بزرگواران اهل سنت ارادت بسیار زیاد و خاصی به حضرت امام رضا(ع) داشتند و دارند به نحوی كه در هر جایی كه از ایشان یاد می كنند ، به نام سلطان خراسان و سر آمد اولیا از حضرت نام می برند.
اهل سنت همانطور كه به اصحاب رسول اكرم(ص) ارادت خاصی دارند به اهل بیت آن حضرت نیز ارادت خاصی دارند.
در كتب روایی و حدیثی اهل سنت نام اكثر ائمه اهل بیت به وضوح به چشم می خورد و از روایات آن بزرگواران استفاده می شود.
از جمله ائمه اهل بیت حضرت علی بن موسی الرضا به عنوان شخصیت عرفانی و ربانی در نزد همهی علماء اهل سنت معروف و مشهور می باشند. ایشان به خاطر اینكه از مدینه منوره به درخواست مأمون خلیفه عباسی به خراسان آمدند و در شهر مرو كه پایتخت مأمون و حكومت خراسان بود سكونت گزیدند، شروع به درس و بحث كردند و علماء زیادی از فیض روح بخش ایشان برخوردار شدند و از علوم ایشان استفاده كردند.
حضرت رضا (ع) در خراسان به عنوان پیر و مراد همهی عارفان خراسانی محسوب میشوند و هیچ عارفی نیست كه از خان كرم و چشمهی عرفانی و ربانیشان استفاده و روح خویش را از فیوضات حضرت سیراب نكرده باشد. اگر كتب دانشمندان، شاعران و عارفان خراسانی را بررسی كنیم و مطالعه نماییم به وضوح در می یابیم كه همه از جملات عارفانه آن حضرت در كتب خود استفاده كرده و دیگران را نیز توصیه به استفاده می نمایند.
ما نمی توانیم در این مقاله از اقوال و سخنان همهی بزرگواران استفاده كنیم زیرا گنجایش آن را ندارد، ولی به طور مختصر از چند تن از آن بزرگواران كه ارادت خاصی به حضرت رضا(ع) داشتند استفاده می كنیم.
حضرت امام محمد غزالی (متوفای۵۰۵هجری) در كتاب كیمیای سعادت خودشان، در چندین جا از حضرت رضا(ع) نام برده و ارادت خویش را نسبت به ایشان اظهار كرده است. امام غزالی از شهر طوس هر شب جمعه به سناباد كه محل دفن حضرت رضا(ع) بوده و امروز به نام مشهد مشهور است می آمده و بر سر قبر آن حضرت شب را به صبح می رسانده است. از فیوضات روحانی ایشان استفاده می كرده و سپس به طوس بر میگشته است كه می فرماید هر شب جمعه به مشهد الرضا می روم و قبر آن حضرت را زیارت می كنم.
عارف نامی حضرت شیخ احمد جامی (متوفای۵۲۶هجری) نیز از تربت جام بارها به مشهد الرضا رفته و قبر آن حضرت را زیارت كرده است كه مولانا زین الدین ابوبكر تایبادی می فرماید مرا حضرت شیخ الاسلام احمد جامی در عالم روحانی وصیت كرد كه به مشهد مقدس بروم و از فیوضات حضرت رضا(ع) برخوردار شوم .
مولانا زین الدین ابوبكر تایبادی (متوفای۷۹۱هجری) در مقالات خودش نوشته است كه «مدت ۳۰سال تربیت شیخ الاسلام احمد جام را در عالم روحانی بر سر تربت ایشان می رفتم و از فیوضات شان برخوردار شدم و بدان مرتبه رسیدم كه به من گفت هر معنی كه مرا بود با تو همراه كردم و تو را به زیارت مشهد مقدس منوره سلطان رضا (ع) باید رفت تا از آن حضرت با تو فیض ها نیز همراه شود، صاحب مقامات می نویسد كه مولانا شیخ الاسلام به اجازت و اشارت آن حضرت متوجه زیارت فلك فرسای حضرت امام و زبده ی آل عباس ، نور دیدهی اصفیاء ، سلطان خراسان ، علی ابن موسی الرضا شد و چند وقت دیگر تا در آن بارگاه می بود ملازمت می كرد و به تلاوت مشغول میبود. تا عاقبت به فیض ها رسید و مقصود كلی یافت.»(مقامات تایبادی ص ۶۴-۶۵)
آری از عبارات مقامات تایبادی متوجه می شویم كه بزرگواران اهل سنت ارادت بسیار زیاد و خاصی به حضرت امام رضا(ع) داشتند به نحوی كه در هر جایی كه از ایشان یاد می كنند ، به نام سلطان خراسان و سر آمد اولیاء از حضرت نام می برند چنانچه حضرت شیخ عطار(متوفای۶۲۷هجری) در كتاب ارزشمند خودش تذكرة الاولیاء از حضرت امام جعفر صادق (ع) با این عبارات یاد می كند:
«آن سلطان ملا مصطفوی، آن برهان حجت نبوی، آن عامل صدیق، آن عالم تحقیق، آن میوه دل اولیاء، آن جگر گوشه اولیاء، آن ناقد علی، آن وارث نبی، آن عارف عاشق، حضرت امام جعفر صادق(رض).»
آنچه ذكر شد نمونه ای بود از ارادتمندی علما و دانشمندان اهل سنت نسبت به اهل بیت رسول گرامی اسلام(ص) كه به طور خلاصه بیان شد .
از خداوند بزرگ مسئلت دارم كه ما را جزء پیروان راستین اصحاب و اهل بیت رسول الله بگرداند. (امین یا رب العالمین)
منبع : راسخون
اهل سنت همانطور كه به اصحاب رسول اكرم(ص) ارادت خاصی دارند به اهل بیت آن حضرت نیز ارادت خاصی دارند.
در كتب روایی و حدیثی اهل سنت نام اكثر ائمه اهل بیت به وضوح به چشم می خورد و از روایات آن بزرگواران استفاده می شود.
از جمله ائمه اهل بیت حضرت علی بن موسی الرضا به عنوان شخصیت عرفانی و ربانی در نزد همهی علماء اهل سنت معروف و مشهور می باشند. ایشان به خاطر اینكه از مدینه منوره به درخواست مأمون خلیفه عباسی به خراسان آمدند و در شهر مرو كه پایتخت مأمون و حكومت خراسان بود سكونت گزیدند، شروع به درس و بحث كردند و علماء زیادی از فیض روح بخش ایشان برخوردار شدند و از علوم ایشان استفاده كردند.
حضرت رضا (ع) در خراسان به عنوان پیر و مراد همهی عارفان خراسانی محسوب میشوند و هیچ عارفی نیست كه از خان كرم و چشمهی عرفانی و ربانیشان استفاده و روح خویش را از فیوضات حضرت سیراب نكرده باشد. اگر كتب دانشمندان، شاعران و عارفان خراسانی را بررسی كنیم و مطالعه نماییم به وضوح در می یابیم كه همه از جملات عارفانه آن حضرت در كتب خود استفاده كرده و دیگران را نیز توصیه به استفاده می نمایند.
ما نمی توانیم در این مقاله از اقوال و سخنان همهی بزرگواران استفاده كنیم زیرا گنجایش آن را ندارد، ولی به طور مختصر از چند تن از آن بزرگواران كه ارادت خاصی به حضرت رضا(ع) داشتند استفاده می كنیم.
حضرت امام محمد غزالی (متوفای۵۰۵هجری) در كتاب كیمیای سعادت خودشان، در چندین جا از حضرت رضا(ع) نام برده و ارادت خویش را نسبت به ایشان اظهار كرده است. امام غزالی از شهر طوس هر شب جمعه به سناباد كه محل دفن حضرت رضا(ع) بوده و امروز به نام مشهد مشهور است می آمده و بر سر قبر آن حضرت شب را به صبح می رسانده است. از فیوضات روحانی ایشان استفاده می كرده و سپس به طوس بر میگشته است كه می فرماید هر شب جمعه به مشهد الرضا می روم و قبر آن حضرت را زیارت می كنم.
عارف نامی حضرت شیخ احمد جامی (متوفای۵۲۶هجری) نیز از تربت جام بارها به مشهد الرضا رفته و قبر آن حضرت را زیارت كرده است كه مولانا زین الدین ابوبكر تایبادی می فرماید مرا حضرت شیخ الاسلام احمد جامی در عالم روحانی وصیت كرد كه به مشهد مقدس بروم و از فیوضات حضرت رضا(ع) برخوردار شوم .
مولانا زین الدین ابوبكر تایبادی (متوفای۷۹۱هجری) در مقالات خودش نوشته است كه «مدت ۳۰سال تربیت شیخ الاسلام احمد جام را در عالم روحانی بر سر تربت ایشان می رفتم و از فیوضات شان برخوردار شدم و بدان مرتبه رسیدم كه به من گفت هر معنی كه مرا بود با تو همراه كردم و تو را به زیارت مشهد مقدس منوره سلطان رضا (ع) باید رفت تا از آن حضرت با تو فیض ها نیز همراه شود، صاحب مقامات می نویسد كه مولانا شیخ الاسلام به اجازت و اشارت آن حضرت متوجه زیارت فلك فرسای حضرت امام و زبده ی آل عباس ، نور دیدهی اصفیاء ، سلطان خراسان ، علی ابن موسی الرضا شد و چند وقت دیگر تا در آن بارگاه می بود ملازمت می كرد و به تلاوت مشغول میبود. تا عاقبت به فیض ها رسید و مقصود كلی یافت.»(مقامات تایبادی ص ۶۴-۶۵)
آری از عبارات مقامات تایبادی متوجه می شویم كه بزرگواران اهل سنت ارادت بسیار زیاد و خاصی به حضرت امام رضا(ع) داشتند به نحوی كه در هر جایی كه از ایشان یاد می كنند ، به نام سلطان خراسان و سر آمد اولیاء از حضرت نام می برند چنانچه حضرت شیخ عطار(متوفای۶۲۷هجری) در كتاب ارزشمند خودش تذكرة الاولیاء از حضرت امام جعفر صادق (ع) با این عبارات یاد می كند:
«آن سلطان ملا مصطفوی، آن برهان حجت نبوی، آن عامل صدیق، آن عالم تحقیق، آن میوه دل اولیاء، آن جگر گوشه اولیاء، آن ناقد علی، آن وارث نبی، آن عارف عاشق، حضرت امام جعفر صادق(رض).»
آنچه ذكر شد نمونه ای بود از ارادتمندی علما و دانشمندان اهل سنت نسبت به اهل بیت رسول گرامی اسلام(ص) كه به طور خلاصه بیان شد .
از خداوند بزرگ مسئلت دارم كه ما را جزء پیروان راستین اصحاب و اهل بیت رسول الله بگرداند. (امین یا رب العالمین)
منبع : راسخون