سلام تشکر از سوال خوبتون
اول معنای لغوی و اصطلاحی بصیرت رو مینویسم چون در هر تعریفی اول باید ریشه یابی کنیم
بصیرت در لغت: به معناى عقیده قلبى، شناخت، یقین، زیركى و عبرت آمده
(دکتر محمد معین، فرهنگ فارسى، ج 1، ص 546.)
در اصطلاح:عبارت است از قوه اى در قلب شخص، كه به نور قدسى منوّر بوده، به وسیله آن حقایق اشیا و امور را درك مىكند؛ همانگونه كه شخص به وسیله چشم، صُوَر و ظواهر اشیا را مىبیند.
(دائرة المعارف تشیع، جمعى از محققان، ج 3، ص 271)
برخى نیز گفته اند: شناخت روشن و یقینى از دین، تكلیف، پیشوا، حجّت خدا، راه، دوست و دشمن، حق و باطل، «بصیرت » نام دارد.
الان تعریف بصیرت به خوبی مشخص شده ولی گاهی نعبیرها از بصیرت فرق میکنه
بستگی داره بصیرت رو در چه موردی به کار ببریم
درآیات قرآن فراوان آمده که فرد دون بصیرت به کور تشبیه شده
پس بصیرت دیدی هست در باطن برای دیدن واقعیت های موجود نه آنچه نمایش داده شود یا فقط گفته شود
بلکه درک واقعیت بصیرت است
دقت کنید این آیه شریفه رو :
در آیه 125سوره مبارکه طه مىفرماید: «انسان غافل در روز قیامت مىگوید خدایا چرا مرا نابینا محشور كردى و حال آنكه من در دنیا بینا و آگاه بودم؟.