشند.
بنابراين باعنايت به موازنه و مساوات عترت با قرآن، در صورت عدم بيان امور فوق توسط قرآن و يا صريح نبودن بيان قرآن، اين مهم بر عهدة اهل بيت است.
3. با عنايت به آنكه درحديث آمده است كه: قرآن و عترت هيچ گاه از هم جدا نخواهند گشت، زمان حاضر هم، حوزة وجودي، دوازدهمين امام از رهبران معصوم ـ امام مهدي (عج) ـ ميباشد. و آن حضرت هم، همراه و همگام با قرآن و در كنار قرآن است.
پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمودند: به درستي كه من در ميان شما دو امانت گرانبها ميگذارم يكي كتاب خدا و ديگر عترتم و اين دو يادگار من هيچ گاه از همديگر جدا نميشوند، تاحوض (كوثر) به من برسند.
حديث ثقلين از نظر سندي، از احاديث معتبر و متواتر به شمار آمده كه علماء و محدثين بسياري از شيعه و اهل سنت، در منابع خود، آنرا، با عبارات و الفاظ گوناگوني نقل نمودهاند و بنابراين در اين روايت جاي هيچ خدشه و ترديدي باقي نميماند.[1]
مفاد حديث در بردارندة نكات مهم ذيل است:
1. امامت كه از باورها بنيادين و مسلّمات تشيع است از بعد از رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ ، به عنوان مفسِّر و مبيِّن و مؤيِّد قرآن همواره در كنار اين كتاب آسماني قرار گرفته و با عنايت به عصمت امامت، و لزوم تبيين و تفسير احكام قرآن، هيچ گاه از قرآن جدا نگشته است تا به حدي كه امامت را قرآن ناطق ناميدهاند.
2. همراهي و همگامي عترت با قرآن فقط در تفسير و تبيين آن نيست بلكه با توجه به نصوص بين قرآن و عترت مساوات و موازنه برقرار شده است بدين سان كه اين دو در تبيين احكام، برپايي قسط و عدالت در ميان مردم، سازندگيهاي معنوي و اخلاقي و ديگر امور با هم مشاركت دارند و همان گونه كه قرآن ميزان القسط[2]، موعظه[3]، عظيم[4]، منار حكمت[5]، شفيع[6]، نور[7]، عزيز[8] و ريسمان محكم[9] است، اهل بيت نيز چنين ميباشند.
بنابراين باعنايت به موازنه و مساوات عترت با قرآن، در صورت عدم بيان امور فوق توسط قرآن و يا صريح نبودن بيان قرآن، اين مهم بر عهدة اهل بيت است.
3. با عنايت به آنكه درحديث آمده است كه: قرآن و عترت هيچ گاه از هم جدا نخواهند گشت، زمان حاضر هم، حوزة وجودي، دوازدهمين امام از رهبران معصوم ـ امام مهدي (عج) ـ ميباشد. و آن حضرت هم، همراه و همگام با قرآن و در كنار قرآن است.