●●● ابیات ناب شروع شده با حرف ت●●●
- نویسنده موضوع زهرا
- تاریخ شروع
تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم
___________________________________
تا بوده چشم عاشق در راه يار بوده
بي آنكه وعده باشد در انتظار بوده
_____________________________
تا به فراق خو كنم صبر من و قرار كو؟
وعده ي وصل اگر دهد طاقت اتظار كو؟
______________________________
تا تو مراد من دهي كشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسي، من به خدا رسيده ام
____________________________________
تا چند بسته ماندن در دام خود فريبي
با غير آشنايي، با آشنا غريبي؟
_______________________________
تا قفل قفس باز شد آن سوخته پر رفت
دلواپس ما بود وليكن به سفر رفت
تا نگريد طفلك حلوا فروش
ديگ بخشايش كجا آيد به جوش
__________________________
ترسم اي مرگ نيايي تو و من پير شوم
آنقدر زنده بمانم كه ز جان سير شوم
_______________________________
تني آلوده درد و لبريز غم دارم
ز اسباب پريشاني تو را اي عشق كم دارم
_____________________________
تو درياي من بودي آغوش وا كن
كه مي خواهد اين قوي زيبا بميرد
___________________________
تو عهد كرده اي كه كشاني به خون مرا
من جهد كرده ام كه به عهدت وفا كني
__________________________
تو مپندار كه خاموشي من
هست برهان فراموشي من
تجلی گه خود کرد خدا دیده ی مارا
در این دیده در آیید و ببینید خدارا
____________________________
تو مو می بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارت های ابرو
______________________
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
____________________________
ترا که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری
_____________________________
تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید
ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود
تسبیح شیخ و خرقه رند شرابخوار
**
ترسم این قوم که بر درد کشان می خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را
**
تا کی می صبوح و شکر خواب بامداد
هشیار گرد که گذشت اختیار عمر
**
تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک
**
تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست زدامان بدارمت
تا درخت دوستی کی بردهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
**
تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش
**
تو وطوبی و ما و قامت یار
فکر هرکس به قدر همت اوست
**
توخود ای گوهر یکدانه کجایی آخر
کز غمت دیده مردم همه دریا باشد
**
تا شدم حلقه به گوش در میخانۀ عشق
هردم آید غمی از نو به مبارک بادم
**
تواضع زگردن فرازان نکوست
گدا گرتواضع کن خوی اوست
**
تا جرعه ای از جام الستت ندهند
آگاهی از این بلند و پستت ندهند
تا کشته وادی محبت نشوی
سررشته عاشقی به دستت ندهند
**
تا نیست نگردی ره هستت ندهند
وین مرتبه با همت پستت ندهند
**
تا نشد رسوای عالم کس نشد استاد عشق
**
تا برسر دیده جادهندت مردم
چون مردم دیده ترک خود بینی کن
**
ترحم بر پلنک تیز دندان
ستمکاری بود برگوسفندان
**
تو در کنار فراتی ندانی این معنی
به راه بادیه دانند قدر آب زلال
**
تا چند عمر در هوس آرزو رود
ای کاش این نفس که برآید فرو رود
تو خود شعري و چون سحر و پري افسانه را ماني
به افسون کدامين شعر در دام من افتادي
تورا از بین صد ها گل جدا کردم
تو سینه جشن عشقت رو به پا کردم
تجلي گه خود كرد خدا ديده ما را
در اين ديده در آئيد و ببينيد خدا را
تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من
سر راحت ننهادی به سر بالینی
هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک
تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی
تو خود به جامه خوابی و ساقیان صبوح
به یاد چشم تو گیرند جام صهبا را
تا تواني دلي به دست آور
دل شكستن هنر نمي باشد
تا تونگاه می کنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است
___________________________
تا ابد یاد عزیزان ز دل وجان نرود
جان اگر رفت ولی خاطر خوبان نرود
___________________________
تو را گم می کنم هر روز وپیدا می کنم هرشب
بدین سان خواب ها را باتو زیبا می کنم هر شب
____________________________
تبسم تو تجسم تمام خوبی هاست
لختی بخند لبخند گل زیباست
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است
___________________________
تا ابد یاد عزیزان ز دل وجان نرود
جان اگر رفت ولی خاطر خوبان نرود
___________________________
تو را گم می کنم هر روز وپیدا می کنم هرشب
بدین سان خواب ها را باتو زیبا می کنم هر شب
____________________________
تبسم تو تجسم تمام خوبی هاست
لختی بخند لبخند گل زیباست
تو آمدي و نداني مرا کجا بردي..
به بند عشق کشيدي و تا خدا بردي!
چو ذره بودم و عشق تو آفتابم کرد
مرا نگر که کجا بودم و کجا بردي!
تا تو ز من بریده ای من ز جهان بریده ای
تا به کنار من بودی ، بود به جا قرار دل
رفتی و رفت راحت از خاطر آرمیده ام
چون به بهار سر کند ناله ز خاک من برون
تو نسیم خوش نفسی ، من کویر خار و خسم
گر به فریادم نرسی ، من چو مرغی در قفسم
تو با منی اما من از خودم دورم
چو قطره از دریا ، من از تو مهجورم
گر به فریادم نرسی ، من چو مرغی در قفسم
تو با منی اما من از خودم دورم
چو قطره از دریا ، من از تو مهجورم