علت روزه از زبان امام صادق علیه السلام

[مجنون الحسین]

[h=2]علت روزه از زبان امام صادق علیه السلام[/h]

اِنَّما فَرَضَ اللهُ الصِّیامَ لِیستَوِی بِهِ الغَنِّی وَ الفَقیرُ، وَ ذلِکَ أَنَّ الغَنَِّی لَم یکُن لِیجِدَ مَسَّ الجُوعِ فَیرحَمَ الفَقیرَ لاَِنَّ الغَنِّی کُلَّما أَرادَ شَیئاً قَدَرَ عَلیهِ، فَاَرادَ اللهُ تَعالی اَن یسَتَّوی بَینَ خَلقِهِ وَ اَن یُذیقَ الغَنِّی مَسَّ الجُوعِ وَلألَمِ لِیرِقَ عَلَی الضَّعیفِ وَ یرحَمَ الجائِعَ.
​

امام صادق (علیه السلام) می فرماید:

خداوند روزه را بدین جهت واجب کرد که بین غنی و فقیر تساوی برقرار شود، چون غنی و بینیاز گرسنگی را نمی فهمد تا بر فقیر رحم کند، چون غنی هر چه بخواهد برآن قدرت دارد و لذا خداوند متعال خواست تا بین خلقش تساوی برقرار کند و اثر و درد گرسنگی را به شخص غنی بچشاند تا بر ضعیف رقت کند و بر گرسنه رحم نماید.
​

 

[مجنون الحسین]

و چه نیکو توجه خداوند متعال به بندگانش از این حدیث ظاهر می شود که حتی روزه را برای این واجب فرموده که قدرتمندان به فکر بیفتند و ضعفا از محرومیت به درآیند و این بالاترین وظیفه برای اشخاص قدرتمند است که فکر ضعفا و محرومین جامعه باشند.

همه اشخاص نمی توانند قدرتمند باشند و طبیعی است که در هر اجتماعی عده ای دارای قدرت و دیگران فاقد آن هستند، بر قدرتمندان است که به حال دیگران هم بیاندیشند و در فکر رفع محرومیت ها و جبران ضعف های آنان نیز باشند.