بسم الله الرحمن الرحیم
«و إذ أخذنا میثاق بنی اسرائیل لا تعبدون الا الله و بالوالدین إحسانا و ذی القربی و الیتامی و المسكین و قولو للناس حسنا و أقیموا الصلوه و ءآتو الزكوه ثمّ تولّیتم الا قلیلاً منكم و أنتم معرضون»
و (به یاد آورید) زمانی را كه از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم كه جز خداوند یگانه را پرستش نكنید، و به پدر و مادر و نزدیكان و یتیمان و بینوایان نیكی كنید؛ و به مردم نیك بگوئید؛ و نماز را بر پا دارید؛ و زكات بدهید، سپس (با اینكه پیمان بسته بودید)، همهی شما- جز عدهی كمی- سرپیچی كردید؛ و (از وفای به پیمان خود) روی گردان شدید.
نکات تفاسیر:
1- امر به معروف و نهی از منكر مقطعی و مختصّ به افراد خاصی نیست. (نور الثقّلین)
2- امر به معروف و نهی از منكر نمودن در هر حالی لازم و ضروری است. (نور الثّقلین)
3- بیان نیكو و زبان خوش نقش بسزایی در پذیرفتن امر و نهی دارد. (نور الثقّلین)
4- «قولوا» فعل امر است: و آن دلالت بر وجوب دارد، بنابراین امر به معروف و نهی از منكر واجب است. (نور المثقّلین- مجمع البیان)
5- نجات یافتن آمران به معروف و ناهیان از منكر در پیشگاه الهی؛ نتیجه ی قول و عمل آمران و ناهیان است. (نور الثقّلین)
6- خطاب آیه عام است و شامل همه ی انسانها میشود. (تفسیر مجمع البیان)
7- به یكی از شرایط وجوب امر به معروف و نهی از منكر (علم به معروف و منكر) اشاره دارد. (در المنثور)
8- كلمه ی «حسنا» به جای امر به معروف و نهی از منكر نشسته است و این دلیل بر اهمیت این دو فرضیه میباشد. (در المنثور)
9- «قولوا للناس حسناً» در نیكو سخن گفتن فقط مؤمن مطرح نیست، بلكه «النّاس» مطرح است یعنی ما مأموریم كه با همه به نیكوئی سخن بگوئیم. (ترجمه ی تفسیر المیزان)
10- وجود امر به معروف در ادیان گذشته. (تفسیر راهنما)
11- اشاره به مراتب امر به معروف و نهی از منكر دارد؛ (مرتبه لسانی). (تفسیر مجمع البیان)
12- اشاره دارد به ؛ شرایط تأثیر امر به معروف و نهی از منكر. (یعنی نیكو سخن گفتن). (تفسیر مجمع البیان)
