مسخره کردن دو قسم است:
الف) مسخره از نظر گفتار، مثل این که کفار به مسلمان ها می گفتند این قیامتی که می گویید چه موقع است؟ اگر راست می گویند چرا نمی آید؟
ب) مسخره کردن عملی، یعنی با عمل خود همه چیز را به مسخره بگیرد و این به مراتب بدتر از مسخره زبانی است.
«یا حَسْرَه عَلَی العِبادِ ما یَأتیهِمْ مِنْ رَسُولٍ الّا کانُوا بِهِ یَسْتَهْزؤنَ»پیامبر می آید با کتابی آسمانی چون قرآن و بیست و سه سال زحمت می کشد، ائمه طاهرینعلیه السلام می آیند و این همه خون جگر می خورند. آن وقت این آقا می گوید من شیعه ام اما وقتی که حساب کارش را می کنید، می بینید همه را به مسخره گرفته. فقط از نظر لفظ و ادعا شیعه است. اما در عمل ربا می خورد. گران فروشی می کند. احتکار می کند و مردم را در تنگنا می گذارد که بدبینی به اسلام و انقلاب درست کند. نماز نمی خواند، یا بد می خواند. روزه نمی گیرد، یا اگر بگیرد روزه ای دست و پا شکسته! وقتی به گناه می رسد یک آدم لاابالی است و ... بعد هم می گوید من شیعه ام.
مشهور است به یک نفر گفتند: نماز می خوانی؟!
گفت: طاقت نماز خواندن ندارم، اما مسلمانم!
روزه می گیری؟!
گفت: طاقت روزه گرفتن ندارم، اما مسلمانم!
- دزدی می کنی؟!
گفت: این که فراوان، اما مسلمانم!
- یاغی گری چطور؟!
فراوان، اما مسلمان هم هستم!
خیر، این نه تنها مسلمانی نیست بلکه مسخره کردن اسلام است، این همان مسخره کردن عملی است. آن یکی با زبانش می گفت که قیامتی در کار نیست و این یکی با عملش دین را مسخره می کند.