پرسش : آیا با وجود علل طبیعى اعتقاد به وجود خدا امکان پذیر است؟
ایرادى که در کلمات بعضى از مادّى ها دیده مى شود این است که با اعتراف به علل و قوانین طبیعى، نمى توان به موجودى فوق آن علل و قوانین به نام خدا معتقد بود؛ زیرا یا باید علل و قوانین طبیعى تاثیر کند و یا قدرت فوق آن، و چون ما مى بینیم که علل و قوانین طبیعى، به تمام معنا موثّرند و تمامى حوادث و موجودات عالم، محکوم قوانین و علل طبیعى بدون تغییرى هستند، دیگر جایى براى آن قدرت فوق طبیعت باقى نمى ماند.
خلاصه اینکه موثّر دانستن علل طبیعى با اعتقاد به قدرتى فوق آن که قابل رویت نیست، صحیح نمى باشد. براى توضیح بیشتر به چند جمله از کلمات آنها اشاره مى کنیم.
1. «هود سن تتل» مى گوید:
«هر چه در عالم هستى است، از ذرّات پراکنده در فضا گرفته تا عقل انسان، همه محکوم قوانین بدون تغییرى هستند، بنابراین آفریدگارى در جهان نیست».(1)