تیره ی پرستویان این تیره شامل پرندگانی است که اغلب د رهوا دیده شده و بال های کشیده و رنگ بدن عموما قهوه ای خاکستری است.
پرستو (بادخورک)
مشخصات ظاهری: این پرنده ، 16 سانتیمتر طول دارد و هنگامی که پرو بالش تازه و تمیز است. به طور یکدست ، دودی به نظر می آید. اما درحالتی که پر و بالش قدیمی و مسن تر با نوع شرقی تر، قهوه ای مایل به خاکستری تیره دیده می شود. بنابر این، رنگ پر و بال بستگی به شرایط نور دارد. لگه ی گرد و سفید روی گلو متغیر بوده و گاهی نمی توان آن را دید، در روتنه تضاد رنگ دیده نمی شود. اما در زیر تنه، پرهای داخل پرواز اندکی کمرنگ تر از پرهای بدن و پوشش بال است. دمش دو شاخه و عمیق است . به سادگی با پرستوی دودی اشتباه شده و از سایر پرستوها به واسطه ی اندازه و ساخت بدن و فقدان لکه ی سفید دمگاه تمیز داده می شود. صدا:صدای این پرنده بلند و شبیه «شری ی ی » شنیده می شود. زیستگاه: این پرنده، د رجاهایی که برای ساختن آشیانه مناسب است، مانند سقف یا زیر لبه ی شیروانی ساختمان و شکاف صخره ها یا سوراخ درخت ها آشیانه می سازد. در ایران، تابستان ها فراوان است. حفاظت: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه حفاظتی ندارد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 16سانتیمتر طول دارد و اندکی پرجثه تر از پرستوست. بال هایش پهن تر و نوک تیزی آن کمتر است و گاهی نیز انتهای بال ها نیز نیست. دم دو شاخه و شکاف آن اندک و انتهای آن نوک تیزی کمتری دارد. سر، به نظر پهن و صاف می آید و (لکه ی مثلثی شکلی به رنگ سفید روی گلو دیده می شود. پیشانی و جلو چشم کمرنگ تر و در تضاد با لکه ی سیاه چشمی قرار دارد. رنگ پرو بال، به طور کلی ، قهوه ای خاکستری است که زیرتنه حالت فلس مانند دارد (که در پرستوی معمولی یکدست است). زیر تنه تیره است و در تضاد با پرهای داخلی پرواز، سرو دمگاه قرار دارد. زیر بال ها و شاهپرها تیره تر ازداخل بال است. صدا: صدای این پرنده متغیر است، اما، دو سیلابی و شبیه «سری –پر شنیده می شود. زیستگاه: این پرنده هوا گرد است اغلب در حال پرواز، در همه جا دیده شده و معمولا سقف یا زیر لبه ی شیروانی ساختمان ها، شکاف صخره ها یا سوراخ درخت ها آشیانه می سازد. در ایران، به طور کلی، بومی و فراوان است. حفاظت: این پرنده نیازی به حفاظت ویژه ندارد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 21 سانتیمتر طول دارد و شکل و رفتارش بسیار شبیه پرستو دودی است. با این تفاوت که بسیار بزرگتر و بال زدن هایش آرامتر و عمیق است. روتنه قهوه ای، زیر تنه سفید، که با نوار پهن قهوه ای رنگی از سینه جدا شده، ودم و زیر شکم قهوه ای است. صدا: صدای این پرنده به صورت نجوا، برخلاف پرستوی معمولی، شبیه «تریت- ایت – ایت- ایتی تی تیت- ایت – ایت- » شنیده می شود. زیستگاه: زیستگاه این پرنده همانند پرستوهاست، اما بیشتر علاقه مند به مناطق صخره ای و گاهی نیز مشرف به دریا با ساختمان های متروک است. آشیانه را فنجان مانند و در شکاف سنگ ها و زیر شیروانی ساختمان ها وعموما گروهی می سازد. در ایران، تابستان ها فراوان است. حفاظت: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه حفاظتی ندارد.
مشخصات ظاهری: این پرنده، 12 سانتیمتر طول دارد و کوچک ترین پرستوی منطقه است. دمش مستطیلی شکل است. (هنگامی که پهن می شود گرد است و دو شاخه نیست) و لکه سفید آشکار یدر دمگاهش دیده می شود، که نیاید آن را باچلچله ی دمگاه سفید اشتباه کرد. زیرتنه اش تیره و پر و بالش یکدست سیاه مایل به قهوه ای است و درچشمانش لکه ی سیاهی دیده می شود. هنگام پرواز به دفعات بال زده و به تناوب سر می خورد. پرنده ای کاملا اجتماعی است. صدا: صدای این پرنده بلند با نوسانات لرزشی اندک، شبیه «دی لی لی لی لیل» شنیده می شود. که به طور منظم، هنگام اوج گیری و بالبازروی تکرار می کند. زیستگاه: این پرنده زیستگاه ها ی متنوعی دارد. ا زسواحل سنگی رودخانه ها گرفته تا شهرهای بزرگ دیده شده و اغلب در نزدیکی آب به سر می برد و زیر شکاف غارها آشیانه م سازد. یا آشیانه اش از سقف ساختمان ها، آویزان است. در ایران، تابستان ها در زیستگاه های مناسب، خصوصا در مناطق جنوبی کشور ، فراوان است. حفاظت: این پرنده نیازی به برنامه های ویژه ی حفاظتی ندارد.