جریان این سنت و تحقق آن مشیت در جهان، مستلزم فراهم آمدن شرایط و اوضاع و احوال مناسب و متناسبی است که فرج امام زمان(عج) خواهد بود.
مقدمه
تربیت زمینهساز عصر ظهور به مثابۀ بازپروری تمامی استعدادها و خلاقیتهای افراد و جوامعی است که با اعتقاد کامل، اشتیاق فراوان، به طور هدفمند و با بصیرت کافی منتظر ظهور کاملترین انسان و برجستهترین پیشوای جهان در دورۀ آخرالزمان هستند. آخرالزمان نیز به دورهای اطلاق میشود که بشر، پس از قرنهای متمادی و طولانی، تجربههای لازم را برای کمالیافتگی و سعادتمندی کسب کرده و شایستگی خود را از همۀ زوایا و جنبهها برای درک حضور و ولایت و زعامت آخرین پیشوای انسان و جهان که صاحب عصر است و امام زمان، احراز داشته باشد.
اسلام عزیز به دورانی میاندیشد که شأنیت و شخصیت تربیت یافتگانش آنقدر بالا رود که لایق ظهور و شایستۀ همراهی و همگامی و خدمت به جوامع بشری در مقیاس جهانی باشند؛ رویدادی که تا آن زمان دنیا نمونهاش را به خود ندیده است.
در عصر ظهور، بناست از میان آحاد و جوامع انسانی، شیعیان _ آن هم خواصی از شیعیان _ همراه حضرت هدی(عج) و در دولت ایشان فرمانروایان روی زمین و عالیرتبگان جهان باشند. بزرگی، بزرگواری، توانمندی، استعداد، شایستگی و خلاقیت، هر یک از این خواص با داشتههای چهل نفر برابری میکند.
از آن گذشته، چنانکه از فرمایش امیرالمؤمنین علی(ع) برمیآید، بناست جوانان تربیت یافته، پرهیزکار، برومند، از جان گذشته و پاکباختۀ امت اسلام با قوت تمام مسئولیت یاریرسانی به امام زمان(عج) و همراهی با ایشان را بر عهده گیرند تا به پشتیبانی آن جوانان، حضرت قیام فرماید. بر این اساس، سالخوردگان در جمع یاران حضرت مهدی آنقدر اندکند که به تعبیر روایات همچون سرمه در چشم میمانند و نمک در توشه و طعام.
از همین بیان توصیفی و این گزارش روایی به دست میآید که شاخصهای تربیت انسانها برای عصر ظهور چقدر باید ظریف، لطیف، راهگشا و مؤثر باشند، به گونهای که تربیت یافتگان بتوانند از عهدۀ مسئولیتها و رشادتهای مورد نیاز آن عصر به خوبی برآیند و گام به گام با صاحب و سالار زمان و جهان همراهی کنند. تربیت زمینهساز باید به مثابۀ تربیت یک نفر برابر چهل نفر باشد تا غرض الهی از ظهور حاصل گردد و منویات خداوندی تحقق یابد. چنین تربیتی دارای اصول و الزاماتی است که بدون در نظر گرفتن آنها نتیجۀ شایستهای حاصل نخواهد گشت.
انجام رسالت خطیر تربیت زمینهساز بیش از همه مستلزم همت متعالی مربیان و متربیانی است که لحظه به لحظه خود را در انتظار و اشتیاق ظهور میبینند و درنگ و تسویف را در امر آمادهسازی خویش برای ظهور جایز نمیشمرند. هرچند اینان به شمارش اندکند، اما به قابلیتها فراوانند و کارهای بسیار مهم از آنان سر میزند.
برای شکوه و عظمت اینان همین بس که با تمام وجود بناست در خدمت پیشوایی باشند که خود محور و قطب عالم است و تحققبخش آمال و آرمانهای پیامبران الهی و اوصیای ربانی آنان خواهد بود؛ همو که با ظهور و حضور نورانی و نویدبخش خود، انسانها و جهان را به فرجام شیرینشان رهنمون خواهد شد. این نتیجۀ استقرار دولت کریمۀ اهلالبیت(ع) است که هرگاه خداوند اراده فرماید و مشیتش بدان تعلق گیرد، آن دولت را ظاهر خواهد ساخت.
منظور از اصول و الزامات در این مقال، بایدهایی مستند به واقعیات و حقایق مرتبط با عصر ظهور و سازگار با روح حاکم بر آن عصر درخشان الهی است. واقعیات و حقایق مزبور منشأ انتزاع و استنباط و صدور و انشای اصول و الزامات تربیتی متناسب با آن هنگامۀ عظیم به شمار میروند.
به عبارتی، اصول و الزامات تربیت زمینهساز در این نوشتار سلسلهای از بایدهای برجستۀ اخلاقی _ رفتاری و فرهنگی _ ارزشی است که در روند تربیت زمینهساز از نقش بسیار برجستهای برخوردارند. اماممحوری، عدالتمنشی، نجاتاندیشی، سعادتطلبی، کمالانگاری، تحولمداری، عاشوراگرایی و… از جمله اصول و الزاماتی هستند که مربیان این عرصه در گام نخست پیش از هر کس و پیش از هر اندیشه و اقدامی باید به آنها اذعان کنند تا بتوانند فراگیران را به تناسب و اقتضای آنها تربیت کنند.
مقدمه
تربیت زمینهساز عصر ظهور به مثابۀ بازپروری تمامی استعدادها و خلاقیتهای افراد و جوامعی است که با اعتقاد کامل، اشتیاق فراوان، به طور هدفمند و با بصیرت کافی منتظر ظهور کاملترین انسان و برجستهترین پیشوای جهان در دورۀ آخرالزمان هستند. آخرالزمان نیز به دورهای اطلاق میشود که بشر، پس از قرنهای متمادی و طولانی، تجربههای لازم را برای کمالیافتگی و سعادتمندی کسب کرده و شایستگی خود را از همۀ زوایا و جنبهها برای درک حضور و ولایت و زعامت آخرین پیشوای انسان و جهان که صاحب عصر است و امام زمان، احراز داشته باشد.
اسلام عزیز به دورانی میاندیشد که شأنیت و شخصیت تربیت یافتگانش آنقدر بالا رود که لایق ظهور و شایستۀ همراهی و همگامی و خدمت به جوامع بشری در مقیاس جهانی باشند؛ رویدادی که تا آن زمان دنیا نمونهاش را به خود ندیده است.
در عصر ظهور، بناست از میان آحاد و جوامع انسانی، شیعیان _ آن هم خواصی از شیعیان _ همراه حضرت هدی(عج) و در دولت ایشان فرمانروایان روی زمین و عالیرتبگان جهان باشند. بزرگی، بزرگواری، توانمندی، استعداد، شایستگی و خلاقیت، هر یک از این خواص با داشتههای چهل نفر برابری میکند.
از آن گذشته، چنانکه از فرمایش امیرالمؤمنین علی(ع) برمیآید، بناست جوانان تربیت یافته، پرهیزکار، برومند، از جان گذشته و پاکباختۀ امت اسلام با قوت تمام مسئولیت یاریرسانی به امام زمان(عج) و همراهی با ایشان را بر عهده گیرند تا به پشتیبانی آن جوانان، حضرت قیام فرماید. بر این اساس، سالخوردگان در جمع یاران حضرت مهدی آنقدر اندکند که به تعبیر روایات همچون سرمه در چشم میمانند و نمک در توشه و طعام.
از همین بیان توصیفی و این گزارش روایی به دست میآید که شاخصهای تربیت انسانها برای عصر ظهور چقدر باید ظریف، لطیف، راهگشا و مؤثر باشند، به گونهای که تربیت یافتگان بتوانند از عهدۀ مسئولیتها و رشادتهای مورد نیاز آن عصر به خوبی برآیند و گام به گام با صاحب و سالار زمان و جهان همراهی کنند. تربیت زمینهساز باید به مثابۀ تربیت یک نفر برابر چهل نفر باشد تا غرض الهی از ظهور حاصل گردد و منویات خداوندی تحقق یابد. چنین تربیتی دارای اصول و الزاماتی است که بدون در نظر گرفتن آنها نتیجۀ شایستهای حاصل نخواهد گشت.
انجام رسالت خطیر تربیت زمینهساز بیش از همه مستلزم همت متعالی مربیان و متربیانی است که لحظه به لحظه خود را در انتظار و اشتیاق ظهور میبینند و درنگ و تسویف را در امر آمادهسازی خویش برای ظهور جایز نمیشمرند. هرچند اینان به شمارش اندکند، اما به قابلیتها فراوانند و کارهای بسیار مهم از آنان سر میزند.
برای شکوه و عظمت اینان همین بس که با تمام وجود بناست در خدمت پیشوایی باشند که خود محور و قطب عالم است و تحققبخش آمال و آرمانهای پیامبران الهی و اوصیای ربانی آنان خواهد بود؛ همو که با ظهور و حضور نورانی و نویدبخش خود، انسانها و جهان را به فرجام شیرینشان رهنمون خواهد شد. این نتیجۀ استقرار دولت کریمۀ اهلالبیت(ع) است که هرگاه خداوند اراده فرماید و مشیتش بدان تعلق گیرد، آن دولت را ظاهر خواهد ساخت.
منظور از اصول و الزامات در این مقال، بایدهایی مستند به واقعیات و حقایق مرتبط با عصر ظهور و سازگار با روح حاکم بر آن عصر درخشان الهی است. واقعیات و حقایق مزبور منشأ انتزاع و استنباط و صدور و انشای اصول و الزامات تربیتی متناسب با آن هنگامۀ عظیم به شمار میروند.
به عبارتی، اصول و الزامات تربیت زمینهساز در این نوشتار سلسلهای از بایدهای برجستۀ اخلاقی _ رفتاری و فرهنگی _ ارزشی است که در روند تربیت زمینهساز از نقش بسیار برجستهای برخوردارند. اماممحوری، عدالتمنشی، نجاتاندیشی، سعادتطلبی، کمالانگاری، تحولمداری، عاشوراگرایی و… از جمله اصول و الزاماتی هستند که مربیان این عرصه در گام نخست پیش از هر کس و پیش از هر اندیشه و اقدامی باید به آنها اذعان کنند تا بتوانند فراگیران را به تناسب و اقتضای آنها تربیت کنند.