***
نـــازنـــیـــنـــا مـــا بـــه نـــاز تـــو جــوانــی داده ایــم
دیــگــر اکــنــون بــا جــوانــان نــازکــن بـا مـا چـرا
***
نــشــود رام ســر زلــف دل آرامــم دل
ای دل از کــف نــدهــی دامــن آرامـیـهـا
***
نـگـویـم جـمـله با من باش و ترک کامکاران کن
چو هم شاهی و هم درویش گاه آنجاو گاه اینجا
***
نه من به سیلی خود سرخ میکنم رخ و بس
بــه بـزم مـا رخـی از بـاده ارغـوانـی نـیـسـت
***
نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل نه هجرانت
کـه جـانـم در جـوانـی سـوخت ای جانم به قربانت
***
نـه بـلـای جـان عـاشـق شـب هـجـرتـسـت تـنـهـا
کـــه وصـــال هــم بــلــای شــب انــتــظــار دارد
***
نـوای مـرغ حزینی چو من چه خواهد بود
کــه بـلـبـلـان تـو در هـر چـمـن هـزارانـنـد
***
نـوجـوانـان وطـن بـسـتـر بـه خـاک و خـون گـرفـتـند
تــا کــه در بــر شــاهــد آزادی و قــانــون گــرفـتـنـد
***
نــکــهــت بــاغ گــل و نــزهــت نــارنــجـسـتـان
از نــســیــمــم بــنــوازنــد مــشــام ای شـیـراز
***