من از کودکی عاشقت بودم
قبــــولم نما گـــــرچه آلوده ام
من از ریزه خواران خوان تو ام
اگـــر چه بـــدم میهمان تو ام
من از کودکی عاشقت بودم قبــــولم نما گـــــرچه آلوده ام
- نویسنده موضوع رفیق امام زمان (عج)
- تاریخ شروع
من از کودکی عاشقت بودم
قبــــولم نما گـــــرچه آلوده ام
من از ریزه خواران خوان تو ام
اگـــر چه بـــدم میهمان تو ام
خنجرش را بیرون آورد و به سمت میدان قدم برداشت. اباعبدالله مجروح و تشنه روی زمین افتاده بود و تکبیر میگفت. شمر نعرهای زد و خنجرش را بالا آورد. دستانش لرزید و چشمانش پر از اشک شد. دوباره خواست خنجرش را بالا ببرد که چشمهایش سیاهی رفت. زانوهایش سست شد و بر زمین افتاد. پیرمرد، نفسهای آخرش بود که این بار اربابش را بالای سرش دید و غرق دستهای نوازش مولایش شد.
تعزیه به هم خورده بود و مردم بر جنازه شمر فاتحه میخواندند...!
من از کودکی عاشقت بودم
قبــــولم نما هر چه ها بوده ام
مبادا برانی مرا از درت
به پهلوی بشکسته ی مادرت
قبــــولم نما هر چه ها بوده ام
مبادا برانی مرا از درت
به پهلوی بشکسته ی مادرت
کی من که باشم هوادار تو
هوادر تو هست دادار تو
من از ریز خواران خان توام
اگر چه بدم میهمان توام
به عشقت از آن دم که خو دادی ام
به چشم همه آبرو دادی ام
زدر راندگانت حسابم مکن
گدایم کرم کن جوابم نکن
از این رو سپیدم بر داورم
که من هم سیاهی این لشگرم
مبادا براتی مرا از درت
به پهلوی بشکسته مادرت
به هنگام پیری مرانم ز پیش
که صرف تو کردم جوانی خویش
الا ای جگر گوشه فاطمه
که بردی دل اهل دل را همه
کی ام من؟ که باشم هوادار تو
هوادار تو هست دادار تو
من از کودکی عاشقت بوده ام
قبولم نما گرچه آلوده ام
به عشق تو هرکس که منسوب شد
اگر بد بود عاقبت خوب شد
غمت حاصل زندگانی من
به راه تو طی شد جوانی من
من از ریزه خواران خوان تو ام
اگر چه بدم میهمان توام
به عشقت از آن دم که خو دادی ام
به چشم همه آبرو دادی ام
ز در راندگانت حسابم مکن
گدایم، کرم کن – جوابم مکن
ازین رو سپیدم بر داورم
که من هم سیاهی این لشگرم
مبادا برانی مرا از درت
به بازوی بشکسته مادرت