خدا به ما تنبّه بدهد كه بدانيم كارهاى ما نه تنها ضرر آخرتى دارد، بلكه در دنيا نيز به واسطه ى آن متضرّر خواهيم شد. اين دو راه خيلى با هم تفاوت دارند كه انسان هنگام مرگ، «فُزْتُ وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ.» (1)؛ (به پروردگار كعبه سوگند، رستگار شدم.) بگويد، و يا دم رفتن با حال حسرت و پشيمانى و ندامت برود و بگويد: اى كاش از اين راه نمى رفتم!
1. بحارالانوار، ج 20، ص 147؛ ج 41، ص 2؛ ج 42، ص 239؛ ج 70، ص 59 و...