سلام به همگی.
اینجا می خوایم در مورد آیه 18 سوره مبارکه نمل صحبت کنیم. البته با دید علمی.
خداوند در سوره نمل آیه 18 می فرماید: حَتَّى إِذَا أَتَوْا عَلَى وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ یَا أَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا یَحْطِمَنَّكُمْ سُلَیْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ؛
"تا چون به دره مورچه ها رسیدند، مورچه ای گفت: ای مورچه ها به لانه هایتان وارد شوید، مبادا سلیمان و لشگرش پایمالتان كنند و خود آگاه نباشند."
"تا چون به دره مورچه ها رسیدند، مورچه ای گفت: ای مورچه ها به لانه هایتان وارد شوید، مبادا سلیمان و لشگرش پایمالتان كنند و خود آگاه نباشند."
حالا به بررسی این آیه می پردازیم:
اول از همه: "ای مورچه ها" !
اصلا مگه مورچه می تونه حرف بزنه که بگه ای مورچه ها؟ باید به این توجه کنیم که موجودات دیگه راه های خاصی برای برقراری ارتباط با هم دارن. پس اول باید ببینم مورچه ها چطور با هم ارتباط برقرار می کنن؟
یه ماده شیمیایی هست بهش میگن آلدهید هگزانال. وقتی مورچه ها احساس خطر کنن این ماده رو ترشح می کنن، میشه گفت یه جور آژیر خطر هست براشون. وقتی مورچه ها این ماده رو دریافت می کنن همشون تو یه نقطه جمع میشن و منتظر رسیدن بقیه علامت ها میشن. این مرحله رو میشه با جمله ای مورچه ها منطبق کرد.
هر موجودی یه جور علامت برا خبر کردن همنوعان خودش داره. اینا همش تو بحث فرمون ها جا میگیره.
فرمون ها یه بحث خیلی جالب تو عالم طبیعت هستن که ان شاءالله اگه عمری باقی بود میام بحثش رو باز می کنم.
اما این جا به طور خلاصه بگم براتون که فرمونی که در بالا گفته شد جزء فرمون های هشدار هست. این فرمون ها بیشتر تو حشراتی که زندگی اجتماعی دارن وجود داره مثل مورچه و زنبورها...البته ما میایم تو کارهای اکولوژیک و...از همین فرمون ها برا اهداف خودمون استفاده می کنیم.
فعلا از بحث اصلی منحرف نشیم بهتره...
پس نتیجه فعلا چی شد؟
ای مورچه ها= ترشح ماده شیمیایی آلدهید هگزانال برای جمع شدن مورچه ها
آخرین ویرایش: