همچنین مرحوم شیخ طوسی ، راوندی و دیگر بزرگان به نقل از اسحاق بن عبداللّه علوی حكایت كند: روزی از روزها پدرم با عمویم با یكدیگر اختلاف كردند، درباره آن چهار روزی كه در طول سال برای روزه گرفتن ، نسبت به بقیّه روزها فضیلت و اهمّیتی بیشتر دارد. لذا برای حلّ اختلاف و گرفتن جواب صحیح تصمیم گرفتند تا به ملاقات و زیارت حضرت ابوالحسن ، امام هادی علیه السلام بروند. و در آن روزها، حضرت در محلّی - به نام صریا - نزدیك مدینه ساكن بود؛ و هنوز به شهر سامراء منتقل نشده بود. به همین جهت ، به قصد زیارت و ملاقات آن حضرت حركت نمودند، هنگامی كه وارد منزل امام هادی علیه السلام شدند و در محضر شریفش نشستند، حضرت قبل از هر سخنی اظهار فرمود: نزد من آمده اید تا از روزهائی كه در طول سال بهتر است ، در آن ها روزه گرفته شود، سؤال نمائید؟
عرضه داشتند: بلی ، یاابن رسول اللّه ! ما از محلّ خود فقط برای همین موضوع ، آمده ایم . حضرت فرمود: پس بدانید كه آن ها چهار روز است : روز هفدهم ربیع الاوّل سالروز میلاد مسعود پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله ، روز بیست و هفتم رجب سالروز بعثت حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله ، روز بیست و پنجم ذی القعده سالروز دَحْو الاْ رض ؛ و آن روزی است كه زمین از زیر كعبه الهی پهن و گسترده شد. و روز هیجدهم ذی الحجّه سالروز غدیر خُمّ - كه پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله از طرف خداوند متعال ، حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام را به عنوان امیرالمؤ منین و خلیفه بلافصل خویش ، منصوب و معرّفی نمود.