مگر مولايت به تو نگفت ارباب متشاكسون تو را به نا كجا آباد مي برند؟!
آيا باز هم مي خواهي عهد شكني كني و به جاي پيروي از رب واحد دنباله رو ارباب متفرق شوي؟
ألم أعهد إليكم يا بني آدم أن لا تعبدوا الشيطان ۖ إنه لكم عدو مبين ﴿٦٠﴾ وأن اعبدوني ۚ هذا صراط مستقيم ﴿٦١ يس﴾
اين رب واحد و كلام واحد است كه امت واحد را بوجود مي آورد و اگر امت واحدي ديده نمي شود بخاطر اين است كه رب واحدي آن را رهبري نمي كند. بخاطر اين است كه اسماء نسبت داده شده به خداوند و تل انبار شده در كتب من دون ابداً از پشتوانه الهي برخوردار نيستند و ساخته و پرداخته آباء اولينمان مي باشند. و يوسف چه زيباهمه چيز را تمام مي كند و كلام حق را از ناحق جدا مي سازد:
ما تعبدون من دونه إلا أسماء سميتموها أنتم وآباؤكم ما أنزل اللـه بها من سلطان ۚإن الحكم إلا للـه ۚ أمر ألا تعبدوا إلا إياه ۚ ذلك الدين القيم ولكن أكثر الناس لا يعلمون ﴿٤٠ يوسف﴾
ولي افسوس كه در طول تاريخ همواره اكثريت انسانها بواسطه عينكهاي فرقه گرايي كه بر چشم داشته اند اين را ندانسته اند كه حكم از آن خداوند است و فقط حكم او بايد تعبد و فرمانبرداري .
*آيات با شماره ذكر شده اند تا عزيزان در صورت نياز بتوانند معني فارسي و تقريبي آنها را بيابند
صراط المستقيم يا مسيري كه مارا به مدينه فاضله اسلام مي رساند و در جرگه باشكوه مسلمانان وارد مي سازد سه تابلوي راهنمايي دارد كه خداوند آنها را نصب كرده تا ره گم نكنيم و رهنمونمان در طي مسير باشند. اما متأسفانه در مسير مستقيم فقط اين سه تابلو نيستند و تابلوهاي ديگري نيز وجود دارند كه شيطان آنها را بر مسيرهاي انحرافي خود ، كه از صراط المستقيم منشعب مي شوند، نصب كرده تا ما را گمراه كند و به مسير ضلالت ببرد. او به عزت خداوند رحمن سوگند ياد كرده آدميان را از مسير مستقيم خارج سازد :
قال فبعزتك لأغوينهم أجمعين ﴿ ص ٨٢﴾
او دقيقاً بر طريق مستقيم نشسته و دارد نشاني غلط مي دهد:
قال فبما أغويتني لأقعدن لهم صراطك المستقيم ﴿ اعراف ١٦﴾
پس بياييد تا بيشتر مواظب باشيم و به تابلو هاي شيطان توجه نكنيم كه پايانمان ضلالت و سعير خواهد بود. راه فلاحت و رستن از آتش را تنها اين سه تابلو نشان مي دهند و بس:
« اياك نحمد» و اينكه حمد فقط مخصوص خداوند است(الحمد لله)
پروردگارا تنها تو را مي ستائيم چرا كه فقط و فقط تو حميدي و درخور ستايش
« اياك نعبد»
پروردگارا تنها حكم تو را فرمانبرداري مي كنيم چرا كه يگانه معبود و اله وجود توهستي و بس.
« اياك نستعين»
پروردگارا تنها از تو ياري مي جوئيم كه تنها تو بي نياز توانايي و من دون تو هرچه هست نياز است و ناتواني.
حال اگر فقط به اين سه تابلو توجه كرديم و چشم بر روي تابلوهاي ديگر بستيم ، عاقبتمان رستگاري است و خداوند انشاء الله نعمت خود را بر ما تمام خواهد كرد و مسلمان خواهيم مرد.
نه اين مسلماني!
بلكه آن مسلماني كه رسيدن به آن آرزوي نهايي تمامي پيامبران الهي بوده است.
تعبد حكم خداوند مهمترين و بزرگترين تابلوي صراط المستقيم است و آنقدر مهم كه گستره وسيعي از آيات قرآن بدان اختصاص يافته و متأسفانه و بدبختانه يا اصلاً ديده نشده و مورد توجه قرار نگرفته و يا عينكهاي فرقه اي آن را بسيار كم رنگ نشان داده اند.
اي اصحاب فرق!
فكر نكيد كه دوگانه پرستي تنها مختص اقوام پيامبران سلف بود و در زمان حال كاربرد ندارد
عدم توجه به تابلوي اياك نستعين اگرچه انسان را مشرك مي كند و راهش را منحرف مي سازد اما اين شرك، نسبت به تعبد فرمان غير خدا شرك ضعيفتري است و آنقدر واضح است كه هركس بدون عينك فرقه گرايي، قرآن را مطالعه كند يا چند خطي برايش خوانده شود انشاء الله به راه خواهد آمد چرا كه نشانه ها و آيات آن اظهر من الشمس است.
شرك عميق و خطرناك همين تعبد حكم غير خداوند است كه همه اصحاب فرق به آن گرفتار شده اند ولي خود نمي دانند.
من در اينجا مؤكداً اعلام و ابراز مي كنم، پيروي و اطاعت از سنت و حديث هيچ اشكالي ندارد و در بسياري از موارد مي تواند رهگشا باشد اما چه سنتي و چگونه؟
آن سنت و حديثي كه مبتني بر قرآن بوده و احكام آن بما انزل الله باشد و ديگر آنكه به هيچ وجه من الوجوهي تعبدي نباشد كه در غير اينصورت چنين سنتي از منظر قرآن باطل خواهد بود. چرا كه طريقت مستقيم فقط سه تابلوي راهنمايي دارد : «اياك نحمد» ، « اياك نعبد» و « اياك نستعين»
اينكه ما مطلبي را از سنت و حديث بياوريم و فقط به اعتبار گوينده آن لازم الجرايش بدانيم و دليلش را خود همان مطلب قرار دهيم مي شود تعبد و ابداً پذيرفتني نيست مگر آنكه حكم مستقيم خداوند باشد كه در اينصورت بي چون و چرا مي بايستي اجرا شود(يعني تعبد شود) اينكه ما نبايد كلام احدي غير از خداوند را تعبد كنيم امر صريح پروردگار در كلام شريفش است و «احدي » شامل هركسي من دون الله مي شود حال مي خواهد پيامبر باشد يا كس ديگري.
توجه كنيد:
ما كان لبشر أن يؤتيه اللـه الكتاب والحكم والنبوة ثم يقول للناس كونوا عبادا لي من دون اللـه ولكن كونوا ربانيين بما كنتم تعلمون الكتاب وبما كنتم تدرسون ﴿ آل عمران ٧٩﴾
بنا بر آيه فوق هيچ پيامبر و بشري را نسزد كه به عبادالله حكم كند ( باوجود ما انزل الله) فرمان او را تعبد كنند كه در اينصورت خود را اله قرار داده و مردمان را بنده خويشتن ساخته است و مسلماً هيچ پيامبري از ميان انبياءالهي چنين كاري نكرده است.
بطوري كه تلويحاً گفته شد منابع و مراجع اصلي شرك از تحميد غير خدا حاصل مي شود و شيطان بدينوسيله آدميان را بزرگ مي كند و به رده خدايي مي رساند آنگاه حنجره آنها را قرض گرفته و احكام خود را صادر مي كند و يا ايشان رابه الهي براي مردمان نادان و كم ظرفيت مبدل مي سازد.
خداوند براي اجتناب از اين ترفند شيطاني و درمان اين بيماري خطرناك نسخه اي دارد كه اگر به آن عمل شود تا حد زيادي بهبودي حاصل خواهد شد:
تلك أمة قد خلت ۖ لها ما كسبت ولكم ما كسبتم ۖ ولا تسألون عما كانوا يعملون ﴿ بقره ١٣٤ ﴾
تلك أمة قد خلت ۖ لها ما كسبت ولكم ما كسبتم ۖ ولا تسألون عما كانوا يعملون ﴿ بقره ١٤١﴾
اين دو آيه در سوره بقره امده اند و به فاصله هفت آيه از يكديگر قرار گرفته و عين هم مي باشند
انگار خداوند براي تأكيد هرچه بيشتر دو بار به آن اشاره كرده است. خيلي ساده مي گويد اينان (پيامبران) امتي بودند كه رفتند و هرچه كردند براي خود كردند و شما نيز هرچه كنيد براي خود مي كنيد و از آنچه آنها مي كردند باز خواست نخواهيد شد.
بنا براين در طريقت دين بايد مردگان و اهل قبور را به خودشان واگذاشت چرا كه آنها هيچ گونه دخل و تصرفي در زندگي ما ندارند و پرداختن به آنها جز تفرقه و جدايش و جنگها و مجادلات فرقه اي ، ارمغاني ديگر نخواهد داشت.
اتبعوا ما أنزل إليكم من ربكم ولا تتبعوا من دونه أولياء ۗ قليلا ما تذكرون
آيه فوق در واقع سرفصل سوره اعراف مي باشد و خداوند سبحان قسمت اعظم اين سوره را به توضيح همين آيه اختصاص داده است.
خيلي مهم است!
ماقبل اين آيه به كتابي اشاره مي كند كه بر پيامبر نازل شده تا مؤمنان را بواسطه آن انذار كند و ذكري براي ايشان باشد و سپس خيلي واضح و روشن از مؤمنين مي خواهد تا آنچه را او نازل كرده(يعني كتاب قرآن) را پيروي كنند و از پيروي اولياء ديگر بپرهيزند هرچند قليلي متذكر مي شوند.
ما در سوره حمد تعهد كرديم به تابلوهاي راهنمايي پروردگار توجه كنيم( الحمد لله يا «اياك نحمد» ، «اياك نعبد» و « اياك نستعين») و در عوض از او خواستيم تا هدايتمان كند و نعمتش را بر ما تمام گرداند (يعني مسلمان شويم) و پروردگار در ابتداي سوره بقره و در پاسخ به تقاضاي ما كتاب قرآن را بعنوان هدايتگر ما معرفي كرد و از آنجا دارد بطور پيوسته به اين مضمون اشاره مي كند تا به آيه فوق مي رسد.
اگر به آيات انتهايي سوره انعام كه قبل از آيه مورد بحث مي باشند توجه كنيد مي بينيد باز هم صحبت پيروي از اين كتاب و اين صراط مستقيم و عدم توجه به كتب و سبل ديگر است:
وأن هذا صراطي مستقيما فاتبعوه ۖ ولا تتبعوا السبل فتفرق بكم عن سبيله ۚ ذلكم وصاكم به لعلكم تتقون ﴿153- انعام﴾
عجيب است!
ما از خداوند تقاضاي ( اهدنا الصراط المستقيم) كرده ايم و حالا او دارد مي گويد اين قرآن صراط مستقيم من است و از آن تبعيت كنيد و از تبعيت راههاي ديگر( كتب ديگر) كه از راه خداوند متفرقمان مي كنند بپرهيزيم و اكثريت باز هم به سراغ بحار الانوار و صحاح سته مي روند!
حالا تقصير دارد بگوي : «قليلا ما تذكرون » ؟!
وهذا كتاب أنزلناه مبارك فاتبعوه واتقوا لعلكم ترحمون ﴿انعام - ١٥٥﴾
ببين چقدر پشت سرهم دارد تكرار مي كند! تو باز هم برو سراغ احكام اولياء كه در صحاح سته ، بحار الانوار و امثال آنها انباشته شده اند تا هرچه بيشتر از يكديگر متفرق شويم و به جان هم بيفتيم .
حالا تقصير دارد بگويد اكثر انسانها از حيوانات گمراه ترند؟!
شما را به خدا آيات قبل از اين دو آيه را در سوره انعام بخوانيد تا ببينيد آن انسانهاي جاهل و از حيوان گمراهتر به تبع آثار بجاي مانده از آباء اولينشان چه غلطهايي مي كردند و آنها را به الله نسبت مي دادند.
شمارا به خدا آيات پس از آيه سوره اعراف را بخوانيد تا ببينيد اقوام پيامبران به چه دليل از آنها پيروي نمي كردند.
مگر پيامبرانشان چه مي گفتند كه به مزاجشان خوش نمي آمد؟
اصلاً مگر پيامبران الهي از خود حرفي براي گفتن داشته اند؟
اگر حرفي داشته اند فقط و فقط همين يك جمله بوده و بس « اعبدوا اللـه ما لكم من إله غيره»
نوح و ابراهيم و موسي و محمد و همه پيامبران گفتند فقط خدا را تعبد كنيد كه جز او خدايي نيست اما اصحاب فرق براي اينكه اشتباه بودن فرمان پيامبران را ثابت كنند هزاران خدا از دل صحاح سته و بحار الانوار و غيره بيرون آوردند.
خداوند نوح را به سوي قومش روانه كرد و او گفت: لقد أرسلنا نوحا إلى قومه فقال يا قوم اعبدوا اللـه ما لكم من إله غيره إني أخاف عليكم عذاب يوم عظيم ﴿٥٩ اعراف﴾ و آنها نوح را تكذيب كردند و انگ گمراهي به او زدند
قال الملأ من قومه إنا لنراك في ضلال مبين ﴿٦٠ اعراف﴾
و بعد هود را فرستاد او نيز گفت:
وإلى عاد أخاهم هودا ۗ قال يا قوم اعبدوا اللـه ما لكم من إله غيره ۚأفلا تتقون ﴿٦٥ اعراف﴾
قال الملأ الذين كفروا من قومه إنا لنراك في سفاهة وإنا لنظنك من الكاذبين ﴿٦٦ اعراف﴾
و نيز گفتندآيا از ما مي خواهي تا فقط خدا را فرمانبرداري كنيم و چيزي را كه پدرانمان تعبد مي كردند رها نماييم.
قالوا أجئتنا لنعبد اللـه وحده ونذر ما كان يعبد آباؤنا ۖ فأتنا بما تعدنا إن كنت من الصادقين ﴿٧٠ اعراف﴾
اي كساني كه پيروي از آباء اولينتان را با پيروي از دين خدا اشتباه گرفته ايد !
باز هم باور نمي كنيد كه با تعبدد صحاح سته و بحار الانوار و امثال آنها از تعبد خداي وحده عدول كرده ايد و پا در عرصه خطرناك شرك و دوگانه پرستي نهاده ايد ؟!
ولي افسوس كه خود اين را نمي دانيد و تصور مي كنيد بسيار ره يافته ايد. شما را به خدا برگرديد كه « إن الشرك لظلم عظيم»
