یا ربّ ز شراب عشق سرمستم كن
یك باره به بند عشق یابستم كن
از هر چه نه عشق خود تهی دستم كن
در عشق خودت نیست كن و هستم كن
ما را سر سودای كسی دیگر نیست
در عشق تو پروای كسی دیگر نیست
جز تو، دگر جای نگیرد در دل
دل جای تو شد، جای كسی دیگر نیست
با فاقه و درد همنشینم كردی
بیخویش و تبار و بیقرینم كردی
این مرتبه مقرّبان درگاه تو است
آیا به چه خدمت این چنینم كردی؟!
آنی تو كه حال دل نالان دانی
احوال دل شكسته بالان دانی
گر خوانمت از سینه سوزان شنوی
ور دم نزنم زبان لالان دانی
گر من گنهروی زمین كردستم
لطف تو امید است كه گیرد دستم
گفتی كه به روز عجز دستت گیرم
عاجزتر از این مخواه كه اكنون هستم
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر كافر و گبر و بتپرستی بازآ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صدبار اگر توبه شكستی بازآ
در درگه ما، تو دل یك دله كن
هر چیز كه غیر ماست، آن را یله كن
یك صبح به اخلاص بیا بر در ما
گر كار تو برنیاید، آنگه گله كن
..........
ابوسعيد ابوالخير