معبد سلیمان نهایتاً در سال 586 قبل از میلاد توسط سپاه بخت النصر به همراه شهر اورشلیم ویران شد. اين معبد فقط 424 سال دوام داشت و بني‌اسرائيل در اين مدت، باطن دين را رها نموده به ظاهر آن بسنده می‌کردند و به معبد سليمان مفاخرت مي‌کردند.
خداوند حکیم در اين ايام در ميان يهوديان ساكن سامره (شومرون) كه آشكارا بت مي‌پرستيدند حضرت ايليا (الياس) و شاگردش اليَسَع را برانگيخت، و در ميان يهوديان اورشليم نيز اشعياء و ارمياء و حزقيال را. ليكن يهود به اين انبياء گوش نگرفتند و حضرت اشعياء(ع) را با اره دو پاره كردند[4] و ارمياء نبي را مضروب و محبوس نمودند (ارمياء 20/ 1 و 2). آنها در پاسخ موعظات انبياء به ايشان مي‌گفتند كه ما اسبان تيزرو مهيا كرده‌ايم كه با آنها خواهيم گريخت. ليكن خداوند به واسطه اشعياء(ع) بديشان فرمود كه عقوبت خدا ناگهاني خواهد آمد؛ مثل فرو ريختن ديوار بر اثر شكافي كه در آن رخ نموده باشد (اشعياء 30/ 12 تا 17). و خداوند بخت‌النصر پادشاه بابل را بر آنها مسلط كرد و او فردي خونريز بود، و بر زبان ارمياء نبي(ع) حتي نام او را پيش‌تر اعلام نمود:
خداوند مي‌گويد مرا اطاعت ننموديد بلكه خشم مرا به اعمال دست‌هاي خويش براي بلاي خود به هيجان آورديد. بنابراين يهوه صَبايوت [خداوند سپاهان] چنين مي‌گويد: چونكه كلام مرا نشنيدند خداوند مي‌گويد اينك من فرستاده تماميِ قبايل شمال را با بنده خود نَبوكَد نَصَّر پادشاه بابل گرفته ايشان را به اين زمين و بر ساكنانش و بر همه امّت‌هايي كه به اطراف آن مي‌باشند خواهم آورد و آنها را بِالكل هلاك كرده، دهشت و مسخره و خرابيِ ابدي خواهم ساخت. و از ميان ايشان آواز شادماني و آواز خوشي و صداي داماد و صداي عروس و صداي آسيا و روشنايي چراغ را نابود خواهم گردانيد. و تمامي اين زمين خراب و ويران خواهد شد و اين قوم‌ها هفتاد سال پادشاه[هاي] بابل را بندگي خواهند نمود. و خداوند مي‌گويد كه بعد از انقضاي هفتاد سال من بر پادشاه بابل و بر آن امّت و بر زمين كلدانيان عقوبت گناه ايشان را خواهم رسانيد. (ارمياء 25/ 7 تا 12)
من جهان و انسان و حيوانات را كه بر روي زمينند به قوت عظيم و بازوي افراشته خود آفريدم و آن را به هر كه در نظر من پسند آمد بخشيدم. و الان من تماميِ اين زمين‌ها را به دست بنده خود نبوكد نَصَّر پادشاه بابل دادم و نيز حيوانات صحرا را به او بخشيدم تا او را بندگي نمايند. و تماميِ امت‌ها او را و پسرش و پسر پسرش را خدمت خواهند نمود تا وقتي كه نوبت زمين او نيز برسد. (ارمياء 27/ 5 تا 7)
در سال 586 قبل از ميلاد، بخت‌النصر پادشاه بابل از پي هواي نفس خود با سپاهيان بسيار بر اورشليم تاخت و شهر را نابود كرده، معبد سلیمان را به آتش كشيد. سپاه بابل اكثر یهودیان را كشت و تنها چهل هزار نفر را زنده نگاه داشت که آنها را به اسيری گرفته، به جهت غلامي و كنيزي با خود به بابل بردند.
وقتی خداوند معبد با عظمت سلیمان را به دشمنان این قوم واگذار کرد تعبیرش آن بود که دیگر عبادت یهودیان را نمی‌خواهد. این، سخن خداوند است که به توسط یکی از انبیاء بیان شده است.
