قیامت جایی برای عذرخواهی نیست!

[نورا]

[h=1]از جمله این عذرخواهی هایی که در قیامت مسئله ساز می شود، عذرهایی است که مستضعفان ستم پذیر در هنگام مرگ دارند. به این معنا که افرادی که در حالت استضعاف قرار گرفتند ولی توانایی و قدرت مبارزه داشته ولی به قیام و مبارزه برنخاسته و ظلم و ستم مستکبران را پذیرفته اند، این دسته از افراد در هنگام مرگ که وضعیت اسفبار خویش را در برزخ و قیامت می بینند و آگاه می شوند شروع به عذرخواهی می کنند ولی عذر و پوزش ایشان پذیرفته نمی شود و می بایست به سبب عدم قیام و مبارزه آتش دوزخ را بچشند. (نساء ،آیه 97)[/h]

 

[نورا]

[h=2]

عذر منافقان متخلف از جهاد پذیرفته نمی شود[/h] خداوند در آیات 42 و 43 سوره توبه به پیامبر(صلی الله علیه وآله) دستور می دهد که عذر منافقان متخلف از جهاد را نپذیرد تا راستگویی و دروغگویی ایشان برای دیگران دانسته شود؛
وْ كَانَ عَرَضًا قَرِیبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوكَ وَلَـكِن بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ وَسَیَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ یُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ، عَفَا اللّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَكَ الَّذِینَ صَدَقُواْ وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِینَ : اگر اموالى در دسترس و سفرى كوتاه و آسان بود حتما از تو پیروى مى‏كردند و لكن این راه پرمشقت (حضور در میدان جنگ تبوك) بر آنها دور جلوه كرد، و به زودى به خدا سوگند مى‏خورند كه اگر توانایى داشتیم با شما بیرون مى‏شدیم. آنها خودشان را (به كفر و دروغشان) هلاك مى‏كنند و خدا مى‏داند كه آنها دروغگویند.

 

[نورا]

[h=2]منافقان چه کسانی هستند؟[/h] منافقان کسانی هستند که در اصل کافر به اسلام و دین هستند ولی تحت شرایط قدرت پذیری اسلام ، به دروغ دین را می پذیرند تا از شرایط شهروندی بهره مند شوند و در عمل نیز هزینه ای برای شهروندی خویش نپردازند.

 

[نورا]

[h=2]عذرخواهی در قیامت کارساز نیست[/h] در قیامت نیز عذر هیچ کسی پذیرفته نمی شود هر چند که عذرخواهی واقعی و بانیت اخلاص و خلوص باشد؛ زیرا در قیامت چشمان همگان به حقیقت چنان که باید و شاید روشن می شود و هیچ مطلب پوشیده ای باقی نمی ماند.
در آن حالت که مجرمان ، منافقان ، کافران ، مستکبران و ظالمان باعذاب های الهی رو به رو می شوند از خداوند می خواهند که عذر ایشان را بپذیرد ولی خداوند بیان می کند که قیامت جای عذرخواهی نیست. (توبه آیات 64 و 66 و جاثیه آیات 34 و 35 و نیز روم آیه 57 و غافر آیه 52 و 11 و 12)

 

[نورا]

[h=2]قیامت جای عذرخواهی نیست![/h] روزى خواهد آمد كه خداى متعال به مجرمین بفرماید: «وَلَا یُۆْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ :و آنها را اذن (سخن) گفتن نمى‏دهند، پس عذر نتوانند آورد (زیرا كه عذر ندارند)»( مرسلات: 36)
در قیامت، به ما اجازهى عذرخواهى نخواهند داد ، به مجرمین اجازه نمىدهند كه زبان به عذرخواهى باز كنند؛ آنجا جاى عذرخواهى نیست.

اینجا كه میدان هست و اجازه داده شده است، اینجا كه عذرخواهى براى ما درجه مىآفریند، گناهان را مىشوید و ما را پاك و نورانى مىكند، از خداى متعال عذرخواهى كنیم.


اینجا كه فرصت هست، لطف خدا و نگاه محبّت الهى را متوجّه و شامل حال خود كنیم. «فَاذْكُرُونِی أَذْكُرْكُمْ »؛( بقره: 152) مرا به یاد آورید، تا من شما را به یاد آورم.
در همان لحظهاى كه شما دلتان را متوجّه خداى متعال و خدا را در دل خودتان حاضر مىكنید و به یاد خدا مىافتید، خداى متعال در همان لحظه، چشم لطف و مهر و عطوفتش متوجّه شماست؛ دست لطف و بذل و بخشش او به سوى شما دراز است.
خدا را به یاد خودمان بیندازیم، والّا روزى خواهد رسید كه خطاب الهى به سمت گناهكاران مىآید كه «... إِنَّا نَسِینَاكُمْ ... »؛( سجده: 14) ما شما را فراموش كردیم، ما شما را به دست فراموشى سپردهایم، بروید! عرصهى قیامت اینگونه است.( بیانات حضرا آیت الله خامنه ای در خطبههای نمازجمعه 1376/10/26)

 

[نورا]

[h=2]پاسخگویی بدون امكان رفع و رجوع! [/h] آیه شریفه دربارهى قیامت مىفرماید: «یَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِینَ لَا یُۆْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَیَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ ... : كسانى كه به آن ایمان ندارند به آمدنش شتاب مى‏ورزند، و كسانى كه ایمان دارند از آن بیمناكند و مى‏دانند كه آن حق است، ...»( شوری: 18)

 

[نورا]

[h=2]قیامت حقیقتاً ترسناک است[/h] قرآن مىفرماید: «...وَالَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا .. ؛ كسانىكه ایمان دارند، از قیامت بیمناكند.»
قیامت حقیقتاً اینگونه است. باید از قیامت ترسناك بود، باید قیامت را از یاد نبرد؛ این ضامن حفظ ماست.
قیامت، روز عرضه شدن بر خداست؛ «وَ عُرِضُوا عَلَى رَبِّكَ صَفًّا ...»( كهف: 48) انسان با حقیقت خود، با باطن قلب خود، با ملكات راسخهى نفس خود، در مقابل خداى متعال آشكار مىشود.
اینجا هم خداى متعال باطن ما را مىبیند، اما آنجا دیگر هیچ پردهپوشى اى وجود ندارد؛ خود ما هم مىفهمیم و مىبینیم؛ خود ما هم خود را محكوم مىكنیم.
روز جزا، روز پاسخگویى است؛ پاسخگویى به معناى واقعى كلمه؛ پاسخگویى بدون امكان رفع و رجوع بىمورد؛ در آنجا انسان نمی تواند عذر دروغین و بیخودى بیاورد. انسان در مقابل خداى متعال آماده پاسخ گویی به اعمالش است

 

[نورا]

[h=2]روز محاسبه بی اغماض[/h] قیامت، روز محاسبهى بىاغماض است؛ همهى ما محاسبه مىشویم. قیامت، روز بسته شدن زبان است. زبانبازىهایى كه اینجا مىتوان كرد، آنجا دیگر نیست؛ «هَذَا یَوْمُ لَا یَنطِقُونَ ، وَلَا یُۆْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ » ( مرسلات: 35-36) زبان، بسته مىشود؛ آنگاه باطن و ملكات و اعضا و جوارح انسان حرف مىزنند.
اگر در دلمان حقد، حسد، بدبینى، بدخواهى، امراض گوناگون قلبى، كینه ورزى نسبت به صالحان و شوق و عشق نسبت به گناهان پنهان كرده باشیم، آنجا همه آشكار مىشود.
قیامت، واقعهى عجیبى است؛ «الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا یَكْسِبُونَ »( یس: 65)

فرآوری: زهرا اجلال​

بخش قرآن تبیان ​