عفت و پاکدامنی در دین مقدس اسلام از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است به گونه ای که قرآن کریم صریحا به حفظ عفت سفارش نموده و می فرماید: «وَ لْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لا يَجِدُونَ نِكاحاً حَتَّى يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ »[1] و آنها كه وسيله ازدواج ندارند بايد عفت پيشه كنند تا خداوند آنان را به فضلش بى نياز سازد. در روایات روایات اسلامی نیز از عفت و پاکدامنی با تعبیرات بلندی یاد شده است که ذیلا به برخی از آنها اشاره می کنیم:
الف) عفت زکات زیبایی: با توجه به روایات، هر چیزی زکاتی دارد به عنوان مثال زکات علم، نشر آن است، زکات مال، بخشش است[2] و... جالب است که برای زیبایی نیز زکات تعریف شده است حضرت علی (ع) در این زمینه می فرماید: «زكاة الجمال العفاف»[3] زکات جمال و زیبایی، عفت و پاکدامنی است. ب) عفت ، برترین عبادت: روایات اعمال مختلفی را به عنوان عبادت برتر معرفی نموده است که یکی از آنها عفت و پاکدامنی است حضرت امام صادق (ع) در این زمینه می فرماید: «مَا مِنْ عِبَادَةٍ أَفْضَلَ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ عِفَّةِ بَطْنٍ وَ فَرْج»[4] ج) عفت از جمله علامات و شاخصه های شیعه: در روایت دیگر امام صادق (ع) امور مختلفی را به عنوان علامت و صفت شیعه بر می شمارد که یکی از آنها عفت و پاکدامنی است: «إِنَّمَا شِيعَةُ جَعْفَرٍ مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ اشْتَدَّ جِهَادُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَإِذَا رَأَيْتَ أُولَئِكَ فَأُولَئِكَ شِيعَةُ جَعْفَر»[5] همانا شيعه جعفر (امام صادق) كسى است كه شكم و دامنش باعفت باشد و كوشش و جهادش شديد باشد و براى آفريدگارش عمل كند و به اميد ثواب خدا باشد و از عقاب خدا بترسد، چون چنين افرادى را ديدى بدان كه آنان شيعه جعفر هستند. اهتمام ویژه کتب روایی به مساله عفت: در اهمیت عفت همین بس که در کتب روایی از قبیل کتاب ارزشمند کافی،[6] و وسائل الشیعه،[7] بابی تحت عنوان «باب العفه» گشوده شده و روایات مربوط به عفت در این ابواب جمع آوری و دسته بندی شده اند.
[1] . نور، 34. [2] . مستدرک الوسائل، ج 7، ص 46، ح 7616. [3] . همان. [4] . وسائل الشیعه، ج 15، ص 249. [5] .همان، ج 15، ص 251. [6] . الکافی، ج 2، ص 79. [7] . وسائل الشیعه، ج 15، ص 249.