اصل 90 به 10 چیست؟
اصلآ چی هست این ۹۰ به ۱۰؟
این اصل میگه ۱۰ درصد زندگی خارج از كنترل ولی ۹۰ درصد آن تحت كنترل ما است و خوب یا بد بودن آن به عكس العمل ما مربوط میشود. تاخیر ساعت پرواز هواپیما ، خراب شدن ماشین یا فوت یكی نزدیكان مان دست ما نیست ، ما روی این ۱۰ درصد كنترلی نداریم ولی ۹۰ درصد باقی متفاوت است! ما میتونیم تصمیم بگیریم كه چطوری باشه. چطوری؟ با عكس العملهامون.
نگذارید مردم روی زندگی شما تاثیر منفی بگذارند ، هنز عكس العمل میتواند بدترین شرایط را به بهترین شرایط تبدیل كند. بگذارید یك مثال بزنم:سر میز صبحانه نشسته اید كه یكدفعه دست دختر كوچك تان به لیوان چای میخوره و همش میریزه روی لباس شما. چیزی كه اتفاق افتاده ابدآ تحت كنترل شما نبوده.
اما كاری كه شما بعد از افتادن این اتفاق میكنید همه چیز را مشخص میكند!شما قاطی میكنید! با عصبانیت سر دخترتان داد میزنید. او شروع به گریه كردن میكند. حالا با خشم همسرتان را به خاطر گذاشتن لیوان چای روی لبه میز دعوا میكنید و با عجله میروید بالا و لباس تان را عوض میكنید و بر میگردید پایین. اما میبینید دخترتان به خاطر گریه كردن نتوانسته صبحانه اش را تمام كند و برای مدرسه رفتن آماده شود. سرویس دخترتان میرود!
همسرتان باید سریع برود سر كار ، شما ماشین را بر میدارید تا دخترتان را به مدرسه برسانید. چون عجله دارید جایی كه باید با سرعت ۶۰ كیلومتر در ساعت حركت كنید با سرعت ۹۰ رانندگی میكنید. شما بعد از هدر دادن ۳۵ هزار تومان برای جریمه سرعت غیرمجاز با ۱۵ دقیقه تاخیر به مدرسه میرسید. دخترتان با عجله بدون خداحافظی به طرف در میدود.
با نیم ساعت تاخیر میرسید به محل كارتان اما میبینید كیف تان را فراموش كرده اید! روز شما به گند كشیده شده! و همینطور بیشتر به گند كشیده میشود!بالاخره با خستگی بر میگردید خانه و بدیهی است كه جو خانه مثل هر روز نیست و همسر و دخترتان از شما دلخور هستند و هر سه تای تان روز بدی داشته اید.
چرا؟ به خاطر عكس العمل شما هنگام صبحانه خوردن.
چرا شما روز افتضاحی داشتید؟
الف) تقصیر چای بود؟
ب) تقصیر دختر تان بود؟
پ) تقصیر پلیس بود؟
ت) تقصیر خودتان بود؟
جواب قطعآ «ت» است. ریختن چای تقصیر شما نبود اما عكس العمل شما به ریختن چای تنها در همان پنج ثانیه روز شما رو خراب كرد.
اصلآ چی هست این ۹۰ به ۱۰؟
این اصل میگه ۱۰ درصد زندگی خارج از كنترل ولی ۹۰ درصد آن تحت كنترل ما است و خوب یا بد بودن آن به عكس العمل ما مربوط میشود. تاخیر ساعت پرواز هواپیما ، خراب شدن ماشین یا فوت یكی نزدیكان مان دست ما نیست ، ما روی این ۱۰ درصد كنترلی نداریم ولی ۹۰ درصد باقی متفاوت است! ما میتونیم تصمیم بگیریم كه چطوری باشه. چطوری؟ با عكس العملهامون.
نگذارید مردم روی زندگی شما تاثیر منفی بگذارند ، هنز عكس العمل میتواند بدترین شرایط را به بهترین شرایط تبدیل كند. بگذارید یك مثال بزنم:سر میز صبحانه نشسته اید كه یكدفعه دست دختر كوچك تان به لیوان چای میخوره و همش میریزه روی لباس شما. چیزی كه اتفاق افتاده ابدآ تحت كنترل شما نبوده.
اما كاری كه شما بعد از افتادن این اتفاق میكنید همه چیز را مشخص میكند!شما قاطی میكنید! با عصبانیت سر دخترتان داد میزنید. او شروع به گریه كردن میكند. حالا با خشم همسرتان را به خاطر گذاشتن لیوان چای روی لبه میز دعوا میكنید و با عجله میروید بالا و لباس تان را عوض میكنید و بر میگردید پایین. اما میبینید دخترتان به خاطر گریه كردن نتوانسته صبحانه اش را تمام كند و برای مدرسه رفتن آماده شود. سرویس دخترتان میرود!
همسرتان باید سریع برود سر كار ، شما ماشین را بر میدارید تا دخترتان را به مدرسه برسانید. چون عجله دارید جایی كه باید با سرعت ۶۰ كیلومتر در ساعت حركت كنید با سرعت ۹۰ رانندگی میكنید. شما بعد از هدر دادن ۳۵ هزار تومان برای جریمه سرعت غیرمجاز با ۱۵ دقیقه تاخیر به مدرسه میرسید. دخترتان با عجله بدون خداحافظی به طرف در میدود.
با نیم ساعت تاخیر میرسید به محل كارتان اما میبینید كیف تان را فراموش كرده اید! روز شما به گند كشیده شده! و همینطور بیشتر به گند كشیده میشود!بالاخره با خستگی بر میگردید خانه و بدیهی است كه جو خانه مثل هر روز نیست و همسر و دخترتان از شما دلخور هستند و هر سه تای تان روز بدی داشته اید.
چرا؟ به خاطر عكس العمل شما هنگام صبحانه خوردن.
چرا شما روز افتضاحی داشتید؟
الف) تقصیر چای بود؟
ب) تقصیر دختر تان بود؟
پ) تقصیر پلیس بود؟
ت) تقصیر خودتان بود؟
جواب قطعآ «ت» است. ریختن چای تقصیر شما نبود اما عكس العمل شما به ریختن چای تنها در همان پنج ثانیه روز شما رو خراب كرد.
آخرین ویرایش: