مرا به خانه زهرای مهربان ببرید
به خاک بوسی آن قبر بینشان ببرید
اگر نشانی شهر مدینه را بلدید
کبوتر دل ما را به آشیان ببرید
کجاست، آن درِ آتش گرفته، تا که مرا
برای جامه دریدن به سوی آن ببرید
مرا اگر شدم از دست برنگردانید
به روی دست بگیرید و بیامان ببرید
کجاست آن جگر شَرحه شَرحه، تا که مرا
کنار سنگ مزارش کشان کشان ببرید
نه اشتیاق به گل دارم و نه میل بهار
مرا به غربت آن هیجده خزان ببرید
کسی صدای مرا در زمین نمیشنود
فرشته ها، سخنم را به آسمان ببرید
(افشین علا)