[h=3]رحمت عام و خاص خدا:[/h]مـشهور در ميان گروهى از مفسران اين است كه صفت ((رحمان)) اشاره به رحمت عام خداست كه شامل دوست و دشمن ، مؤمن و كافر و نيكوكار و بدكارمى باشد، زيرا ((باران رحمت بى حسابش همه را رسيده ، و خوان نعمت بى دريغش همه جا كشيده)).
ولى ((رحيم)) اشاره به رحمت خاص پروردگار است كه ويژه بندگان مطيع وصالح و فرمانبردار اسـت و تنها چيزى كه ممكن است اشاره به اين مطلب باشد آن است كه ((رحمن)) در همه جا در قـرآن بـه صـورت مطلق آمده است كه نشانه عموميت آن است ، در حالى كه ((رحيم)) گاهى به صـورت مقيد ذكر شده كه دليل برخصوصيت آن است مانند (و كان بالمؤمنين رحيما) ((خداوند نسبت به مؤمنان رحيم است)) (احزاب : 43).
در روايـتـى نـيـز از امـام صـادق (ع) مـى خـوانيم : ((خداوند معبود همه چيز است ،نسبت به تمام مخلوقاتش رحمان ، و نسبت به خصوص مؤمنان رحيم است)).
ولى ((رحيم)) اشاره به رحمت خاص پروردگار است كه ويژه بندگان مطيع وصالح و فرمانبردار اسـت و تنها چيزى كه ممكن است اشاره به اين مطلب باشد آن است كه ((رحمن)) در همه جا در قـرآن بـه صـورت مطلق آمده است كه نشانه عموميت آن است ، در حالى كه ((رحيم)) گاهى به صـورت مقيد ذكر شده كه دليل برخصوصيت آن است مانند (و كان بالمؤمنين رحيما) ((خداوند نسبت به مؤمنان رحيم است)) (احزاب : 43).
در روايـتـى نـيـز از امـام صـادق (ع) مـى خـوانيم : ((خداوند معبود همه چيز است ،نسبت به تمام مخلوقاتش رحمان ، و نسبت به خصوص مؤمنان رحيم است)).
