╫**╫ شهید علی قمی کردی قائم مقام فرمانده لشگر 155 ویژه شهدا ╫**╫
خاطرات
محمد علی صمدی :
برگرفته از خاطرات شفاهی همرزمان شهید
بدو ماشالله...بدو برادر خسته نشی بگویاحسین(ع)
ایستاده بودی کنار گودال وبچه ها را ودار به پریدن از روی ان میکردی از صبح ان روز مشغول دویدن وبالا وپایین رفتن بودیم وخستگی همه را کلافه کرده بود اما تو اصلا توجهی به بدن خیس از عرق ما در سرمای استخوان سوز کردستان نداشتی وکار خودت را انجام میدادی
بالاخره دلم را به دریا زدم وتصمیم گرفتم مدتی استراحت کنم امدم کنار وروی صخره ای نشستم هنوز نفسی تازه نکرده بودم که صدای فریادی مرا از جا پراند :برادر چکار میکنی بدو بیا تو صف
صدای توبود نگاهت که کردم با عجله به سمت من امدی وبرای اولین بار مرا متوجه لنگیدن خود نمودی بالای سرم ایستادی ومحکم گفتی :پاشو وایسا برادر !ایستادم ودر چشمانت نگاه کردم .
چکار میکنی ؟یالا برو پیش بقیه !
خسته شدم برادر نفسم دیگه بالا نمیاد .یک نفسی تازه کنم ...
خسته شدم یعنی چی؟مگه اومدی گردش ؟موقع عملیات باید ده برابر این بدوی وبپری تو این کوه وکمر والا سرت رو میذارن رو سینه ات .
نمیتونم برادر .اصلا شما خودتون از صبح فقط دستور میدهید خودتون چقدر همپای ما دویدید که متوجه حال ما بشین ؟
دیگه حرصم درامد حسابی از دستت شاکی بودم به خصوص وقتی فهمیدم پاهایت می لنگداخه چرا باید یه ادم لنگ رو مسئول اموزش بچه ها بکنند ؟توی این کوه وکمر ادم سالم مشکل راه میره ان وقت ...
نمیدانم در جوابم چه گفتی که من زدم به سیم اخر ...
اگه راست میگی خودت یک بار از روی گودال بپر بچه های مردم خسته ان در حالی که ناراحتی از چه ره ات به خوبی اشکار بود به تندی گفتی :اگه قرار باشه با هر کدام از شما یک بار بپرم که دیگه چیزی از من باقی نمی مونه .
وبعد با مکثی کوتاه همراه با اشاره دست وحالتی امرانه ادامه دادی :پاشو برادر پاشو تنبلی بسه پاشو که خیلی معطلمان کردی .
خیلی جسور شده بودم خستگی همه چیز را از یاد برده بود بی توجه به حرف دوباره نشستم روی زمین وبا پررویی گفتم :من از جایم تکان نمیخورم تا خستگی ام دربره شما هم هر کار میخواهی بکن مگه از من چیزی باقی مونده ؟
لج کرده بودم می دانستم که تو به عنوان مسئول ما میتوانی برای این نافرمانی اشکار من تنبیهی در نظر بگیری
محمد علی صمدی :
برگرفته از خاطرات شفاهی همرزمان شهید
بدو ماشالله...بدو برادر خسته نشی بگویاحسین(ع)
ایستاده بودی کنار گودال وبچه ها را ودار به پریدن از روی ان میکردی از صبح ان روز مشغول دویدن وبالا وپایین رفتن بودیم وخستگی همه را کلافه کرده بود اما تو اصلا توجهی به بدن خیس از عرق ما در سرمای استخوان سوز کردستان نداشتی وکار خودت را انجام میدادی
بالاخره دلم را به دریا زدم وتصمیم گرفتم مدتی استراحت کنم امدم کنار وروی صخره ای نشستم هنوز نفسی تازه نکرده بودم که صدای فریادی مرا از جا پراند :برادر چکار میکنی بدو بیا تو صف
صدای توبود نگاهت که کردم با عجله به سمت من امدی وبرای اولین بار مرا متوجه لنگیدن خود نمودی بالای سرم ایستادی ومحکم گفتی :پاشو وایسا برادر !ایستادم ودر چشمانت نگاه کردم .
چکار میکنی ؟یالا برو پیش بقیه !
خسته شدم برادر نفسم دیگه بالا نمیاد .یک نفسی تازه کنم ...
خسته شدم یعنی چی؟مگه اومدی گردش ؟موقع عملیات باید ده برابر این بدوی وبپری تو این کوه وکمر والا سرت رو میذارن رو سینه ات .
نمیتونم برادر .اصلا شما خودتون از صبح فقط دستور میدهید خودتون چقدر همپای ما دویدید که متوجه حال ما بشین ؟
دیگه حرصم درامد حسابی از دستت شاکی بودم به خصوص وقتی فهمیدم پاهایت می لنگداخه چرا باید یه ادم لنگ رو مسئول اموزش بچه ها بکنند ؟توی این کوه وکمر ادم سالم مشکل راه میره ان وقت ...
نمیدانم در جوابم چه گفتی که من زدم به سیم اخر ...
اگه راست میگی خودت یک بار از روی گودال بپر بچه های مردم خسته ان در حالی که ناراحتی از چه ره ات به خوبی اشکار بود به تندی گفتی :اگه قرار باشه با هر کدام از شما یک بار بپرم که دیگه چیزی از من باقی نمی مونه .
وبعد با مکثی کوتاه همراه با اشاره دست وحالتی امرانه ادامه دادی :پاشو برادر پاشو تنبلی بسه پاشو که خیلی معطلمان کردی .
خیلی جسور شده بودم خستگی همه چیز را از یاد برده بود بی توجه به حرف دوباره نشستم روی زمین وبا پررویی گفتم :من از جایم تکان نمیخورم تا خستگی ام دربره شما هم هر کار میخواهی بکن مگه از من چیزی باقی مونده ؟
لج کرده بودم می دانستم که تو به عنوان مسئول ما میتوانی برای این نافرمانی اشکار من تنبیهی در نظر بگیری
برا روح پاکش صلواااااااااااات(اللهم صل علی محمد وآل محمد)