فرازهایی از دعای پنجم:
...خدایا ما را به لطف بخشش خود،از بخشش بخشندگان بی نیاز گردان و با پیوند خویش مار را از هراس پیوند گسستن دیگران دور ساز،تا با وجود بخشش تو از دیگران چشم بخشش نداشته باشیم،و با وجود احسان تو از تنگ چشمی ایشان به هراس نیاییم.
...خدایا،بر محمد و خاندانش درود فرست و کارها را چنان تدبیر کن که به سود ما باشد،نه زیان ما....
...خدایا،هر کس که تو یاورش باشی،یاری نکردن دیگران زیانش ندهد،و هر کس که تو عطایش بخشی،تنگ چشمی دیگران از او نکاهد،و هر کس هدایتش به دست تو باشد،فریب گمراهان پای او را نلغزاند.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مارا به عزت خویش از گزند بندگانت در امان دار،و با بخشش خود،از غیرت خودت بی نیاز گردان،و در پرتو ی هدایت خویش،ما را به راه حق انداز.....