اُتیسم چیست ؟
اُتیسم اختلال رشد ذهنی پیچیده ای می باشد كه معمولا در 3 سال اول زندگی شخص ممكن است بروز كند . به نظر می رسد كه یك اختلال در سیستم عصبی كه باعث عدم عملكرد صحیح مغز می شود در ایجاد این بیماری مؤثر می باشد . این اختلال در بیماران اُتیستیك باعث می شود كه مغز نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارتهای ارتباطی به درستی عمل كند .
كودكان و بزرگسالان اُتیستیك در زمینه ارتباط كلامی و غیر كلامی ، رفتارهای اجتماعی ، فعالیتهای سرگرم كننده و بازی دارای مشكل می باشند .
اُتیسم یكی از پنج بیماری می باشد كه در مجموع به آنها “ اختلالات نافذ رشد“ یا به اختصار “پی دی دی “ می گویند . این پنج بیماری عبارتند از : اُتیسم ، اختلال آسپرگر ، اختلال عدم تمركز دوران كودكی ، اختلال رِت ، و اختلالات نافذ رشد كه با معیارهای بیماری های ذكر شده مطابقت ندارند . هر كدام از این بیماریها دارای معیارهای شناخت خاص خود هستند كه توسط انجمن روانشناسی آمریكا مشخص شده اند .
در بیماری های طیف پی دی دی ، اُتیسم بیشترین تعداد را دارا می باشد كه تقریبا بین 2 تا 6 كودك از هر 1000 كودك به آن دچار می شوند ( به نقل از مركز كنترل و پیشگیری بیماریها در آمریكا سال 2001 ) .
این بدین معنا است كه در كشوری مانند ایران با جمعیت حدود 70 میلیون نفر احتمال می رود حدود 280 هزار بیمار اُتیستیك وجود داشته باشند و فراموش نكنید كه این تعداد هر روز در حال رشد می باشد . طبق مطالعات انجام شده توسط وزارت آموزش و سایر سازمان های دولتی آمریكا ، اُتیسم در این كشور با نرخ رشدی برابر با 10 تا 17 درصد در حال ازدیاد است . در سایر كشورها نیز مانند كشور ما این بیماری در حال رشد نگران كننده ای است كه متأسفانه حركت جدی از طرف سازمانهای مسئول در جهت شناساندن این بیماری به جامعه و موارد لازم انجام نشده است .
اُتیسم در سراسر دنیا دیده میشود و فقط در پسران بیشتر از دخترها مشاهده شده است . به عبارت دیگر نژاد ، مكان زندگی ، میزان سواد ، وضعیت مالی ، نوع اعتقاد ، شیوه زندگی ، و ... هیچكدام تأ ثیری در شانس بروز اُتیسم ندارند.