منم معلمای زیادی داشتم.همه خوب بودن.
اما از بین همه ، استاد عزیزم آقای علی فلسفی تا ابد اسوه و الگوی بهترین استادو تو ذهن و قلب من دارن.
ایشون شاعر و استاد ادبیات ما بودن. شخصی که نمیشه شخصیتشونو توصیف کرد.
انشالله سالها زنده باشن.
خاطرات زیادی از ایشون دارم، تمام حرفهاشون تو قلب و اندیشه من ثبت شده، آرزو دارم باز ببینمشون.
اینم شعری از استاد:
چه عاشقانه در خیال من حضور میکنی
و قصه های غربت مرا مرور میکنی
حضور میکنی در این دل همیشه منتظر
در این همیشه منتظر چه خوش حضور میکنی
سبد سبد ترانه ی غزل برای چشم تو
در آن زمان که در خیال من خطور میکنی
تو آن همیشه ای که در بهار سبز عاشقی
به زمهریر سرد دی جنین عبور میکنی
منم که قیس عامری تو لیلی خیال من
که در قبیله ی دلم شبی ظهور میکنی
تو مهر مهر قلب من و مهربانترین من
که سایه روشنای من تو غرق نور میکنی
چه سان بگویمت که باورم کنی به عاشقی
تو آن هماره ای که در دلم حضور میکنی
قبیله های غزل
علی فلسفی